Πώς το Yesterday ήρθε στον Paul McCartney σαν όνειρο, και έμεινε για πάντα στην Ιστορία
Το Πρωινό που Γεννήθηκε το “Yesterday”
Ένα πρωινό του 1964, ο Paul McCartney ξύπνησε στη σοφίτα του σπιτιού της κοπέλας του, της Jane Asher, στο νούμερο 57 της Wimpole Street, στο Λονδίνο. Είχε δει ένα όνειρο—κι όταν άνοιξε τα μάτια του, μια μελωδία τού είχε μείνει στο μυαλό. Ήταν τόσο πλήρης, τόσο στοιχειωτικά όμορφη, που ήταν βέβαιος πως δεν μπορούσε να είναι δική του. Πετάχτηκε στο πιάνο, που βρισκόταν στα πόδια του κρεβατιού, και άρχισε να τη παίζει προτού του ξεγλιστρήσει. Για να την κρατήσει, αυτοσχεδίασε πρόχειρους στίχους:
“Scrambled eggs, oh my baby how I love your legs…”
Για εβδομάδες, ρωτούσε τους πάντες—τους συνεργάτες του, τους παραγωγούς, τους φίλους—αν την αναγνώριζαν. Ο George Martin, ο θρυλικός παραγωγός των Beatles, δεν την είχε ξανακούσει. Ούτε ο John, ούτε ο George, ούτε ο Ringo. Κανένας μουσικός στα στούντιο της Abbey Road δεν μπορούσε να την τοποθετήσει. Κι όμως, ο Paul δεν ένιωθε ήσυχος. «Ήμουν σίγουρος πως κάποιος την είχε ήδη γράψει», είπε αργότερα. «Έπρεπε να σιγουρευτώ ότι δεν είχε έρθει από κάπου αλλού». Ήταν υπερβολικά τέλεια για να είναι εντελώς δική του.
Την κουβαλούσε παντού. Την σιγοτραγουδούσε σε φίλους, και ρωτούσε διστακτικά: «Σου θυμίζει κάτι;» Αλλά κανείς, ποτέ, δεν του απάντησε «ναι». Σιγά σιγά, άρχισε να αποδέχεται ότι το τραγούδι ήταν πράγματι δικό του—ένα δώρο του υποσυνείδητου, προσφερμένο μέσα στον ύπνο.
Όταν οι Beatles ξεκίνησαν την ηχογράφηση του Help! στις αρχές του 1965, ο Paul άρχισε να δουλεύει σοβαρά τους στίχους. Οι χιουμοριστικές αράδες έδωσαν τη θέση τους σε κάτι βαθύτερο, πιο μελαγχολικό:
“Yesterday, all my troubles seemed so far away…”
Το τραγούδι γέμισε απώλεια και τρυφερότητα. Δεν είχε καμία σχέση με τα άλλα κομμάτια των Beatles—δεν υπήρχαν φωνητικά, δεν υπήρχε μπάντα. Μόνο η φωνή του Paul, μια ακουστική κιθάρα, κι ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Ήταν μια εντελώς νέα κατεύθυνση για το συγκρότημα.
Το ηχογράφησαν στις 14 Ιουνίου του 1965, στο Studio 2 της Abbey Road. Ο Paul κάθισε μόνος, με τον George Martin να διευθύνει διακριτικά τη συνεδρία. Η κομψή ενορχήστρωση των εγχόρδων έδωσε στο τραγούδι μια σχεδόν κλασική αίσθηση. Όταν ολοκλήρωσαν την τελική εκτέλεση, ο Paul έκανε πίσω—αβέβαιος για το πώς θα αντιδρούσε το κοινό σε κάτι τόσο εσωστρεφές από ένα συγκρότημα που ήταν συνυφασμένο με την ενέργεια και τη ζωντάνια.
Στη Βρετανία, το τραγούδι δεν κυκλοφόρησε αμέσως ως single. Οι παραγωγοί φοβήθηκαν πως ήταν υπερβολικά διαφορετικό. Στην Αμερική όμως, η Capitol Records το κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1965. Έφτασε στο νούμερο 1 και παρέμεινε εκεί για τέσσερις εβδομάδες. Με τα χρόνια, έγινε ένα από τα πιο διασκευασμένα τραγούδια όλων των εποχών—με πάνω από 2.000 εκτελέσεις.
Ο Paul συχνά έλεγε πως το Yesterday του είχε δοθεί από κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει—κάτι άυλο, σχεδόν μυστικιστικό, που ήθελε απλώς να περάσει από μέσα του. Η ονειρική καταγωγή του, η μετάβασή του από χιούμορ σε ποίηση, και η διαχρονική του απήχηση, μιλούν για μια δημιουργική στιγμή που υπερβαίνει τη λογική.
Εκείνο το ήσυχο πρωινό, σε μια σοφίτα του Λονδίνου, ένα ανύπαρκτο τραγούδι περίμενε μια φωνή. Ο Paul τού έδωσε τη δική του.
Και ο κόσμος δεν το ξέχασε ποτέ.
