Σύμφωνα με επιστήμονες, το οξυγόνο της Γης θα μπορούσε να εξαντληθεί. Αυτό προκύπτει από μια μελέτη που διεξήγαγαν οι Kazumi Ozaki και Christopher T. Reinhard, η οποία δημοσιεύτηκε στο Nature Geoscience, όπου εξηγούν ότι τα επίπεδα οξυγόνου πάνω από το 1% του τρέχοντος επιπέδου θα διατηρηθούν για περίπου 1,080 ± 0,140 δισεκατομμύρια χρόνια.
Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, πραγματοποιήθηκαν προσομοιώσεις χρησιμοποιώντας μοντέλα που ενσωματώνουν βιοχημικές διαδικασίες, κύκλους του άνθρακα και κλιματικούς μηχανισμούς, λαμβάνοντας υπόψη την αυξανόμενη ηλιακή ακτινοβολία, τη διάβρωση των πετρωμάτων και την εξάντληση του CO₂. Αναμένεται ότι καθώς ο ήλιος γίνεται πιο φωτεινός, η χημική ισορροπία της ατμόσφαιρας της Γης θα αλλάξει, επηρεάζοντας διαδικασίες όπως η φωτοσύνθεση.
Αναμένεται ότι η ατμόσφαιρα θα φτάσει σε μια κατάσταση παρόμοια με εκείνη της πρώιμης Γης, πριν από το Μεγάλο Οξειδωτικό Γεγονός. Το σενάριο δεν αναμένεται να εξαφανίσει αμέσως τη ζωή, αλλά θα σήμαινε την κατάρρευση μιας πιο πολύπλοκης βιοσφαίρας. Πιστεύεται ότι η κίνηση των τεκτονικών πλακών, που προκαλεί ηφαιστειακή δραστηριότητα, θα απελευθερώσει αναγωγικά αέρια που χρειάζονται οξυγόνο στις χημικές τους αντιδράσεις. Αυτή η πτώση του οξυγόνου θα μεταμόρφωνε τα οικοσυστήματα, θα μπορούσε να προκαλέσει την εξάτμιση των ωκεανών, τη συσσώρευση μεθανίου, τη δημιουργία ομίχλης και ο γαλάζιος ουρανός θα εξαφανιζόταν.
Συνέπειες
Οι συνέπειες αυτού του σεναρίου θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές. Η αποξυγόνωση θα επηρεάσει άμεσα τα οικοσυστήματα, ιδιαίτερα εκείνα που εξαρτώνται από υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, όπως οι πολυκύτταροι οργανισμοί (φύτα, ζώα και άνθρωποι).
Σε αυτό το σενάριο, αναερόβιοι μικροοργανισμοί θα καταλάβουν αυτά τα οικολογικά κενά, καθώς είναι οι μόνοι ικανοί να αντέξουν σε περιβάλλοντα φτωχά σε οξυγόνο και πλούσια σε μεθάνιο. Από την άλλη πλευρά, οι θαλάσσιοι οργανισμοί θα μείνουν χωρίς βιότοπο, καθώς οι ωκεανοί θα μπορούσαν να εξατμιστούν. Το μεθάνιο θα συσσωρευτεί στην ατμόσφαιρα, όπως συνέβαινε στην πρωτόγονη Γη, προκαλώντας πορτοκαλί ομίχλη.
Αυτές οι συνέπειες δεν θα συμβούν απότομα και αμέσως, αλλά θα αποτελέσουν αποτέλεσμα της κατάρρευσης μιας πιο πολύπλοκης βιοσφαίρας. Ωστόσο, η μελέτη παρουσιάζει μεγάλες αβεβαιότητες: η πτώση του οξυγόνου θα μπορούσε να επέλθει νωρίτερα ή να καθυστερήσει ανάλογα με τους γεωλογικούς ρυθμούς, τη ηφαιστειακή δραστηριότητα ή τις αλλαγές στην ισορροπία του άνθρακα. Καθοριστικός παράγοντας θα είναι επίσης η ικανότητα της βιοποικιλότητας να προσαρμοστεί, όπως και οι ανθρώπινες ενέργειες, όπως οι εκπομπές στην ατμόσφαιρα.
