“Να εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία.”
Υπήρξε μία από τις πιο λαμπερές σταρ του Χόλιγουντ. Μια πανέμορφη γυναίκα με ιδιαίτερη γοητεία, δυναμική προσωπικότητα που ξεχώρισε τόσο στον κινηματογράφο, όσο στο θέατρο και στην τηλεόραση.
Ένας θρύλος της οθόνης, με πολυετή καριέρα – 73 ολόκληρα χρόνια – διατηρεί το ρεκόρ για τα περισσότερα Όσκαρ Α` Γυναικείου Ρόλου, τέσσερα τον αριθμό, από δώδεκα υποψηφιότητες – η Μέριλ Στριπ κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων με δεκαεννέα-. Το 1976, η Κάθριν Χέπμπορν κέρδισε βραβείο Έμμυ για το ρόλο της στην τηλεταινία Love Among the Ruins (Αγάπη Ανάμεσα στα Ερείπια). Ήταν υποψήφια για ακόμα τέσσερα Emmy, δύο βραβεία Τόνι και εφτά Χρυσές Σφαίρες. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την αξιολόγησε πρώτη στη λίστα με τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς όλων των εποχών.
Τα πρώτα χρόνια
Στις 12 Μαΐου 1907, η Katharine Hepburn γεννιέται στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ.
Κόρη διανοουμένων της Νέας Αγγλίας που τόνιζαν την αυστηρή άσκηση και την ανεξάρτητη σκέψη, η Hepburn σπούδασε στο Bryn Mawr College στην Πενσυλβάνια και συνέχισε να γίνει ηθοποιός του θεάτρου.
Η Hepburn τολμούσε να εκφράζει πάντα τις απόψεις της αδιαφορώντας για τη βιομηχανία της δόξας. Δεν την ενδιέφερε να μπει σε καλούπια για να είναι αρεστή. Επέλεγε το αθλητικό στυλ, δεν της άρεσε το μακιγιάζ και ήταν από τις πρώτες που φόρεσαν παντελόνια, πριν ακόμα γίνουν της μόδας. Μπορεί να έζησε στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου, ωστόσο προτίμησε να προφυλάξει την προσωπική της ζωή από τη δημοσιότητα. Επιθυμία της ήταν να απασχολεί τους δημοσιογράφους μόνο με τη δουλειά της.
Όσοι τη γνώριζαν, θα έλεγαν ότι ο χαρακτήρας της ήταν δύσκολος κι ασυμβίβαστος.
Δεν είναι τυχαίο ότι την έδιωξαν από τέσσερις διαφορετικές παραστάσεις πριν ακόμα αρχίσουν οι πρόβες. Ο λόγος; Ερχόταν συνέχεια σε σύγκρουση με τους παραγωγούς.
Τελικά, όμως κατάφερε να παραμείνει μέχρι τέλος σε μία παράσταση που της ταίριαζε πολύ.
Η καριέρα & ο ιδιαίτερος χαρακτήρας
Η καριέρα της ως ηθοποιός ξεκίνησε στο Μπρόντγουεϊ, όπου η εκπληκτική της ερμηνεία κέρδισε τους ρόλους της σε ταινίες του Χόλιγουντ. Στη συνέχεια συνέχισε να καθιερώνεται ως μια από τις πιο εξέχουσες ηθοποιούς της εποχής της. Ωστόσο, η επιτυχία δεν της ήρθε εύκολα, καθώς χρειάστηκε να παλέψει για μήνες για να αποκτήσει εμβληματικούς ρόλους. Όμως η τολμηρή ερμηνεύτρια δεν τα παράτησε ποτέ και η επιμονή της απέδωσε καρπούς μακροπρόθεσμα. Όχι μόνο συνέχισε μια επιτυχημένη καριέρα ως καλλιτέχνιδα του θεάτρου, αλλά βρήκε επιτυχία και ως ηθοποιός του κινηματογράφου και έγινε η βασίλισσα του Χόλιγουντ. Αν και κατάφερε να δημιουργήσει μια επιτυχημένη καριέρα, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μια προσωπική τραγωδία. Ο αγαπημένος της αδερφός Tom είχε πεθάνε και αυτό έκανε τη νεαρή Katharine κυκλοθυμική, αποτραβηγμένη και αναστατωμένη. Προσπάθησε πολύ να ξεπεράσει τον θάνατο του αδελφού της και βρήκε παρηγοριά στην υποκριτική. Εκτός από ηθοποιός, λειτούργησε και ως πρότυπο σε νεαρές γυναίκες. Με την ελεύθερη διάθεση και τη διεκδικητική της στάση, η Katharine Hepburn αντιπροσώπευε τη σύγχρονη γυναίκα αρνούμενη να ενδώσει στις απαιτήσεις της παραδοσιακής κοινωνίας.
Κέρδισε για πρώτη φορά την προσοχή στο Μπρόντγουεϊ το 1932, για την ερμηνεία της ως βασίλισσα των Αμαζόνων στο θεατρικό “The Warrior`s Husband”. Η στολή της αναδείκνυε την υπέροχη σιλουέτα της και ο ρόλος της δυναμικής γυναίκας ταυτιζόταν με την πραγματικότητα.
Η ερμηνεία της Hepburn ήταν εκπληκτική. Ο Χολιγουντιανός ατζέντης Leland Howard, εντυπωσιασμένος την σύστησε στην εταιρεία παραγωγής RKO. Το αστέρι της είχε αρχίσει να ανατέλλει. Μετά από ένα δοκιμαστικό, η Hepburn υπέγραψε συμβόλαιο με τα στούντιο RKO και απέκτησε τον πρώτο της ρόλο, στο A Bill of Divorcement (1932), με πρωταγωνιστή τον John Barrymore και σε σκηνοθεσία George Cukor, ο οποίος θα γινόταν εκτός από βασικός σκηνοθέτης της Hepburn και ένας από τους πιο στενούς της φίλους. Οι κριτικοί και οι θαυμαστές έλαβαν αμέσως υπόψη τη νεαρή ηθοποιό, με την αντισυμβατική ομορφιά της και την προφορά της από τη Νέα Αγγλία, ως μια νέα παρουσία στη μεγάλη οθόνη.
Στο Morning Glory (1933), μόνο την τρίτη ταινία της, η Hepburn κέρδισε Όσκαρ Α` Γυναικείου Ρόλου. Ήταν η πρώτη από τις 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ που θα συγκέντρωνε κατά τη διάρκεια της καριέρας της, ένα ρεκόρ που θα διατηρούσε μέχρι το 2003, όταν η Meryl Streep έλαβε την 13η υποψηφιότητά της. Η Hepburn θα κέρδιζε άλλα τρία Όσκαρ — για το Guess Who`s Coming to Dinner (1967), το A Lion in Winter (1968) και το On Golden Pond (1981) — αλλά ποτέ δεν παρευρέθηκε στην τελετή για να παραλάβει κανένα από αυτά.
Οι επόμενες ταινίες της Hepburn με την RKO είχαν ανάμεικτα αποτελέσματα και έγινε προσωπικά μη δημοφιλής σε πολλούς για την άρνησή της να παίξει μαζί με τους «κανόνες» της φήμης και της αίγλης που διέπουν τη βιομηχανία. Έντονα ανεξάρτητη και με ισχυρή θέληση, φορούσε παντελόνι και καθόλου μακιγιάζ ενώ αρνιόταν να ποζάρει για φωτογραφίες, να δώσει συνεντεύξεις ή να υπογράψει αυτόγραφα. Μέχρι τότε, αναγνωρισμένη ως μία από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς στο Χόλιγουντ, η Hepburn κέρδισε επίσης τη φήμη ότι ήταν αλαζονική και αφοσιωμένη στο πλατό. Εμφανίστηκε πιο συμπαθητική στα Stage Door (1937) και Bringing Up Baby (1938). Αν και το κοινό δεν ανταποκρίθηκε στη δεύτερη ταινία, με συμπρωταγωνιστή τον Cary Grant, τώρα πια θεωρείται ως ένα αγαπημένο κλασικό έργο.
Αν και η καριέρα της είχε σταματήσει, η Hepburn αρνήθηκε να τα παρατήσει. Αντίθετα, αποφάσισε να αλλάξει ταχύτητα εξαγοράζοντας το συμβόλαιό της στην RKO. Η αλλαγή της έδωσε πολύ περισσότερο έλεγχο από άλλους ερμηνευτές – και ειδικά άλλες ηθοποιούς – στην εποχή του “συστήματος στούντιο”. Η Hepburn επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ το 1938 με το “The Philadelphia Story”, που γράφτηκε ειδικά για εκείνη από τον Philip Barry. Ο κάποτε εραστής της Hepburn, Howard Hughes , της αγόρασε τα δικαιώματα του σεναρίου και τα πούλησε στον Louis Mayer στην MGM με την προϋπόθεση ότι θα πρωταγωνιστήσει. Με τον Grant και τον Jimmy Stewart να έχουν υπογράψει, η ταινία του 1940 ήταν μια τεράστια επιτυχία.
Katharine Hepburn & Tracy Spencer
“Οι συνηθισμένες γυναίκες ξέρουν περισσότερα για τους άντρες απ’όσα ξέρουν οι όμορφες. Αλλά οι όμορφες γυναίκες δεν χρειάζεται να ξέρουν πολλά για τους άντρες. Οι άντρες είναι αυτοί που πρέπει να ξέρουν πολλά για τις όμορφες γυναίκες.”
Το 1942, η Ηepburn υποδύθηκε μια πολιτική δημοσιογράφο που ερωτεύεται έναν αθλητικογράφο σε μια άλλη επιτυχία, το “Woman of the Year”. Συμπρωταγωνιστής της στην ταινία ήταν ο Spencer Tracy, με τον οποίο η Ηepburn ξεκίνησε μια ρομαντική σχέση που θα γινόταν μια από τις πιο διάσημες ιστορίες αγάπης του Χόλιγουντ. Όταν γνωρίστηκαν για πρώτη φορά στα γυρίσματα, η Hepburn σχολίασε ότι ήταν λίγο ψηλή για εκείνον. Τότε ο Tracy της απάντησε: “Μην ανησυχείτε δεσποινίς Hepburn, θα σας φτιάξω εγώ”. Κι αυτή ήταν η αρχή του μεγαλύτερου έρωτα της ζωής της.
Έμειναν μαζί μέχρι το θάνατό του, εικοσιπέντε χρόνια αργότερα.
Δεν παντρεύτηκαν ποτέ , γιατί ο Tracy ήταν καθολικός και αρνούνταν να πάρει διαζύγιο απ’ τη σύζυγό του.
Εκτός από την εκπληκτική ερωτική χημεία που τους έδενε, είχαν τεράστια επιτυχία και στις κινηματογραφικές συνεργασίες τους.
Το δίδυμο Hepburn– Tracy ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή κι αγαπημένα στο Χόλιγουντ.
Το ζευγάρι έπαιξε σε εννέα ταινίες μαζί, συμπεριλαμβανομένων των Adam`s Rib (1949), Pat and Mike (1952) και Guess Who`s Coming to Dinner (1967). Ο Tracy έφυγε από τη ζωή λίγες εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας του ταινίας. Η Hepburn, η οποία είχε αποσυρθεί από τον κινηματογράφο για μια περίοδο πολλών ετών προκειμένου να φροντίσει τον άρρωστο σύντροφο της, δεν συζήτησε δημόσια τη σχέση παρά μόνο μετά τον θάνατο της χήρας του Tracy, 1983.
H Katharine Hepburn παντρεύτηκε μία φορά με τον μεσίτη της Φιλαδέλφειας Ludlow Ogden Smit, από το 1928 έως το 1934.
Τα τελευταία χρόνια
Η Hepburn συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες και στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970, του 1980 και της δεκαετίας του 1990, αν και συχνά ανήγγειλε ότι αυτή ή η ερμηνεία θα ήταν η τελευταία της. Επέστρεψε επίσης στο Μπρόντγουεϊ αργά στην καριέρα της, κερδίζοντας έπαινο για τους ρόλους της στα Coco (1969), A Matter of Gravity (1976) και The West Side Waltz (1981). Το 1991, δημοσίευσε μια αυτοβιογραφία που έγινε μπεστ σέλερ, Me: Stories of My Life, η οποία εντυπωσίασε τους αναγνώστες με την χαρακτηριστική και έντονη ειλικρίνειά της. Η χαρισματική καλλιτέχνιδα έκανε την τελευταία της εμφάνιση στην οθόνη στο Love Affair, ένα ριμέικ της κλασικής ταινίας του 1939. Έφυγε από τη ζωή, στα 96 της χρόνια, στις 29 Ιουνίου του 2003 από φυσικά αίτια, στην οικογενειακή κατοικία των Χέπμπορν στην πόλη Old Saybrook του Κονέκτικατ. Προς τιμήν της τεράστιας θεατρικής προσφοράς της, τα φώτα του Μπρόντγουεϊ χαμήλωσαν για ώρα.
“Η εκδίκηση μπορεί να είναι μία μικρή, διακριτική χειρονομία «σερβιρισμένη» με ένα χαμόγελο.”
