Έναν αιώνα πριν, στις 10 Ιουνίου του 1922, γεννήθηκε η Αμερικανίδα ηθοποιός και ερμηνεύτρια η οποία μπορεί να είχε τεράστια επαγγελματική επιτυχία, ωστόσο η προσωπική της ζωή δεν ήταν καθόλου ρόδινη.
“Αν είμαι ένος θρύλος, τότε γιατί είμαι τόσο μόνη;”
Judy Garland
Η Judy Garland υπήρξε μια από τις καλύτερες ηθοποιούς και τραγουδίστριες της μικρής και μεγάλης οθόνης. Διάσημη για την εκπληκτική φωνή της, με σπουδαία καριέρα σε μουσικούς και δραματικούς ρόλους. `Εχει κερδίσει ένα Academy Juvenile Award, μια Χρυσή Σφαίρα, ένα ειδικό βραβείο Tony και ένα βραβείο Grammy.
Προτάθηκε για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για τον ρόλο της στο ριμέικ “Ένα Αστέρι Γεννιέται”, για Όσκαρ δεύτερου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία και Βραβείου Σέσιλ Ντε Μιλ για Ισόβιο Επίτευγμα στη βιομηχανία του κινηματογράφου. 
Με τον Μάγο του Οζ το 1939, έρχεται η παγκόσμια αναγνώριση μαζί με ένα ειδικό Όσκαρ και μία δισκογραφική επιτυχία. Στο ρόλο της μικρής Dorothy και με το τραγούδι της “Πάνω Από Το Ουράνιο Τόξο” (Over the Rainbow) κερδίζει τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Μπορεί να είχε τεράστια επαγγελματική επιτυχία, ωστόσο η προσωπική της ζωή δεν ήταν καθόλου ρόδινη. Παντρεύτηκε πέντε φορές, με τους τέσσερις γάμους να καταλήγουν σε διαζύγιο. Ένα χαπάκι το πρωί για να ξυπνάει, ένα το βράδυ για να κοιμάται. Διατροφή με χίλιες δυο απαγορεύσεις και στερήσεις ώστε να διατηρείται άψογη η σιλουέτα της. Πάλεψε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα οποία την οδήγησαν στο θάνατο στα 47 της χρόνια.
Με τον Vincente Minnelli
Μαζί με την κόρη τους, Liza Minnelli
“Τελικά, δεν ήταν και μεγάλη τραγωδία το να είσαι η κόρη της Judy Garland Είχα τρομερά ενδιαφέροντα παιδικά χρόνια, μόνο που ό,τι έζησα, δεν είχε καμία απολύτως σχέση με παιδί.” Με αυτά τα υπαινικτικά λόγια περιγράφει η μεγαλύτερη -ίσως- σόουγούμαν της Αμερικής, Liza Minnelli τη σχέση της με τη μητέρα της. Η Liza, από πολύ μικρή, ζει από κοντά τις κρίσεις της μητέρας της, η οποία έχει πάντα ιδιαίτερα ταραγμένη ψυχική υγεία. Γίνεται, μάλιστα, και μάρτυρας του θανάτου της – κατά πολλούς θεωρείται αυτοκτονία – από υπερβολική δόση αλκοόλ και ναρκωτικών. Κάθε φορά, όμως, όταν μιλάει για εκείνη, ένα χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπό της και διστάζει να παραδεχτεί δημοσίως τις τραυματικές εμπειρίες της. Δείγμα αξιοπρέπειας και αγάπης προς εκείνη.
“Έχεις έρθει για να δίνεις χαρά στους ανθρώπους…” έλεγε στην έφηβη κοπέλα ο ιδιοκτήτης της MGM την εποχή των γυρισμάτων της ταινίας “Ο μάγος του Οζ”, δίχως να μπαίνει στην διαδικασία να σκεφτεί ότι κι εκείνο το κορίτσι άξιζε να πάρει χαρά. Με χειριστικό τρόπο τής τονίζει ότι δεν έχει σπουδαία εμφάνιση όπως άλλες σταρ της εποχής, αλλά τη φωνή της καμία δεν μπορεί να την συναγωνιστεί. Κι αυτή ήταν η αλήθεια. Δεν είχε πει τυχαία ο Gene Kelly ότι ήταν η καλύτερη performer που υπήρξε ποτέ στην Αμερική.
Η προσωπική της ζωή, ωστόσο, δεν είναι τόσο αστραφτερή όσο η καριέρα της. Όπως ακριβώς και της μητέρας της. Οι σχέσεις της είναι συνήθως προβληματικές, με “δύσκολους” άντρες, όπως ο Peter Sellers, ο Martin Scorsese, ένας Παριζιάνος ευγενής και ένας Βραζιλιάνος πλέιμπόι. Παντρεύεται τρεις φορές. Χώρισε τον πρώτο της σύζυγο, Peter Allen, το 1974, όταν ανακαλύπτει ότι είναι ομοφυλόφιλος και εγκατέλειψε τον δεύτερο για χάρη του Scorsese. Ο τρίτος γάμος της με το γλύπτη Mark Gero, της χαρίζει μερικές αποβολές και ένα ακόμα διαζύγιο. Ο τέταρτος γάμος της με τον David Guest είναι το 2002 και λήγει άδοξα ένα χρόνο μετά, ενώ το διαζύγιό τους οριστικοποιείται το 2007.
Δεν καταφέρνει να κάνει ποτέ παιδιά αν και καταβάλει κάθε προσπάθεια. Απογοητευμένη από τις προσωπικές της ατυχίες και ζώντας πάντα με το φάντασμα της μητέρας της, το ρίχνει στο ποτό, στο φαγητό και στα ναρκωτικά. Παραμορφώνεται, παχαίνει πολύ κι αρχίζει να έχει προβλήματα με τη φωνή της. Χρειάζεται να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην κλινική Betty Ford, προκειμένου να αποτοξινωθεί και να μπορέσει να ασχοληθεί και πάλι με την καριέρα της.
Κι ενώ όλα έδειχναν ότι η χαρισματική ερμηνεύτρια με την αστραφτερή καριέρα και την τσαλακωμένη ζωή, κατάφερε να ξεπεράσει τα τραύματά της και να συνεχίσει την πορεία της προς τη δόξα… ‘Ερχεται ξανά αντιμέτωπη με τους δαίμονες… Και πάλι εισάγεται σε κλινική αποτοξίνωσης, τον προηγούμενο χρόνο…
Η θρυλική Liza κληρονόμησε το μύθο της μητέρας της, το πλούσιο ταλέντο της, τον εύθραστο χαρακτήρα της… Μακάρι το δικό της ένστικτο αυτοσυντήρησης, να μην είναι τόσο ασθενές όσο της Judy Garland…
