Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι αποτέλεσε ένα πολυσυζητημένο γεγονός, το οποίο προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις και κριτικές από το κοινό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Παρόλο που υπήρξαν αρκετές στιγμές εντυπωσιασμού και μεγαλείου, η γενική αίσθηση που επικράτησε ήταν αυτή της απογοήτευσης και του κορεσμού, με την εκδήλωση να θυμίζει περισσότερο μια Eurovision ή μια gay parade παρά μια κλασική Ολυμπιακή τελετή.
Η τελετή ξεκίνησε με έναν εντυπωσιακό τρόπο, όπως θα περίμενε κανείς από μια διοργάνωση αυτού του μεγέθους. Η πλατεία της Concorde, που φιλοξένησε το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης, φωτίστηκε με εκατοντάδες φώτα και λέιζερ, δημιουργώντας ένα θεαματικό οπτικό αποτέλεσμα. Οι θεατές είδαν μια σειρά από χορευτικά και ακροβατικά σόου, που όμως, αν και τεχνικά άρτια, δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την ένταση και τον ενθουσιασμό καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της βραδιάς, που όμως άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις, ήταν η φλόγα που άναψε σε ένα αερόστατο. Η ιδέα αυτή ήταν πρωτότυπη και συμβολική της γαλλικής κουλτούρας και εφευρετικότητας. Το αερόστατο, διακοσμημένο με πολύχρωμα μοτίβα και φωτιστικά εφέ, πέταξε πάνω από το πλήθος, μεταφέροντας την Ολυμπιακή φλόγα με έναν εντυπωσιακό αλλά και αναπάντεχο τρόπο.
Αναμφίβολα, το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν η εμφάνιση της Σελίν Ντιόν. Η καταξιωμένη καλλιτέχνιδα κατάφερε να μαγέψει το κοινό με την μοναδική φωνή της και την συγκινητική ερμηνεία της. Η επιλογή της Ντιόν ως κεντρικής καλλιτέχνιδας για την τελετή έναρξης αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχής, καθώς η παρουσία της πρόσφερε μια σπάνια στιγμή γνησίου ενθουσιασμού και συναισθηματικής φόρτισης. Το κοινό αντέδρασε με ενθουσιασμό και θερμά χειροκροτήματα, δείχνοντας την εκτίμηση του για την ερμηνεία της.
Ωστόσο, η γενική αίσθηση της τελετής ήταν αυτή της μονοτονίας και της έλλειψης πρωτοτυπίας. Πολλά από τα χορευτικά και μουσικά δρώμενα που παρουσιάστηκαν φάνηκαν να ανακυκλώνουν ιδέες και στυλ από προηγούμενες εκδηλώσεις, χωρίς να προσφέρουν κάτι νέο ή καινοτόμο. Η υπερβολική χρήση φωτιστικών εφέ και λέιζερ, αν και εντυπωσιακή στην αρχή, σύντομα κατέληξε κουραστική και επαναλαμβανόμενη.
Επιπλέον, πολλοί κριτικοί και θεατές σχολίασαν πως η τελετή θύμιζε περισσότερο μια εκδήλωση της Eurovision παρά μια Ολυμπιακή τελετή. Οι έντονες και πολύχρωμες εμφανίσεις, τα υπερβολικά σκηνικά και η γενική αισθητική της βραδιάς θύμιζαν έντονα το γνωστό ευρωπαϊκό μουσικό διαγωνισμό. Ενώ η Eurovision είναι γνωστή για την εκκεντρικότητα και την ποικιλία των παραστάσεων της, η Ολυμπιακή τελετή έναρξης θα έπρεπε να διατηρεί μια αίσθηση σοβαρότητας και μεγαλοπρέπειας, που εν μέρει έλειψε από την εκδήλωση στο Παρίσι.
Ένα άλλο στοιχείο που σχολιάστηκε ευρέως ήταν η εμφανής παρουσία της LGBTQ+ κουλτούρας και αισθητικής στην τελετή. Παρόλο που η προβολή της διαφορετικότητας και της αποδοχής είναι αναμφισβήτητα σημαντική, πολλοί θεατές θεώρησαν ότι η εκδήλωση παρουσίασε υπερβολικά έντονα αυτά τα στοιχεία, φέρνοντας στο μυαλό εικόνες από gay parade. Αν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες προάγουν την ενότητα και την αποδοχή, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν τα συγκεκριμένα θέματα φάνηκε να επισκιάζει τον αθλητικό χαρακτήρα της διοργάνωσης.
Η προσπάθεια της διοργάνωσης να ενσωματώσει διαφορετικά πολιτιστικά στοιχεία και σύγχρονες τάσεις στη τελετή έναρξης, αν και καλοδεχούμενη, φάνηκε τελικά να αποτυγχάνει να βρει τη σωστή ισορροπία. Η παρουσίαση των γαλλικών πολιτιστικών στοιχείων, όπως η μόδα, η τέχνη και η γαστρονομία, παρόλο που ήταν ευχάριστη, δεν κατάφερε να συνδεθεί οργανικά με τον αθλητικό χαρακτήρα της εκδήλωσης. Οι προσπάθειες να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα μοντερνισμού και κοσμοπολίτικης διάθεσης κατέληξαν συχνά σε μια υπερβολική και επιφανειακή προσέγγιση, που άφησε πολλούς θεατές αδιάφορους.
Παρά τις προσπάθειες της διοργάνωσης να δημιουργήσει μια αξέχαστη και πρωτοποριακή τελετή έναρξης, η εκδήλωση στο Παρίσι φάνηκε να χάνει την ουσία και το νόημα που χαρακτηρίζουν τις Ολυμπιακές τελετές. Οι στιγμές μεγαλείου και εντυπωσιασμού, όπως η εμφάνιση της Σελίν Ντιόν, ήταν σπάνιες και δεν αρκούσαν για να διατηρήσουν το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό των θεατών καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Η τελετή, αν και φιλόδοξη και γεμάτη καλές προθέσεις, τελικά δεν κατάφερε να προσφέρει την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία.
Εν κατακλείδι, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, αν και είχε τις καλές προθέσεις και μερικές αξέχαστες στιγμές, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες και να προσφέρει μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία στους θεατές. Η υπερβολική έμφαση σε μοντέρνα και εκκεντρικά στοιχεία, η έλλειψη συνοχής και η επανάληψη ιδεών από άλλες εκδηλώσεις, άφησαν πολλούς θεατές με μια αίσθηση απογοήτευσης και κορεσμού, καθιστώντας την τελετή περισσότερο μια επίδειξη φωτιστικών εφέ και σκηνικών παρά μια γιορτή του αθλητισμού και του Ολυμπιακού ιδεώδους.
