“Μ’ αρέσει ο κανόνας που διορθώνει το συναίσθημα. Μ’ αρέσει το συναίσθημα που διορθώνει τον κανόνα.” Georges Braques

Γεννημένος το 1882, ο Παριζιάνος ζωγράφος του 20ού αιώνα, Georges Braque ήταν περισσότερο γνωστός ως ο ιδρυτής του κυβισμού μαζί με τον διάσημο καλλιτέχνη Pablo Picasso. Εκτός από την εφεύρεση του κυβισμού, εστίασε επίσης σε άλλες μορφές τέχνης που ήταν εξέχουσες κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου. Έκανε έργα που άγγιξαν τον ιμπρεσιονισμό, τον φωβισμό, ακόμη και επικεντρώθηκαν σε στυλ δουλειάς κολάζ, τα οποία συγκέντρωσαν μια σειρά από ευφάνταστα κομμάτια, έντονα χρώματα και ξεχωριστά σχήματα και στυλ στη δουλειά του. Κατά τη διάρκεια της περιόδου του πολέμου, το έργο που συγκέντρωνε άλλαζε για να αναπαραστήσει τη ζοφερή, σκοτεινή περίοδο που περνούσε ο κόσμος. Ενδιάμεσα στον καιρό του πολέμου, άλλαζε επίσης το στυλ και τα θέματα, για να αναπαραστήσει πιο ελαφριές εποχές και πιο χαρούμενα πράγματα που συνέβαιναν γύρω του. Αν και άλλαξε το στυλ, τον τόνο, τη χρήση του χρώματος και τα σχεδιαστικά του χαρακτηριστικά, ποτέ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τον κυβισμό. Υπήρχαν επίσης αποχρώσεις ή υπαινιγμοί αυτού του στυλ, σε κάθε έργο που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του, και είναι ο λόγος που η δουλειά του ήταν τόσο ξεχωριστή, σε σύγκριση με άλλους καλλιτέχνες της εποχής, που δεν εμβάθυναν σε τόσες πολλές διαφορετικές μορφές στα έργα τους.

Ο Γάλλος ζωγράφος του 20ου αιώνα έζησε μια πλούσια ζωή που έχει εμπνεύσει αμέτρητους καλλιτέχνες στο πέρασμά του.

Ο Braque εκπαιδεύτηκε να γίνει ζωγράφος και διακοσμητής με τον πατέρα του.

Φοίτησε στην Ecole des Beaux-Arts, αλλά δεν του άρεσε το σχολείο και δεν ήταν ιδανικός μαθητής. Το έβρισκε ασφυκτικό και αυθαίρετο. Ωστόσο, πάντα ενδιαφερόταν για τη ζωγραφική και σχεδίαζε σπίτια, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα και του παππού του που ήταν και οι δύο διακοσμητές.

Ο πατέρας του φαινόταν να έχει θετική επιρροή στις καλλιτεχνικές κλίσεις του Βraque και οι δυο τους συχνά σκίτσαραν μαζί. Ο Braque ερχόταν σε επαφή με καλλιτεχνικό μεγαλείο από μικρός, μια φορά ιδιαίτερα όταν ο πατέρας του διακόσμησε τη βίλα του Gustave Caillebotte.

Μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει με δάσκαλο διακοσμητή και θα συνέχιζε να ζωγραφίζει στην Ακαδημία Humbert μέχρι το 1904. Την επόμενη κιόλας χρονιά ξεκίνησε η επαγγελματική του καλλιτεχνική σταδιοδρομία.

Υπηρέτησε στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο που άφησε το στίγμα του στη ζωή και το έργο του.

Το 1914, ο Braque κλήθηκε να υπηρετήσει στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο όπου πολέμησε στα χαρακώματα. Υπέστη σοβαρό τραύμα στο κεφάλι που τον άφησε προσωρινά τυφλό. Η όραση του ανακτήθηκε, αλλά το στυλ και η αντίληψή του για τον κόσμο άλλαξαν για πάντα.

Μετά τον τραυματισμό του, από τον οποίο χρειάστηκε δύο χρόνια για να αναρρώσει πλήρως, αφέθηκε ελεύθερος από την ενεργό δράση και έλαβε το Croix de Guerre και το Legion d`Honneur, δύο από τις υψηλότερες στρατιωτικές διακρίσεις στις γαλλικές ένοπλες δυνάμεις.

Το μεταπολεμικό του στυλ ήταν πολύ λιγότερο δομημένο από το προηγούμενο έργο του. Συγκινήθηκε βλέποντας τον συνάδελφό του στρατιώτη να μετατρέπει έναν κουβά σε μαγκάλι, καταλαβαίνοντας ότι όλα υπόκεινται σε αλλαγές ανάλογα με τις περιστάσεις. Και αυτό το θέμα της μεταμόρφωσης θα γινόταν μεγάλη έμπνευση στην τέχνη του.

Man with a Guitar, 1912

Ο Braque ήταν στενός φίλος με τον Pablo Picasso και οι δυο τους σχημάτισαν τον Κυβισμό.

Πριν από τον κυβισμό, ο Braque ξεκίνησε την καριέρα του ως ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και συνέβαλε επίσης στον Φωβισμό όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1905 χάρη στους Anri Matisse και τους Andre Derain.

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε το 1908 στην γκαλερί Daniel-Henry Kahnweiler. Την ίδια χρονιά, ο Matisse απέρριψε τα τοπία του για το Salon d`Automne για τον επίσημο λόγο ότι ήταν φτιαγμένοι από «μικρούς κύβους». Ευτυχώς που ο Braque δεν πήρε την κριτική πολύ σκληρά. Αυτά τα τοπία θα σηματοδοτούσαν τις απαρχές του κυβισμού.

Man with a Guitar, 1912

Από το 1909 έως το 1914, ο Braque και ο Picasso εργάστηκαν μαζί για να αναπτύξουν πλήρως τον κυβισμό, ενώ πειραματίστηκαν επίσης με το κολάζ και το χαρτί, την αφαίρεση και χάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερη «προσωπική επαφή». Δεν θα υπέγραφαν καν μεγάλο μέρος της δουλειάς τους από αυτήν την περίοδο.

Η φιλία του Picasso και του Braque εξασθένησε όταν ο Braque πήγε στον πόλεμο και μετά την επιστροφή του, κέρδισε την κριτική από μόνος του μετά την έκθεσή του στο Salon d`Automne του 1922.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο διάσημος χορευτής μπαλέτου και χορογράφος Sergei Diaghilev ζήτησε από τον Braque να σχεδιάσει δύο από τα μπαλέτα του για το Ballet Russes. Από εκεί και σε όλη τη δεκαετία του `20, το στυλ του γινόταν όλο και πιο ρεαλιστικό, αλλά, ποτέ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τον κυβισμό.

Season pamphlet for Ballet Russes, 1927

Μαζί με τον Picasso, ο Braque είναι ο αναμφισβήτητος συνιδρυτής του παραγωγικού κινήματος του Κυβισμού, ένα στυλ που φαινόταν να έχει στην καρδιά του για όλη του τη ζωή.

Ο Braque μερικές φορές άφηνε έναν πίνακα ημιτελή για δεκαετίες.

Ένα έργο του, το Le Gueridon Rouge, πάνω στο οποίο εργάστηκε από το 1930 έως το 1952, ήταν χαρακτηριστικό για την συνήθεια του Braque να αφήνει έναν πίνακα ημιτελή για δεκαετίες κάθε φορά.

Le Gueridon Rouge, 1930-52

Το στυλ του θα άλλαζε αισθητά με τα χρόνια, πράγμα που σήμαινε ότι όταν τελικά ολοκληρώνονταν κάποιο έργο αυτά τα κομμάτια, που χαρακτήριζαν πολλά από τα προηγούμενα στυλ του, παρεμβάλλονταν αποκαλύπτοντας τον όποιον τρόπο ζωγράφιζε κάθε εποχή.

Ίσως αυτή η απίστευτη υπομονή να ήταν σύμπτωμα των εμπειριών του στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξάρτητα από αυτό, είναι εντυπωσιακή και μάλλον μοναδική μεταξύ των συνομηλίκων του.

Ο Βraque χρησιμοποιούσε συχνά ένα κρανίο ως παλέτα του.

Balustre et Crane, 1938

Μετά την τραυματική του εμπειρία υπηρετώντας στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο, η επικείμενη απειλή του Β` Παγκοσμίου Πολέμου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του `30 έκανε τον Braque να αισθάνεται άγχος. Συμβόλιζε αυτό το άγχος κρατώντας στο στούντιο του ένα κρανίο που συχνά χρησιμοποιούσε ως παλέτα. Μερικές φορές μπορεί να φανεί και στους πίνακές του με νεκρή φύση.

Ο Braque αγαπούσε επίσης την ιδέα των αντικειμένων που ζωντανεύουν με την ανθρώπινη επαφή, όπως ένα κρανίο ή μουσικά όργανα, ένα άλλο κοινό μοτίβο στη δουλειά του.

Woman with Mandolin, 1945

Ο Βraque ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έκανε ατομική έκθεση στο Λούβρο όσο ήταν ακόμα ζωντανός.

Αργότερα στην καριέρα του, στον Braque ανατέθηκε από το Λούβρο να ζωγραφίσει τρεις οροφές στην ετρουσκική αίθουσα τους. Ζωγράφισε ένα μεγάλο πουλί στα πάνελ, ένα νέο μοτίβο που θα γινόταν κοινό στα μεταγενέστερα κομμάτια του καλλιτέχνη.

Το 1961, του δόθηκε μια ατομική έκθεση στο Λούβρο με το όνομα L`Atelier de Braque, κάνοντάς τον τον πρώτο καλλιτέχνη που βραβεύτηκε ποτέ μια τέτοια έκθεση ενώ ήταν ακόμα ζωντανός για να την δει.

Lithograph Poster 

Ο Braque πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στη Βαρενγκβίλ της Γαλλίας και έγινε η κρατική κηδεία μετά τον θάνατό του το 1963. Τάφηκε σε μια αυλή εκκλησίας στην κορυφή ενός βράχου στη Βαρενγκβίλ μαζί με τους συναδέλφους του καλλιτέχνες Paul Nelson και Jean-Francis Auburtin.

“Η τέχνη γίνεται για να αναστατώνει. Η επιστήμη για να διαβεβαιώνει.”