“ H ζωή είναι ένα πάρτυ”. Audrey Hepburn

Το διαχρονικό στυλ και η χάρη της ηθοποιού και ανθρωπίστριας Audrey Hepburn ήταν τα μαγικά υλικά που έχουν δημιουργήσει έναν “θρύλο” γύρω από το όνομά της και παραμένουν ασυναγώνιστα ως προς το εύρος και την επιρροή τους. Η βελγικής καταγωγής ηθοποιός τράβηξε για πρώτη φορά την προσοχή του κόσμου ως μια νεαρή Παριζιάνα στην παραγωγή του «Gigi» στο Μπρόντγουεϊ και στη συνέχεια ως μια επαναστατική πριγκίπισσα στο «Roman Holiday». Αργότερα, ήταν μια δυναμική πωλήτρια λουλουδιών Cockney στο “My Fair Lady” και μια συνοδός με ελεύθερο πνεύμα στο “Breakfast in Tiffany`s”.

Εντός και εκτός οθόνης, η Hepburn ήταν η επιτομή της κομψότητας. Μούσα του Γάλλου σχεδιαστή Givenchy, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα style icon του 20ου αιώνα. Η χαρακτηριστική εμφάνισή της στο “Breakfast at Tiffany`s” – μικρό μαύρο φόρεμα, υπερμεγέθη γυαλιά ηλίου, πέρλες – παραμένει κλασικό μέχρι σήμερα. Αλλά η Audrey ήταν πολύ περισσότερα από το άθροισμα των πολυάριθμων κινηματογραφικών της ρόλων και των ιστορικών ερωτικών της σχέσεων. Όταν ήταν ακόμη νεαρή φοιτήτρια μπαλέτου κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, η Χέπμπορν βοήθησε την Ολλανδική Αντίσταση κατά των Ναζί. Αργότερα στη ζωή της, ήταν μια βαθιά αφοσιωμένη πρέσβειρα καλής θέλησης που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για το Διεθνές Ταμείο Έκτακτης Ανάγκης για τα Παιδιά (UNICEF) των Ηνωμένων Εθνών. Μερικές από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες της ηθοποιού δεν είναι αυτές της ξαφνιασμένης νεαρής, αλλά ως μιας γυναίκας με αυτοπεποίθηση, με κατανόηση που χαιρετά τα παιδιά με ανοιχτές αγκάλες στο πλαίσιο του ανθρωπιστικού της έργου.

Τα πρώτα χρόνια & οι δύσκολες συνθήκες

“Πιστεύω πως το παρελθόν με έχει βοηθήσει να εκτιμήσω το παρόν – και δεν θέλω να χαραμίσω το παρόν, ανησυχώντας για το μέλλον.”Audrey Hepburn

Η Audrey Hepburn γεννήθηκε ως Audrey Kathleen Ruston στις 4 Μαΐου 1929 στις Βρυξέλλες. Κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, η μητέρα της, η Ολλανδή βαρόνη Ella Van Heemstra, άλλαξε το όνομα του παιδιού της σε Edda Van Heemstra για να κρύψει τις βρετανικές ρίζες της. Ο πατέρας της, Joseph Victor Anthony Ruston, ήταν Ιρλανδός τραπεζίτης, γεννημένος από Άγγλους και Αυστριακούς γονείς, άλλαξε το επώνυμό του σε Hepburn-Ruston, καθώς πίστευε ότι καταγόταν από έναν Άγγλο κόμη, τον James Hepburn.

Η οικογένειά της μετακομίζει συχνά στις Βρυξέλλες, την Αγγλία και την Ολλανδία, λόγω της δουλειάς του. Μετά το διαζύγιο των γονιών της, ο πατέρας της φεύγει όταν η Audrey ήταν μόλις 6 ετών.  Μένει με τη μητέρα της και τον αδελφό της στο σπίτι του παππού της στην Ολλανδία.

Η Αudrey φοίτησε σε οικοτροφείο στην Αγγλία ως παιδί, αλλά έζησε στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ολλανδία κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου. Η μητέρα της ξεκίνησε ως συμπάσχουσα των Ναζί, αλλά όταν ο θείος της Audrey φυλακίστηκε και σκοτώθηκε, μητέρα και κόρη κατέφυγαν σε μια κοντινή πόλη και η μητέρα της άρχισε γρήγορα να υποστηρίζει την αντίσταση.

Χρόνια αργότερα, η Hepburn θυμήθηκε ότι οι δυσκολίες κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν τόσο μεγάλες και η οικογένειά της πεινούσε τόσο που έτρωγαν βολβούς τουλίπας.

 Η Audrey υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα σε ένα νοσοκομείο που περιέθαλψε τραυματίες Συμμάχους. Ως φοιτήτρια μπαλέτου, έδωσε παραστάσεις χορού για να βοηθήσει στη συγκέντρωση κεφαλαίων για το ολλανδικό Underground και κατά καιρούς ήταν αγγελιαφόρος που παρέδιδε μηνύματα για την προσπάθεια αντίστασης κατά των Ναζί.

Εκεί φοιτά στο ωδείο και μυείται το μπαλέτο.

 Η περίοδος της γερμανικής κατοχής είναι εξαιρετικά δύσκολη για την Audrey. Χάνει πολλούς δικούς της ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τους βλέπει ακόμα και να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της. Δεν παρομοιάζει τυχαία, λοιπόν, τον εαυτό της με την Anna Frank, καθώς είναι συνομίληκες με τα ίδια βιώματα. Δυστυχώς αυτή η εμπειρία του πολέμου και της επιβίωσης την ωριμάζει απότομα και της αφαιρεί την αφέλεια των νεανικών της χρόνων.

 Το ντεμπούτο στην σκηνή & οι επιτυχίες

“Η επιτυχία είναι σαν να φτάνεις σε κάποια σημαντικά γενέθλια και να καταλαβαίνεις πως είσαι ακόμα ο ίδιος.” Audrey Hepburn

Μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, η Audrey σπούδασε μπαλέτο στο Άμστερνταμ και στο Λονδίνο. Το 1948, έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή στο Λονδίνο ως ερμηνεύτρια σε ένα μιούζικαλ με τίτλο «High Button Shoes».

Ο  πρώτος κινηματογραφικός ρόλος της Hepburn ήταν μια εμφάνιση στην ταινία του 1951 “One Wild Oat”. Εμφανίστηκε επίσης εκείνη τη χρονιά στο “The Lavender Hill Mob” με πρωταγωνιστή τον Alec Guinness. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε με την κυκλοφορία του «Gigi» στο Μπρόντγουεϊ το 1951, η οποία έγινε ταινία το 1958 με πρωταγωνίστρια τη Leslie Caron στον ομώνυμο ρόλο.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας στο Μόντε Κάρλο, η Hepburn εντοπίστηκε από τη Γαλλίδα συγγραφέα Colette, η οποία ήθελε να παίζει τον ομώνυμο ρόλο στη σκηνική παραγωγή του μυθιστορήματός της «Gigi». Το 1951, σε ηλικία 22 ετών, η Audrey πρωταγωνίστησε στην επιτυχία του Μπρόντγουεϊ.

H Audrey κέρδισε ένα Όσκαρ για τον ρόλο της ως Πριγκίπισσα Anne, ένας χαρακτήρας που έκανε μια σύντομη απόδραση από τα βασιλικά της καθήκοντα, στην επιτυχία του 1953 «Roman Holiday». Στην ταινία συμπρωταγωνιστούσε ο Gregory Peck, ο οποίος υποδύθηκε έναν ρεπόρτερ. Αν και πρωτοεμφανιζόμενη, οδηγείται στην κορυφή της επιτυχίας. Βραβεύεται με Χρυσή Σφαίρα και η ταινία κατατάσσεται από το αμερικανικό ινστιτούτο κινηματογράφου στην 4η θέση στη θέση λίστα με τις 10 καλύτερες ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών.

Στην τελευταία της εμφάνιση σε σκηνή του Μπρόντγουεϊ, η Audrey κέρδισε ένα βραβείο Τόνυ ​​για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην παράσταση «Ondine» του Μπρόντγουεϊ το 1954. Συμπρωταγωνιστής της ήταν ο ηθοποιός Mel Ferrer, τον οποίο η Hepburn παντρεύτηκε στην Ελβετία τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.

Η Hepburn έπαιξε τον ομώνυμο χαρακτήρα στη “Sabrina” του 1954, στην οποία πρωταγωνιστούσαν επίσης οι Humphrey Bogart και William Holden. Η ηθοποιός πήρε υποψηφιότητα για Όσκαρ για τον ρόλο της στη ρομαντική κομεντί για την κόρη ενός σοφέρ και την ανταγωνιστική προσοχή δύο πλούσιων αδελφών.

Η Hepburn και ο Holden ξεκίνησαν μια σχέση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήταν προβληματική και για τους δύο σταρ σε σημείο που ο Holden συμφώνησε να αφήσει τη γυναίκα και τα παιδιά του για τη Hepburn. Η Audrey, που ήθελε να κάνει δικά της παιδιά, διέλυσε τα πράγματα επί τόπου όταν έμαθε ότι ο Ηolden είχε υποβληθεί σε βαζεκτομή χρόνια νωρίτερα. Κανένας από τους δύο σταρ δεν συνήλθε πλήρως από τον χωρισμό, με τον καθένα να βρίσκει παρηγοριά σε καινούργιες σχέσεις και την εμμονή της Hepburn να κάνει παιδιά που την οδήγησε σε δύο τελείως αταίριαστους γάμους που κατέληξαν σε διαζύγιο.

H Hepburn χόρεψε απέναντι από τον Fred Astaire στο «Funny Face» του 1957. Τα κοστούμια της σχεδιάστηκαν από τον Hubert de Givenchy, ο οποίος επίσης σχεδίασε την γκαρνταρόμπα της στο «Love in the Afternoon» το 1957, «Breakfast at Tiffany`s» το 1961, «Charade» το 1963 και άλλες ταινίες. Το μικρό μαύρο φόρεμα που φορούσε στο “Breakfast at Tiffany`s” πουλήθηκε σε δημοπρασία του Christie`s το 2006 για περισσότερα από 920.000 δολάρια.

Η μητέρα της Audrey , η βαρόνη  Ella Van Heemstra, έκανε την εμφάνισή της στο Το «Funny Face» του 1957 ως θαμώνας σε ένα καφέ στο πεζοδρόμιο. Στην ταινία εμφανίζεται και το Γιορκσάιρ τεριέ της ηθοποιού, ο “κύριος διάσημος”.

H Αudrey εμφανίστηκε στην κινηματογραφική εκδοχή του «Πόλεμος και Ειρήνη» στο πλευρό του συζύγου της Mel Ferrer, τον οποίο παντρεύτηκε στο ριμπάουντ από τον William Holden, το 1956.

 Το 1959, έπαιξε μια καλόγρια που αγωνίζεται να εκπληρώσει τους όρκους της στο «The Nun`s Story», έναν ρόλο που της χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Ο Rex Harisson, ο Cary Grant, ο Grecory Peck. Όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη και τη θεωρούν αγαπημένη τους παρτενέρ στον κινηματογράφο. Ο τελευταίος, δε, μετά το θάνατό της απαγγέλει δακρυσμένος μπροστά στην κάμερα το αγαπημένο της ποίημα “Ατελείωτη Αγάπη” του Rabindranath Tagore. Πολλοί θεωρούν πως με τον Bogart δεν έχει καθόλου καλή σχέση. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Κανένας άλλος δεν τα πηγαίνει τόσο καλά μαζί της στο πλατό όσο ο Bogart . “Καμιά φορά είναι οι λεγόμενοι ‘σκληροί άντρες’ που τελικά είναι οι πιο στοργικοί, όπως υπήρξε ο Boggie μαζί μου.”

Ο ρόλος της Hepburn στο Western “Unforgiven” του 1960, σε σκηνοθεσία John Huston, ήταν ένας από τους λιγότερο αγαπημένους ρόλους της. Ενώ γύριζε μια σκηνή έφιππη, η Hepburn πετάχτηκε από το άλογο και της έσπασε την πλάτη. Είχε μια αποβολή αρκετούς μήνες αργότερα.

Ένας από τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς ρόλους της Hepburn ήταν αυτός της Holly Golightly το 1961 στο “Breakfast at Tifanny’s” βασισμένος σε μια ιστορία του Truman Capote. Ο ρόλος κέρδισε στην Audrey την τέταρτη υποψηφιότητά της για Όσκαρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι Capote δεν ήθελε τη Hepburn για τον ρόλο, καθώς προτιμούσε τη Monroe.

Με αυτήν την ερμηνεία της γίνεται για το Αμερικανικό σινεμά του 20ου αιώνα, χαρακτήρας- σύμβολο. Με αυτή την ταινία, η Ηepburn καθιερώνεται ως μια από τις δημοφιλέστερες σταρ του Χόλυγουντ. Λέει χαρακτηριστικά : “O πιο τζαζ ρόλος της ζωής μου. Είμαι εσωστρεφής. Το να υποδυθώ ένα εξωστρεφές κορίτσι ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έκανα ποτέ.”

O συνθέτης Henry Mancini είπε ότι έγραψε το διάσημο “Moon River” του, ειδικά για τη Hepburn, η οποία το τραγουδά στο “Breakfast at Tiffany`s” για να μαγέψει τον συγγραφέα γείτονά της. Ο Mancini είπε για όλες τις εκδοχές του «Moon River», πίστευε ότι η δική της ήταν «η σπουδαιότερη».

Η Eliza Doolittle στην ταινία “My Fair Lady” του 1964 ήταν ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους ρόλους της Hepburn. Πολλοί ήθελαν ο ρόλος να πάει στην Julie Andrews ,  η οποία είχε εμφανιστεί στην έκδοση του Μπρόντγουεϊ. Το τραγούδι της Hepburn στην ταινία μεταγλωττίστηκε από την τραγουδίστρια Marni Nixon και η ηθοποιός αποκάλυψε αργότερα ότι δεν θα έπαιρνε τον ρόλο αν ήξερε ότι ο παραγωγός Jack Walker δεν ήθελε να τραγουδήσει.

H Hepburn συμπρωταγωνίστησε με τον Albert Finney στο “Two for the Road” το 1967. Η πέμπτη υποψηφιότητά της για Όσκαρ ήρθε αργότερα το ίδιο έτος, για τον ρόλο της ως τυφλή γυναίκα στο θρίλερ “Wait until dark” με τον Alan Arkin.

H Audrey Hepburn ήταν η μούσα του Givenchy

“Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν βρίσκεται στο πρόσωπό της αλλά αντανακλάται στην ψυχή της. Είναι η φροντίδα που δίνει με αγάπη, το πάθος που δείχνει για αυτό που κάνει. Η ομορφιά μιας γυναίκας εντείνεται με το πέρασμα του χρόνου.”Audrey Hepburn

Η Audrey Hepburn ήταν χωρίς αμφιβολία- εκτός από αξέχαστη ηθοποιός- πρότυπο ομορφιάς και στυλ. Τα ρούχα που επέλεγε αποτελούσαν άψογη στυλιστική άποψη που ακόμα και σήμερα πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο υιοθετούν.

 Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, η ίδια δεν πίστευε πως ήταν όμορφη και ποτέ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εμφάνισή της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μείνει σε όλους αξέχαστη για τις στυλιστικές της επιλογές. Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς : το μικρό μαύρο φόρεμα στο “Breakfast at Tiffany’s”, τη μίντι φουσκωτή φούστα, τα ριγέ πόλο μπλουζάκια, τις μαρινιέρες, τα υπέρκομψα αξεσουάρ (γάντια, καπέλα, ζώνες, μεγάλα γυαλιά ηλίου, tweed τσάντες), τα παπούτσια μπαλαρίνες, τα cigarette pants, τα στενά πουλόβερ, τα μονόχρωμα πουκάμισα, τα μοκασίνια…Λάτρευε το απλό ντύσιμο, καθώς και τις παστέλ αποχρώσεις, το μαύρο και το ιβουάρ.

Ποιoς όμως κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις υπέροχες ενδυματικές της επιλογές;

Η Audrey ήταν μούσα κι επιστήθια φίλη του χαρισματικού μόδιστρου Hubert de Givenchy. Ο ίδιος, διηγείται τη γνωριμία τους, στο vernissage μιας έκθεσης στη Χάγη, και ήταν αφιερωμένη στις δημιουργίες του για την ηθοποιό.

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ο γνωστός μόδιστρος  αρνείται αρχικά να ντύσει τη νεαρή ηθοποιό Audrey Hepburn. Στη συνέχεια όμως μετανιώνει, αφού μένει  καταγοητευμένος κι εντυπωσιασμένος μετά από ένα δείπνο μαζί της.

“Όταν η Audrey ήρθε να μου ζητήσει να της φτιάξω φορέματα για την ταινία “Sabrina”, δεν ήξερα διόλου ποια ήταν και περίμενα την Catherine Hepburn. Έφτασε στο ατελιέ εύθραυστη, χαριτωμένη, νέα και σπινθηροβόλα, ντυμένη σαν τις κοπελίτσες σήμερα, με βαμβακερό παντελόνι, μπαλαρίνες, ένα μπλουζάκι που δεν κάλυπτε τον αφαλό της και μ` ένα καπέλο βενετσιάνου γονδολιέρη στο χέρι. Δεν ήμουν σε θέση να κάνω μια σπουδαία γκαρνταρόμπα για τη Sabrina και της είπα “όχι, Δεσποινίς μου, δεν μπορώ να σας ντύσω”, προσθέτει ο Givenchy τονίζοντας ότι οι κοπέλες που εργάζονταν στο ατελιέ του δεν ήταν αρκετές ώστε να αναλάβουν την ένδυση της ηθοποιού.

Παρά την άρνησή του, η Audrey τον καλεί σε δείπνο, “κάτι που προκάλεσε έκπληξη για μια καλοαναθρεμμένη κοπέλα”, όπως είπε εκείνος χαρακτηριστικά.

Στο τέλος του δείπνου ο Givenchy καταγοητευμένος προτείνει, τελικά,στην πανέμορφη ηθοποιό να ξαναπάει την επόμενη μέρα στον οίκο μόδας. “Με το μέγεθος που είχε, της πήγαιναν όλα. Με επηρέασε, αν και ήμουν τόσο επιφυλακτικός στο να δεχτώ.” λέει ο διάσημος μόδιστρος.

Το 1954, στη μεγάλη οθόνη, στο πλευρό του Humphrey Bogart, η Audrey φορά ένα ιβουάρ φόρεμα χορού κεντημένο με μοτίβα με μαύρα λουλούδια που φέρει την υπογραφή Givenchy. Η ηθοποιός ζητεί να την ντύνει αποκλειστικά ο Γάλλος σχεδιαστής στις ταινίες. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, φορά ένα φίνο ιβουάρ φόρεμα με λουλουδάτα μοτίβα όταν λαμβάνει το Όσκαρ.

Στην έκθεση “Στην Audrey με αγάπη” στο Gemeentemuseum της Χάγης αποτίει φόρο τιμής στην Audrey μέσα από τα αριστουργήματα από σατέν, τούλι και μετάξι. Ο Hubert de Givenchy ετοίμασε μέσα σε ένα χρόνο την εντυπωσιακή έκθεση, ελέγχοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια σε καθένα από τα 100 φορέματα που εκτίθενται, για ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Στην έκθεση εκτίθεται το μάλλινο κρεπ ταγιέρ και τα δερμάτινα γάντια που φορούσε στην ταινία “Charade” (1963), το βραδινό φόρεμα, τούλια και πούλιες στην ταινία “Βloodline” (1979), το διάσημο μαύρο φόρεμα το κάτω μέρος του οποίου είναι διακοσμημένο με χίλιες πέρλες στο “Breakfast at Tiffany’s” (1961).

“Το στιλ της Audrey είναι διαχρονικό, με μια τόσο ξεχωριστή σιλουέτα, τόσο σημερινή. Αυτό που της άρεσε, που μπορούσε να φορέσει”, προσθέτει ο Givenchy.

“Τα ρούχα του Givenchy είναι τα μόνα μέσα στα οποία νιώθω ο εαυτός μου. Πιο πολύ από στυλίστας, είναι ένας δημιουργός προσωπικότητας”, δήλωνε η Audrey για τον αγαπημένο της φίλο Hubert . Δεν ήταν, μάλιστα, λίγες οι φορές που του τηλεφωνούσε μόνο για να του πει ότι τον αγαπάει.

Η Audrey , από το 1988, ήταν Πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF κι έδωσε πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις φορώντας ένα απλό σατέν ή μεταξωτό μπλουζάκι. Στο Givenchy μιλούσε για τη φρίκη του πολέμου και τη δυστυχία των παιδιών: “νιώθω προστατευμένη με αυτό το μικρό κομμάτι από μετάξι, γιατί είσαι κοντά μου”.

`Ηταν το 1993- μόλις πέντε χρόνια αργότερα- όταν ένα κομμάτι ύφασμα τους ενώνει και πάλι. Ο  μόδιστρος πηγαίνει στην Ελβετία για να δει την αγαπημένη του φίλη που ταλαιπωρείται από δύο καρκίνους. Εκείνη, συγκινημένη του δίνει ένα καπιτονέ πανωφόρι σε σκούρο μπλε και του λέει: “όταν θα είσαι λυπημένος, φόρα το και θα σου δίνει κουράγιο”.

“Από τη Γενεύη μέχρι το Παρίσι έκλαιγα με το πανωφόρι που μου έδωσε η Audrey . Η Audrey δεν είναι ντεμοντέ, είναι σημερινή. Και η εικόνα της συνεχίζει να μας προκαλεί θαυμασμό” διηγείται  o Givenchy 20 χρόνια μετά τον θάνατο της ανεπανάληπτης εκείνης γυναίκας.

Δύο γάμοι, δύο αποβολές,  δύο παιδιά & δύο διαζύγια

“Οι άνθρωποι, περισσότερο και από τα πράγματα ακόμη, πρέπει να αποκαθίστανται, να ανανεώνονται, να ανασταίνονται, να αξιοποιούνται και να διορθώνονται. Ποτέ μην ‘πετάς’ κανέναν.”Audrey Hepburn

Η Audrey Hepburn παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος της γάμος ήταν  με τον Αμερικανό Mel Ferrer και ο δεύτερος με τον Ιταλό γιατρό Andrea Dotti, ενώ με τον καθένα τους αποκτά ένα γιο. Το 1960, η Hepburn απέκτησε το πρώτο της παιδί, τον Sean. Ο δεύτερος γιος της Hepburn, Luca, γεννήθηκε το 1970.

Αντιμετωπίζει εξαιρετικά δύσκολες εγκυμοσύνες και πριν γεννήσει το πρώτο της παιδί είχε δύο αποβολές. Η πρώτη φορά ήταν το Μάρτιο του 1955 και η δεύτερη το 1959, στα γυρίσματα της ταινία Οι ασυγχώρητοι” (‘The unforgiven’).

Τότε έσπασε την πλάτη της πέφτοντας από άλογο, και δύο εβδομάδες αργότερα απέβαλε. Το 1965 είχε ακόμα μία άτυχη εγκυμοσύνη με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της επόμενης κύησης -στο Lucas το 1969 – να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Φρόντιζε να ξεκουράζεται και περνούσε τον καιρό της ζωγραφίζοντας. Το ίδιο συνέβει και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της στο γιο της Sean. Δυστυχώς, το 1974 απέβαλε για τέταρτη φορά.

Ένα χρόνο μετά το διαζύγιο από τον Mel Ferrer το 1968, η Hepburn παντρεύτηκε τον Ιταλό ψυχίατρο Andrea Dotti από τον οποίο χώρισε το 1982. Σύντροφός της μέχρι τον θάνατό της ήταν ο  Robert Wolders, ένας Ολλανδός ηθοποιός κάποτε παντρεμένος με την ηθοποιό Merle Oberon.

Στο βιβλίο του γιου της Luca Dotti , “Η Audrey στο σπίτι. Αναμνήσεις από την κουζίνα της μητέρας μου” (Audrey at Home. Memories of my Mother’s kitchen.) γίνονται μια σειρά από αποκαλύψεις για τη ζωή της αγαπημένης σταρ και δημοσιεύονται για πρώτη φορά φωτογραφίες με μερικές από τις άγνωστες πλευρές της.

Ο γιος της Hepburn , περιγράφει πόσο δυσκόλεψε τη ζωή της μητέρας του ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μιλάει για το πώς καταστράφηκαν τα όνειρά της για να γίνει μεγάλη μπαλαρίνα όπως και για τις εμμονές της γύρω από το φαγητό ( οι διατροφικές της συνήθειες κινούνταν γύρω από τα ζυμαρικά και τη σοκολάτα). Ο πάμπλουτος τραπεζίτης πατέρας της, αφήνει την οικογένειά του, όταν η Audrey ήταν μόλις έξι ετών. Σύμφωνα με το γιο της, παρόλο που η Audrey μεγαλώνει έχοντας αγάπη και φροντίδα από τη βαρόνη μητέρα της, εκείνη έχει πάντα την ανάγκη της πατρικής στοργής. Αυτό όμως δεν την πτοεί. Δεν παύει ποτέ να έχει δυνατό το αίσθημα ευγνωμοσύνης που επιβίωσε από τον φρικτό πόλεμο. Θεωρεί πως μετά από τις δύσκολες συνθήκες που έζησε, η ίδια η ζωή ήταν δώρο.

“Η μητέρα μας θεωρούσε ιδιαίτερο στη ζωή ακόμα κι ένα μικρό λουλούδι. Αυτό διδαχθήκαμε από εκείνη.” λέει ο γιος της για εκείνη. Λατρεύει τα δύο της παιδιά και μετά από τέσσερις άτυχες εγκυμοσύνες, εκτιμά ακόμα περισσότερο το δώρο της μητρότητας. Συνήθιζε να τους λέει το διάσημο ποίημα του Sam Levenson ‘Time Tested Beauty Tips’, που περιλαμβάνει στίχους όπως “για όμορφα μαλλιά, άφηνε ένα παιδί να περνά ανάμεσά τους τα δάχτυλά του μια φορά τη μέρα” και “για κομψή σιλουέτα, μοιράσου το φαγητό σου με τους πεινασμένους”.

Ανθρωπιστική εργασία με τη UNICEF

“Γεννήθηκα με μία τεράστια ανάγκη να πάρω αγάπη και μία τεράστια ανάγκη να τη δίνω.”Audrey Hepburn

Η Hepburn έγινε Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNICEF το 1989, πραγματοποιώντας περισσότερα από 50 ταξίδια  σε όλο τον κόσμο και τιμήθηκε για το έργο της με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Είναι ευγνώμων για την καλή της τύχη να επιβιώσει στα χρόνια της γερμανικής κατοχής κι έτσι αφιερώνει το υπόλοιπο της ζωής της για τα παιδιά που ζουν σε φτωχές χώρες κι έχουν ανάγκη. Η άριστη γνώση της σε πέντε ξένες γλώσσες τη διευκολύνει ιδιαίτερα στα ταξίδια της – τα οποία σχεδιάζει μαζί με τον τελευταίο της σύντροφο, Robert Walters. Εκείνος, μάλιστα, σε καθένα από τους λόγους της, την παρακολουθεί με δέος και δεν είναι λίγες οι φορές που δακρύζει. Η πρώτη της αποστολή είναι στην Αιθιοπία το 1988, όπου επισκέφτεται ένα ορφανοτροφείο που φιλοξενούσε 500 παιδιά που λιμοκτονούσαν. Η Audrey λέει: “ Η καρδιά μου ράγισε. Αισθάνομαι απελπισία. Δεν αντέχω στην ιδέα πως δύο εκατομμύρια άνθρωποι είναι σε άμεσο κίνδυνο θανάτου από ασιτία, πολλοί από τους οποίους παιδιά, και όχι γιατί δεν υπάρχουν τόνοι φαγητού που απλά κάθονται στο βόρειο λιμάνι της Σόα. Δεν μπορεί να διανεμηθεί. Την περασμένη άνοιξη ο Ερυθρός Σταυρός και οι εργάτες της UNICEF διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τις βόρειες επαρχίες γιατί συνέβαιναν ταυτόχρονα δύο εμφύλιοι πόλεμοι… Πήγα σε μια επαναστατημένη χώρα και είδα μητέρες με τα παιδιά τους που εργάστηκαν για δέκα μέρες, ακόμη και τρεις εβδομάδες, ψάχνοντας φαγητό, εγκαταστημένοι στην έρημο σε κατασκηνώσεις  όπου και ίσως πεθάνουν. Αποτρόπαιο. Αυτή η εικόνα είναι πολύ για να την αντέξω. ‘Τρίτος Κόσμος’ είναι ένας όρος που δεν μου αρέσει πολύ, επειδή είμαστε όλοι ένας κόσμος. Θέλω οι άνθρωποι να γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας υποφέρει.”

Η ηθοποιός απέρριψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κινηματογραφική μεταφορά του 1959 του “The Diary of Anna Frank», λέγοντας ότι ήταν πολύ μεγάλη για τον ρόλο. Το 1990, η Hepburn αφηγήθηκε τμήματα του ημερολογίου για ένα συμφωνικό έργο του συνθέτη Michael Tilson Thomas, κάνοντας περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία με τα έσοδα να πηγαίνουν στη UNICEF.

Το τελευταίο ταξίδι της Hepburn για τη UNICEF ήταν μια αποστολή στη Σομαλία τον Σεπτέμβριο του 1992, μετά την οποία παραπονέθηκε για πόνους στο στομάχι. Δύο μήνες αργότερα διαγνώστηκε με καρκίνο σκωληκοειδούς. Ο Πρόεδρος George Bush απένειμε στην Hepburn το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας τον Δεκέμβριο του 1992 για να τιμήσει το έργο της στη UNICEF. Δυστυχώς, η ηθοποιός ήταν πολύ άρρωστη για να παρευρεθεί στην τελετή.

H Hepburn έφυγε από τη ζωή στις 20 Ιανουαρίου 1993, στο σπίτι της στο Tolochenaz της Ελβετίας, μετά τη μάχη της με τον καρκίνο. Ο τάφος της στο Tolochenaz είναι ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο, προσελκύοντας εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες ετησίως.

Οι γιοι της μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να εργάζονται για τη UNICEF και για το φιλανθρωπικό ίδρυμα Hepburn.

H Audrey Hepburn έλαβε ένα ειδικό βραβείο Όσκαρ για τη δουλειά της με τη UNICEF. Το ανθρωπιστικό βραβείο Jean Hersholt της απονεμήθηκε μετά θάνατον το 1993.

“Πιστεύω στο να παραμένεις δυνατή όταν τα πάντα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά.” Audrey Hepburn