«Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, βαπτίστηκε στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της. Στις πολυπολιτισμικές της παραστάσεις, τα βιώματα και τα τραύματά της», ανέφερε η πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου.
Επίσης η Κ. Σακκελαροπούλου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Σε αυτή την πόλη της βαριάς και γλυκιάς συνάμα έμπνευσης της δικής μας πόλης, της γενέθλιας γης και της αναφοράς μας, της σκηνής.
Ίσως αυτή η μνήμη, οι αφηγήσεις των πρώτων και των νεανικών χρόνων που προλάβαμε να μοιραστούμε, να σε έκανα να με αποκαλείς η καινούργια παιδική μου φίλη. Το φορτηγό πέρασε από την Εθνική και σε πήγε μακριά, στα Πέρα Μέρη και έτσι ξεκίνησε το δικό σου και μαζί το δικό μας ταξίδι.
Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, την ταυτότητά μας, την σύνθεση Ανατολής και Δύσης, αλλά και για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά.
Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι.
Πάντα τα σκεφτόσουν ενιαία, έλεγες σαν σύνολο. Και μετά άνθιζε ο καρπός της δημιουργίας της ιδιοφυΐας με τα τραγούδια σου. Ερωτευτήκαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, πληρωθήκαμε, συνδεθήκαμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους.
Άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο.
Η φωνή σου θα αντηχεί για πάντα μέσα μας και η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες.
Το έργο σου δεν είναι μόνο μία μουσικά αποτυπωμένη πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας.
Είναι μια σπουδή ποιητική, μια γλώσσα Σαββοπουλική, τολμηρή και τρυφερή, ανατρεπτική και θεραπευτική, που μιλά της καθεμιάς γενιάς, καινούριας και παλιάς.
Έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη.
Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου. Ούτε επί χούντας στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία.
Δεν σύρθηκες από το κοινό σου.
Ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, όταν ενόχλησε με την κριτική σου ματιά.
Στάθηκες όμως όρθιος, με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά και επέστρεψες, μας ξανακερδίσεις. Με την Άσπα πάντα δίπλα σου να λάμπει και να σε στηρίζει.
Και ήρθαν τα χρόνια, τα τελευταία με τη δοκιμασία της υγείας αλλά και το δικό σου τρόπο του αποχαιρετισμού, τις γεμάτες κόσμο και ρυθμό συναυλίες, το βιβλίο του απολογισμού και της συμφιλίωσης, με τις φιλόξενες βραδιές, τους φίλους και τις αναμνήσεις, με την πληρότητα της ζωής, την παρουσία σου να μας γεμίζει και να μας φωτίζει και την πίστη σου, ότι όλα είναι εδώ, τίποτα δεν χάνεται.
Και αυτοί που έφυγαν εδώ είναι.
Καταγόμαστε από τόπους φωτός.
Θα την προσέχουμε την Άσπα να είσαι ήσυχος.
Καλό ταξίδι Διονύση αγαπημένε».
