Η Margot Fonteyn γεννήθηκε στο Reigate του Surrey της Αγγλίας στις 18 Μαΐου 1919 ως Margaret Hookham.

Η Fonteyn ήταν η πιο ευλύγιστη Βρετανίδα μπαλαρίνα μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Το χλωμό πρόσωπό της, τα μαύρα μαλλιά, τα λαμπερά μάτια και το ελκυστικό χαμόγελό της ήταν το σήμα κατατεθέν της. Με τη συνολική της μουσικότητα, την όμορφη σωματική της διάπλαση, το απαλό της στυλ κίνησης, τον ευγενικό τρόπο της και τις εξαίσιες γραμμές της, δημιούργησε μια ισχυρή σύνδεση με το κοινό σε όλο τον κόσμο. Χόρεψε για το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, βάζοντας το βρετανικό μπαλέτο στον διεθνή χάρτη.Ξεχώρισε ιδιαίτερα σε λυρικούς ρόλους. Μπορούσε να χορέψει την πιο δύσκολη χορογραφία με αφοπλιστική ευκολία. Η παρουσίαση της πριγκίπισσας Aurora στην Ωραία Κοιμωμένη θεωρείται η απόλυτη ερμηνεία αυτού του ρόλου. Είχε μια εξαιρετικά μεγάλη καριέρα. 

Τα πρώτα χρόνια

Η Margot Fonteyn γεννήθηκε στο Reigate του Surrey της Αγγλίας στις 18 Μαΐου 1919 ως Margaret Hookham. Ήταν κόρη Ιρλανδής μητέρας και Βραζιλιάνου πατέρα- ενός επιχειρηματία που ονομαζόταν Fontes- το όνομα που αργότερα άλλαξε σε Fonteyn για την σκηνή. Είχε έναν αδερφό, τον Felix. Μεγάλωσαν ευτυχισμένα στο προάστιο Ealing του Λονδίνου.

Η μητέρα της την ξεκίνησε από παιδί στο μπαλέτο. Αργότερα η Fonteyn εκπαιδεύτηκε με σπουδαίους δασκάλους όπως η Olga Preobrajenskaya και η Mathilde Kschessinskaya, οι οποίες και οι δύο ήταν σταρ του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Μπαλέτου Μαριίνσκι.

Ο πατέρας της δέχτηκε μια θέση ως αρχιμηχανικός σε μια εταιρεία καπνού στη Σαγκάη όταν η Fonteyn ήταν οκτώ ετών. Στη Σαγκάη πήρε μαθήματα μπαλέτου από τον Ρώσο George Goncharov. Της άρεσε να κινείται και πάντα δημιουργούσε χορούς για τον εαυτό της. Στα 14 της η μητέρα της την έφερε στο Λονδίνο για να της δώσει την ευκαιρία να αναπτύξει μια καριέρα στο χορό. Άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα με τη Serafina Astafieva και λίγο αργότερα πήγε στο Sadler`s Wells Ballet School με τη Vera Volkova. Όταν χόρεψε στην Αγγλία πήρε το καλλιτεχνικό της όνομα, Margot Fonteyn, το οποίο έμμεσα εξελίχθηκε από το οικογενειακό όνομα της μητέρας της, Fontes.

Η Fonteyn αφιέρωσε ολόκληρη την καριέρα της στο Βασιλικό Μπαλέτο. Αυτή η εταιρεία ιδρύθηκε από τη Ninette de Valois το 1928 ως το Μπαλέτο Vic-Wells/Sadler`s Wells. H De Valois πίστεψε στο ταλέντο της Fonteyn και την ώθησε σε δύσκολες στιγμές. Στην αυτοβιογραφία της η Fonteyn θυμάται τις σκέψεις της κάθε φορά που αντιμετωπίζει ένα νέο βήμα: “Τι όμορφο βήμα. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω.”

Το ντεμπούτο της ήταν ως νιφάδα χιονιού στον Καρυοθραύστη το 1934. Τον επόμενο χρόνο ένας πλούτος χορευτικών ρόλων στα τυπικά κλασικά, όπως η Ωραία Κοιμωμένη, η Ζιζέλ και η Λίμνη των Κύκνων, άνοιξαν το δρόμο στη νεαρή Margot λόγω της αποχώρησης της μεγάλης μπαλαρίνας Alicia Markova. Η Fonteyn αγαπούσε να υποδύεται ρομαντικές ηρωίδες.

 Ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν στο νέο μπαλέτο του Frederick Ashton “Le Baiser de la Fee” το 1935. Η συνεργασία της με τον χορογράφο Sir Frederick Ashton ήταν εξαιρετική. Η Fonteyn ήταν η μούσα του. Στην αυτοβιογραφία της λέει ότι παρόλο που έπρεπε να δουλέψει σκληρά για να κυριαρχήσει στις δημιουργίες του, οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της στη σκηνή ήταν στα μπαλέτα του Ashton. Της δημιούργησε πρωταγωνιστικούς ρόλους στα “Apparitions”, “Nocturne”, “Les Patineurs”, “A Wedding Bouquet”, “Horoscope”, “The Wise Virgins”, “Dante Sonata”, “The Quest”, “The Wanderer”, “Daphnis and Chloë” και “Ondine”. Ο De Valois δημιούργησε επίσης ρόλους για την Fonteyn στο Orpheus and Euridyce και Don Quicotte. Χόρεψε στις αναβιώσεις των Firebird και Petrouchka από τα Μπαλέτα Diaghilev, που ανέβασε ο Leonide Massine. Ήταν η πρώτη μπαλαρίνα στο Ballet Imperial του George Balanchine. Κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρεία είχε ένα γεμάτο και ταραχώδες πρόγραμμα. Έπαιζαν για κάθε είδους κοινό, συμπεριλαμβανομένων των στρατευμάτων στις Βρυξέλλες. Η πρώτη της παράσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1949 έγινε δεκτή θριαμβευτικά.

Η Margot Fonteyn ήταν στα καλύτερά της σε ένα pas de deux. Της άρεσε να δουλεύει με έναν παρτενέρ. Χόρεψε με τον Robert Helpmann και τον Michael Somes, για πολλά χρόνια. Εμφανίστηκε με τον Roland Petit για το Les Ballets de Paris στο Les Demoiselles de la Nuit το 1948.

Ο γάμος

Όπως είναι το περίπτωση με τόσους πολλούς σπουδαίους χορευτές, ιδιαίτερα γυναίκες, η Fonteyn, έζησε για να χορεύει και η προσωπική της ζωή παρέμεινε στο παρασκήνιο. Αυτό ήταν μέχρι που γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Dr. Roberto Arias , έναν διπλωμάτη από τον Παναμά και διαβόητο γυναικά. Παντρεύτηκαν το 1955, στο Παρίσι, όταν εκείνη ήταν 36 ετών. Συνάντησαν διεθνείς διασημότητες και διπλωμάτες. Έγινε πρεσβευτής του Παναμά στο Λονδίνο και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική του Παναμά. Παρά τις απιστίες και άλλα προβλήματα, η Fonteyn συνελήφθη και φυλακίστηκε για λίγο στον Παναμά όταν ο Arias προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Παναμά. Το 1965, ο Arias έμεινε παράλυτος μετά από επίθεση από πολιτικό του αντίπαλο. Το κόστος της ιατρικής περίθαλψης του Arias εξάντλησε τα οικονομικά της Fonteyn και είναι ένας από τους λόγους που χόρευε μέχρι τα 60 της χρόνια.

Η Margot Fonteyn και ο Nureyev

Στα 40 της χρόνια, η Fonteyn σκεφτόταν να αποσυρθεί το 1962 αλλά αντ` αυτού αναβίωσε την καριέρα της. Γνώρισε τον Rudolph Nureyev, ο οποίος μόλις είχε φύγει από τη Ρωσία σε ηλικία 23 ετών.  Χόρεψαν μαζί για πρώτη φορά σε μια θρυλική πλέον παράσταση της Ζιζέλ. Καθώς η αυλαία έπεσε, υπήρξε μια αρχική ηρεμία που ξέσπασε σε βροντερά χειροκροτήματα. Το ζευγάρι δέχτηκε συνολικά 23 κουρτίνες. Κάποια στιγμή η Fonteyn έδωσε ένα τριαντάφυλλο από το μπουκέτο της (όπως συνηθίζεται) και το έδωσε στον Nureyev. Βυθίστηκε ορμητικά στο ένα γόνατο και της κάλυψε το χέρι με φιλιά ως απάντηση.

Tο casting μετατράπηκε σε ένα από τα πιο συναρπαστικά χορευτικά δίδυμα που προσγειώθηκαν ποτέ στον κόσμο του μπαλέτου. Χόρεψαν για να ξεπουλήσουν στο πλήθος τη χημεία τους για την δροσερή της στάση και το φλογερό πάθος του ακατανίκητο στο κοινό. Οι πιο διάσημες παραστάσεις τους ήταν:

• Le Corsaire Pas de Deux

• H Λίμνη των Κύκνων

• Ωραία Κοιμωμένη

• “Marguerite and Armand“ χορογραφήθηκε αποκλειστικά για αυτούς από τον Frederick Ashton και δεν το χόρεψε κανένας άλλος μέχρι πρόσφατα.

• Romeo and Juliet, η εκδοχή που χορογράφησε ο Kenneth MacMillan, προοριζόταν αρχικά για τη Lynn Seymour και τον “Christopher Gable”, αλλά πήγε στο διάσημο ζευγάρι.

Υπάρχει κάποια διαφωνία ως προς την πλήρη έκταση της σχέσης Fonteyn και Nureyev. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρέμειναν πιστοί και αγαπημένοι φίλοι από την αρχή μέχρι το θάνατό της. Σαφώς είχαν ένα πάθος και μια χημεία που εκφράστηκε στη σκηνή. Όσο για τον Nureyev, ισχυρίζεται ότι αυτή η σχέση ήταν κάτι παραπάνω από πλατωνική, αλλά ο Fonteyn δεν το επιβεβαίωσε ποτέ.

Το τέλος της Dame Margot Fonteyn

Η Margot Fonteyn έγινε Dame of the British Empire από τη βασίλισσα Ελισάβετ το 1956 σε ηλικία 37 ετών. Ο τελευταίος χορός της οι παραστάσεις ήταν στην ηλικία των 60, παρόλο που την ταλαιπώρησε η αρθρίτιδα.Το 1979 έλαβε από το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας τον τίτλο «prima ballerina assoluta», έναν τίτλο που δόθηκε μόνο σε τρεις μπαλαρίνες τον 20ο αιώνα. Έγινε πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού το 1954 και κάθε χρόνο οργάνωσε και παρουσίαζε ένα γκαλά ματινέ, πείθοντας διάσημους χορευτές από όλες τις μεγάλες εταιρείες να εμφανιστούν. Έλαβε πολλά βραβεία και επίτιμο διδάκτορα. Έγραψε την αυτοβιογραφία της ενώ χόρευε ακόμα, το 1975. Το 1979 παρουσίασε την τηλεοπτική σειρά και το βιβλίο «The Magic of Dance». Ένα ντοκιμαντέρ γυρίστηκε στο ράντσο της στον Παναμά για να γιορτάσει τα 70α γενέθλιά της.
Η Fonteyn πάντα αγαπούσε το σπίτι της στον Παναμά και μετακόμισε εκεί μετά τη συνταξιοδότησή της. Αυτή και ο Nureyev εξακολουθούσαν να μιλούσαν τακτικά τηλεφωνικά, πολλές φορές την εβδομάδα. Βοήθησε επίσης να πληρώσει πολλούς από τους ιατρικούς της λογαριασμούς όταν αρρώστησε από καρκίνο λίγο μετά τον θάνατο του συζύγου της.

Η Dame Margot Fonteyn έφυγε από τη ζωή στις 21 Φεβρουαρίου 1991 στον αγαπημένο της Παναμά. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο ανθεκτικές μπαλαρίνες όλων των εποχών.