To έργο “Ο Χριστός στον στύλο” είναι μία από τις δύο εκδοχές του Μαστιγώματος του Χριστού (Flagellation of Christ) από τον Caravaggio. Ο πίνακας δείχνει το μαστίγωμα του Χριστού μετά τη σύλληψη και τη δίκη του και πριν από τη σταύρωση του. Η σκηνή απεικονιζόταν παραδοσιακά μπροστά από μια στήλη, πιθανώς να υπαινίσσεται την αίθουσα της κρίσης του Πιλάτου.
Στα τέλη του 1609 ο καλλιτέχνης βρισκόταν ξανά στη Νάπολη και έμπλεξε σε έναν καυγά στην διάρκεια του οποίου τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο από μαχαίρι. Προσπάθησε να επιστρέψει στη Ρώμη με βάρκα, συνελήφθη από Ισπανούς στρατιώτες αλλά απελευθερώθηκε γρήγορα. Ξεκίνησε με τα πόδια για τη Ρώμη, ίσως προσπαθώντας να βρει κάποιο πλοίο στην ακτή, και πέθανε σε μια παραλία κοντά στη Νάπολη από πυρετό. Παραμένει ασαφές εάν πέθανε από πυρετό ή αν τον προσέγγισαν στρατιώτες του Πάπα ή ένας αδικημένος Ιππότης της Μάλτας και ο δολοφονημένος.
Οι ρίζες και οι συγγένειες του Caravaggio ήταν στην Ιταλία – τη Ρώμη και τη Νάπολη. Ζωγράφιζε φυσικές πόζες και οι φιγούρες του ήταν ιδιαίτερα δυναμικές, ζωηρές και πολύ παρούσες στις συνθέσεις του. Στα καθαρά χρώματα της Αναγέννησης της Φλωρεντίας αντιτάχθηκε σε πιο σκοτεινούς τόνους και εισήγαγε έντονα την αντίθεση μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Οι Φλωρεντινοί χρησιμοποιούσαν σκιές από πάντα, αλλά ο Caravaggio κατασκεύασε τις φιγούρες του από τη σύγκρουση μεταξύ φωτός και απουσίας φωτός. Το να δηλώνει ότι ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε σκοτεινούς τόνους και εισήγαγε την αντίθεση μεταξύ σκοταδιού και φωτός στις εικαστικές τέχνες είναι ωστόσο μια ανεπαρκής περιγραφή της ιδιοφυΐας που ήταν.
Ο Caravaggio ζωγράφισε τον Χριστό στον στύλο στη Νάπολη το 1606-1607, αμέσως μετά την αναχώρησή του από τη Ρώμη. Ήταν σαστισμένος καθώς είχε συμμετάσχει στη δολοφονία ενός άνδρα. Ίσως τον είχε σκοτώσει ο ίδιος. Η συνείδησή του τον ταλαιπωρούσε και δεν μπορούσε να ξεφύγει από την εικόνα στο μυαλό του. Τέτοια είναι και η εικόνα του Ιησού στην στήλη. Ο Ιησούς παραμερίζει την στήλη, αλλά τα χέρια του είναι δεμένα και κρατημένα στο μάρμαρο από έναν στρατιώτη του Πιλάτου. Δεν μπορεί να ξεφύγει από την ταλαιπωρία, όπως δεν μπορεί να ξεφύγει η συνείδηση. Ένας στρατιώτης πιάνει τα μαλλιά του Ιησού και κρατά το μαστίγιο ψηλά, έτοιμος για το επόμενο χτύπημα. Όλα είναι έντονη κίνηση σε αυτή την εικόνα, που πιάνεται στον καμβά στην έξαρση της στιγμής.
Ο πίνακας αντιπροσωπεύει τις πολλές προσπάθειες που κάνουν οι καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο να αναπαραστήσουν τα δεινά του Χριστού λίγο πριν τη σταύρωση.
Aπεικονίζει τρεις άνδρες: τον Χριστό και δύο από τους βασανιστές του. Έχουν δέσει τον Χριστό σε μια στήλη. Από εκεί προέκυψε και ο τίτλος. Αυτή η απεικόνιση του Βιβλικού γεγονότος παραπέμπει πιθανώς στην κρίση του Χριστού στον Πιλάτο. Οι βασανιστές έγδυσαν τον Υιό του Θεού αφήνοντάς τον με ελάχιστα ρούχα για να διπλασιάσουν το μαρτύριο και να τον σπρώξουν πιο κάτω στην άβυσσο της αμηχανίας. Ο στριμωγμένος βασανιστής στα δεξιά έχει το χέρι του στον αέρα, έτοιμος να εξαπολύσει τρομερό πόνο στον αθώο άνδρα. Είναι μια μικρογραφία από τα πολλά βάσανα που έπρεπε να υποστεί ο Ιησούς για να σώσει τον λαό του Θεού από τα νύχια του κακού.
Το θέμα της σταύρωσης βρίσκεται στον πυρήνα της θεμελίωσης της χριστιανικής πίστης. Σηματοδότησε μια νέα αρχή στην ιστορία του Χριστιανισμού και μια ανανέωση της πίστης ειδικά μεταξύ των μαθητών που αντιμετώπιζαν τη χειρότερη μορφή κατάθλιψης όταν το σώμα του Χριστού μπήκε στον τάφο.
Ο Caravaggio συμμετείχε στη μάχη και έβαλε λάδι σε καμβά για να αφήσει το στίγμα του στο θέμα της σταύρωσης. Εξιδανικεύει τις φιγούρες στη ζωγραφική του και τις περιστρέφει μέσα από πολλαπλά στρώματα χώρου. Ο Caravaggio κατάφερε επίσης να ισοπεδώσει την περιοχή και να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τα νούμερα.
Χρησιμοποιεί το φως για να τραβήξει την προσοχή στα πιο σημαντικά σημεία της εικόνας που είναι τα πρόσωπα των βασανιστών και το ημίγυμνο σώμα του Χριστού. Το αποτέλεσμα είναι μια δυνατή εικόνα που αιχμαλωτίζει το μυαλό του κοινού και το οδηγεί σε μια βαθύτερη και πιο κριτική αξιολόγηση της πίστης τους στον Χριστό.
Ο Ιησούς ξαπλώνει προς τα αριστερά. Δεν στέκεται όρθιος όπως σε όλους τους πίνακες προηγούμενων ιταλικών καλλιτεχνικών περιόδων.Είναι γυμνός και δείχνει ένα ισχυρό μυώδες σώμα.. Οι υπόλοιπες μορφές των έργων ζωγραφικής σχεδιάζονται επίσης σε λοξές κατευθύνσεις, με κλίση προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Ο Caravaggio ευνοούσε τις διαγώνιες. Ωστόσο, έπρεπε να προστεθεί η ισορροπία και η κάθετη διάσταση για να δοθεί στον θεατή μια γραμμή αναφοράς εκτός από το κάδρο. Υπάρχει λοιπόν η στήλη του Πραιτωρίου η οποία βρίσκεται στον τίτλο της εικόνας. Έχει γίνει το μόνο στοιχείο σταθερότητας που γνωρίζουμε. Αφού δημιουργούσε σταθερότητα και γραμμή αναφοράς, ο Caravaggio μπορούσε να αναπαραστήσει τις φιγούρες σε γρήγορες κινήσεις και ασυνήθιστες γωνίες. Η εικόνα φαίνεται εύκολη και φυσική, αλλά ο καλλιτέχνης έσπασε με όλους τους ακαδημαϊκούς και τα στυλ με τον Χριστό στη Στήλη.
Ο Χριστός στη Στήλη είναι ένας από τους πολλούς πίνακες του Caravaggio που απεικονίζουν βιβλικά θέματα, ειδικά αυτά που περιστρέφονται γύρω από τον Χριστό. Είναι ίσως τέτοια ζητήματα που βοήθησαν να ωθήσει τον καλλιτέχνη να αποκτήσει διεθνή φήμη σε έναν προδοτικό τομέα: την τέχνη. Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν συγκινεί τις μάζες περισσότερο από τη δύναμη του Ευαγγελίου και ο Caravaggio το χρησιμοποίησε στο έπακρο.
Ο πίνακας είναι μια ισχυρή απεικόνιση των βασάνων του Χριστού πριν πάρει τον σταυρό και φέρει τη σωτηρία στην ανθρωπότητα. Ο δημιουργός του έργου πρέπει να ήθελε να επιστήσει την προσοχή των ανθρώπων στην ίδια τη θεμελίωση του Χριστιανισμού και να τους ζητήσει να επαναξιολογήσουν τις θέσεις τους σε σχέση με τον Χριστό.
Το Musee des Beaux-Arts de Rouen, Rouen στη Γαλλία, φιλοξενεί επί του παρόντος αυτό το έργο τέχνης.
