Η Corriere della Sera δημοσιεύει αποκλειστική συνέντευξη στον Ντέιβιντ Πετρέους, πρώην επικεφαλής της CIA και της Centcom, της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή μεταξύ 2008 και 2010.
Εκείνη την περίοδο «οι Ηνωμένες Πολιτείες επινόησαν το σχέδιο για την καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν». Ο Πετρέους δηλώνει πως «είναι γνωστό ότι τότε δοκιμάσαμε το σχέδιο αυτό εντός της ηπειρωτικής επικράτειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Και καταλάβαμε τι είδους πυρομαχικά έπρεπε να υιοθετήσουμε για να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στους διάφορους στόχους που αποτελούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν».
Σύμφωνα με την Ιταλική εφημερίδα μέχρι το βράδυ της Τρίτης, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ βρισκόταν στην αίθουσα καταστάσεων, (ο στρατηγός Πετρέους) υποστήριζε ότι ήταν λογικό ο πρόεδρος να «ενισχύσει το τελεσίγραφό του» και να δώσει στο Ιράν «μια τελευταία ευκαιρία: να εγκαταλείψει πλήρως το πυρηνικό του πρόγραμμα, δίνοντας πλήρη πρόσβαση στις επιθεωρήσεις της Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, αλλιώς θα εξαλείψουμε τον χώρο του Fordow».
Η δημοσιογράφος της Corriere della Sera προέβη στην εξής συνέντευξης.
Μέχρι πότε μπορούν το Ιράν και το Ισραήλ να συνεχίσουν αυτόν τον πόλεμο φθοράς; Πόσους πυραύλους διαθέτει το Ιράν και πόσα αποθέματα αντιπυραυλικής άμυνας διαθέτει το Ισραήλ;
«Τα »μαθηματικά των πυραύλων” είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα αυτή τη στιγμή. Πόσους πυραύλους και συστήματα εκτόξευσης πυραύλων έχει απομείνει στο Ιράν; Και πόσοι αναχαιτιστές υπάρχουν για το ισραηλινό αντιπυραυλικό σύστημα “David’s Sling και Arrow”, καθώς και για τα αμερικανικά συστήματα σε αντιτορπιλικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και το σύστημα Thaad στο έδαφος του Ισραήλ; Φαίνεται ότι το Ιράν έχει χάσει το ένα τρίτο έως το ήμισυ των εκτοξευτών πυραύλων του και του έχουν απομείνει λιγότεροι από χίλιοι πύραυλοι. Οι βολές του είναι μικρότερες με κάθε εκτόξευση και χάνει εκτοξευτές πυραύλων κάθε μέρα, αλλά με το 5-10% των πυραύλων να πλήττει στόχους στο Ισραήλ, αυτό προφανώς παραμένει μια σημαντική απειλή. Η αίσθησή μου, ωστόσο, είναι ότι, ειδικά με δεδομένο τα πρόσθετα αμερικανικά ναυτικά μέσα που έρχονται στην περιοχή, τα ισραηλινά και αμερικανικά συστήματα αναχαίτισης θα αντέξουν πολύ περισσότερο από τους ιρανικούς πυραύλους…».
Όχι μόνο οι Αμερικανοί διαθέτουν τη μοναδική βόμβα ικανή να διεισδύσει στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου του Fordow, το οποίο είναι σκαμμένο βαθιά μέσα σε ένα βουνό, αλλά διαθέτουν και τα μόνα αεροσκάφη που μπορούν να τη μεταφέρουν.
«Η αμερικανική βόμβα Massive Ordnance Penetrator (MOP) βάρους 13 τόνων. Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν τη βόμβα MOP και μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη B-2 που μπορούν να τη μεταφέρουν και να τη χρησιμοποιήσουν».
Το Ισραήλ λέει ότι το Ιράν ήταν πλέον πολύ κοντά στην απόκτηση πυρηνικού όπλου, αλλά φαίνεται ότι η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών είχε διαφορετικές πληροφορίες. Υπάρχει επίσης ένα είδος εσωτερικού πολέμου πληροφοριών στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με αυτό το θέμα, όπως συνέβαινε συχνά πριν από μεγάλους πολέμους, συμπεριλαμβανομένης της εισβολής στο Ιράκ;
«Όχι, εγώ πιστεύω ότι έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο τίθεται το ερώτημα και αυτό συχνά υποτιμάται. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη – με βάση πληροφορίες που έχουν δημοσιοποιηθεί από τη AIEA (Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας) – ότι το Ιράν προχωράει προς την κατεύθυνση της παραγωγής πυρηνικών όπλων, αυξάνοντας συνεχώς την ποσότητα του εμπλουτισμένου ουρανίου που έχει στην κατοχή του, και ότι διαθέτει επί του παρόντος ποσότητα επαρκή για την παραγωγή 9 βομβών. Ο περαιτέρω εμπλουτισμός του εμπλουτισμένου ουρανίου έως ότου καταστεί χρησιμοποιήσιμο για όπλα θα απαιτούσε σχετικά σύντομο χρόνο και το Ιράν έχει αναπτύξει την ικανότητα να το κάνει. Επομένως, το Ιράν είναι πολύ πιο κοντά από ποτέ στο να εμπλουτίσει το ουράνιο στο επίπεδο που απαιτείται για όπλα και στη συνέχεια να κατασκευάσει ένα πυρηνικό όπλο».
