H φωτογραφία εξωφύλλου είναι από την ομώνυμη σειρά : Witches of Salem T+E.
Στις 10 Μαίου του 1692 κατηγορήθηκαν για μαγεία τρεις γυναίκες που δημιούργησαν πολλά προβλήματα στην πόλη όπου διέμεναν.
«Είμαι τυφλή τώρα. Δεν μπορώ να δω.”
Με αυτά τα λόγια τελείωσε η εμφάνιση στο δικαστήριο της γυναίκας που ξεκίνησε τις δίκες του Salem: η Tituba, μια σκλάβα γυναίκα που ήταν η πρώτη που κατηγορήθηκε για μαγεία στο Salem. Είχε μόλις δώσει μερικές από τις πιο εκρηκτικές μαρτυρίες της ιστορίας, μια περίπλοκη και καθηλωτική ιστορία για το όργανο μιας μάγισσας, ένα βιβλίο του διαβόλου και κακά ζώα και πνεύματα που φαινόταν να εξηγούν τα περίεργα συμπτώματα που έπληξαν μια ομάδα κοριτσιών του Salem το 1692.
Η ιστορία της Tituba είναι τόσο περίπλοκη—και δυνητικά πλασματική—όπως κάθε άλλο μέρος στις δίκες των μαγισσών του Salem. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των γεγονότων της δεκαετίας του 1690, που οδήγησαν σε είκοσι θανάτους, οι θρύλοι και οι φήμες ήταν συνηθισμένα πράγματα. Είναι δύσκολο να τα ξεμπερδέψεις από απόσταση και όλοι οι ιστορικοί γνωρίζουν με βεβαιότητα για την Titumba ότι προέρχονται από τη δικαστική μαρτυρία που έδωσε κατά τη διάρκεια των περιβόητων δικών.
Το βέβαιο είναι ότι ήταν έγχρωμη γυναίκα, και πιθανότατα ιθαγενής της Κεντρικής Αμερικής, η οποία ήταν σκλάβα εργάτρια στο σπίτι του αιδεσιμότατου Samuel Parris, πουριτανού υπουργού του Salem. Εκείνη την εποχή, η δουλεία στις αποικίες βρισκόταν σε άνοδο και οι Δυτικές Ινδίες γίνονταν γρήγορα το σημαντικότερο κέντρο της Ευρώπης για το δουλεμπόριο. Ο αιδεσιμότατος Samuel Parris αγόρασε την Tituba στα Μπαρμπάντος, που ήταν σκλάβα από την αιχμαλωσία της κατά την παιδική της ηλικία. Την έφερε στη Μασαχουσέτη το 1680, όταν ήταν έφηβη. Σε κάποιο σημείο, πιστεύεται ότι παντρεύτηκε έναν άλλο σκλάβο που ονομαζόταν John Indian και απέκτησε μια κόρη, τη Violet.
H Tituba, η πρώτη γυναίκα που κατηγορήθηκε για μαγεία στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Εικονογράφηση από τον Alfred Fredericks για το WC Bryant «A Popular History of the United States»
H Tituba φρόντιζε τα παιδιά του Parris και η κόρη και η ανιψιά του, ήταν από τα πρώτα κορίτσια που άρχισαν να παρουσιάζουν περίεργα συμπτώματα το 1692. Τα κορίτσια έπαιζαν ένα μαντικό παιχνίδι που περιελάμβανε το να ρίξουν ένα ασπράδι αυγού σε ένα ποτήρι νερό. Υποτίθεται ότι η μορφή που θα έπαιρνε το ασπράδι του αυγού στο νερό θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόβλεψη ποιον θα παντρεύονταν τα κορίτσια και να δείξει τα σχήματα της μελλοντικής τους ζωής. Αφού τα κορίτσια είδαν ένα φέρετρο σε ένα από τα ποτήρια, άρχισαν να γαβγίζουν σαν τα σκυλιά, να φωνάζουν και να κλαίνε υστερικά.
Αν και προφανώς δεν είχε καμία σχέση με τις προσπάθειες των κοριτσιών να μάθουν την τύχη τους (ένα βαρύ αμάρτημα στην πουριτανική θρησκεία), η Titumba προσπάθησε να τα βοηθήσει. Έψησε μια «μάγισσα» από αλεύρι σίκαλης και ούρα και την έδινε στα κορίτσια. Ο Parris, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει να προσεύχεται και να νηστεύει σε μια προσπάθεια να θεραπεύσει τα κορίτσια από αυτό που έβλεπε ως κατοχή από δαίμονα, εξοργίστηκε όταν άκουσε ότι η Titumba τους ταΐζε το κέικ. Την ξυλοκόπησε σε μια προσπάθεια να την κάνει να ομολογήσει ότι η μαγεία ήταν η αιτία πίσω από την όλο και πιο περίεργη συμπεριφορά των κοριτσιών.
Η Titumba ομολόγησε — και διόρθωσε την ομολογία της με μια “κεντημένη” ιστορία για το πώς της είχαν πει να υπηρετήσει τον διάβολο. Oμολόγησε ότι ένας μαύρος σκύλος της είπε να κάνει κακό στα παιδιά.
Αυτό ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει υστερία στο Salem. Η Titumba κατηγορήθηκε επίσημα για μαγεία και δύο άλλες γυναίκες κατηγορήθηκαν και συνελήφθησαν μαζί της.
«Δεν θα μπορούσε να περίμενε ότι θα κατηγορηθεί», γράφει ιστορικός Stacy Schiff για το Smithsonian. Οι μάγισσες της Νέας Αγγλίας ήταν παραδοσιακά περιθωριακές: εξωφρενικές και παρεκκλίνουσες, επικίνδυνες επιπλήξεις και χολερικοί ποδοπαίκτες. Δεν ήταν έγχρωμοι άνθρωποι».
H Sarah Osborne & οι κατηγορίες
Η Sarah και ο σύζυγός της μετακόμισαν στο Salem το 1662 και απέκτησαν δύο γιους και μια κόρη.
Το 1674, ο Robert Prince πέθανε και για να έχει βοήθεια με τα παιδιά, η Sarah προσέλαβε έναν Ιρλανδό υπηρέτη, τον Alexander Osborne.
Σε μια κλασική ιστορία αγάπης, ο Alexander και η Sarah ερωτεύτηκαν, αλλά έπρεπε να εξοφλήσει το συμβόλαιό του πριν μπορέσει να του αφαιρέσει αυτή την ιδιότητα. Το έκανε και οι δυο τους παντρεύτηκαν. Ωστόσο, οι δυο τους ήταν ένοχοι για πορνεία, την οποία αντιμετώπιζαν με ντροπή στο Salem.
Η διαμάχη προέκυψε όταν η Sarah Osborne ανέλαβε την περιουσία του αποθανόντος συζύγου της. Αυτό ήταν ενάντια στους κοινωνικούς κανόνες και ενάντια στη θέληση του αείμνηστου συζύγου της. Αυτή και ο νέος της σύζυγος, Alexander, ανέλαβαν το κτήμα που θα προκαλούσε πρόβλημα με τα παιδιά της, και τον Thomas Putnam που ήταν ο εκτελεστής της διαθήκης του Prince.
Όπως η Tituba και η Sarah Good, η Sarah Osborne ήταν ένας εύκολος στόχος. Είχε διαπράξει πορνεία με τον υπηρέτη της και άρπαξε τα περιουσιακά στοιχεία του αείμνηστου συζύγου της, που είχε αφήσει στους γιους του. Αυτές οι ενέργειες έσπασαν τους κοινωνικούς κανόνες.
Επιπλέον, δεν είχε πάει στην εκκλησία για αρκετό καιρό και υπέφερε από μια ασθένεια που την είχε αφήσει κλινήρη.
Ωστόσο, ο κύριος λόγος που κατηγορήθηκε ήταν πιθανώς λόγω της οικονομικής σταθερότητας της οικογένειας του Putnam που έγινε λιγότερο ασφαλής από την προσπάθεια του Osborne για οικονομική ανεξαρτησία.
Η Elizabeth Parris, η κόρη του αιδεσιμότατου Σάμιουελ Πάρις, αρρώστησε με μια άγνωστη ασθένεια. Ενώ ανάρρωνε από την ασθένειά της, ισχυρίστηκε ότι η Sarah Osborne, μαζί με την Titumba και τη Sarah Good, την ταλαιπωρούσε.
Μερικές κατηγορούμενες μάγισσες βυθίστηκαν στο νερό για να αποδείξουν την ενοχή τους ότι άσκησαν μαγεία κατά τη διάρκεια της δίκης.
Η Sarah Good, η οποία συνελήφθη μαζί με την Titumba, ήταν μια ζητιάνα που η πόλη την περιφρονούσε για την οικονομική της αστάθεια και τα χρέη της. Η Sarah Osborn έζησε επίσης στο περιθώριο του Salem- ενεπλάκη σε μια διαμάχη με τα παιδιά της για την περιουσία του νεκρού πατέρα τους και βρισκόταν για μια σχέση με έναν υπηρέτη. Και οι τρεις γυναίκες ήταν τέλειοι στόχοι για κατηγορίες για παρεκκλίνουσα, ακόμη και κακή, συμπεριφορά.
Η μαρτυρία της Titumba ήταν παράξενη και βαθιά ανησυχητική για τους κατοίκους του Salem. Είχε δει «δύο αρουραίους, έναν κόκκινο και έναν μαύρο αρουραίο», είπε στους δικαστές. «Είπαν να με σερβίρεις». Η Titumba ομολόγησε ότι τσιμπούσε τα κορίτσια και είπε στο δικαστήριο ότι είχε υπογράψει ένα «βιβλίο του διαβόλου».
Οι κάτοικοι του Salem συνέδεσαν υπερφυσικές πρακτικές όπως το βουντού με έγχρωμους ανθρώπους και Ινδούς, και οι κάτοικοι της πόλης αναγνώρισαν την Titumba και για τα δύο. Η ομολογία της ήταν αρκετή για να πείσει την πόλη ότι το αληθινό κακό βρισκόταν σε εξέλιξη. Καθώς οι δίκες γίνονταν όλο και πιο εκτός ελέγχου, ο Titumba παρέμενε φυλακισμένη στη Βοστώνη.
Κατηγορήθηκε ως «απεχθής Μάγισσα» και παρέμεινε στη φυλακή για περισσότερο από ένα χρόνο. O Parris αρνήθηκε να πληρώσει την εγγύηση της. Αργότερα, η Titumba είπε στον δικαστή ότι τα είχε φτιάξει όλα αφού ο αφέντης της την ξυλοκόπησε σε μια προσπάθεια να την εξαναγκάσει να ομολογήσει. Μέχρι τότε, οι δίκες είχαν τελειώσει και ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης είχε διατάξει να σταματήσουν οι συλλήψεις. Τελικά ένας ανώνυμος πλήρωσε την εγγύησή της και έμεινε ελεύθερη μετά από 13 μήνες στη φυλακή.
Τελικά, η πολιτεία της Μασαχουσέτης έδωσε στους κατηγορούμενους του Salem πίσω την περιουσία τους και αποζημίωση. Ωστόσο, σύμφωνα με την ιστορικό Veta Smith Tucker, στην Tituba —μια σκλάβα γυναίκα χωρίς περιουσία και δικαιώματα— δεν δόθηκε τίποτα. Εξαφανίστηκε από το ιστορικό αρχείο από εκείνο το σημείο και μετά.
