Σε έναν άχρωμο ΣΥΡΙΖΑ που όδευε μαθηματικά προς την εξαφάνιση, η ξαφνική πολύχρωμη εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη, ήταν σαν την εμφάνιση ενός μαχητικού τζετ την εποχή του Μέγα Αλέξανδρου.
Πριν από κάποιο καιρό καθισμένος σε μια καρέκλα και πίνοντας τον Σαββατιάτικο πρωινό καφέ μου, άκουγα μια συζήτηση φίλων που κάθονταν στο διπλανό τραπέζι. Η συζήτηση γινόταν πριν περίπου τρεις βδομάδες, όταν η ιδιότυπη παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη, που είχε κάνει την εμφάνιση, πριν άλλες τρεις βδομάδες τότε, είχε γίνει θέμα σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης.
Οι φίλοι που κατέληξαν στο διπλανό τραπέζι είχαν τότε καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα έπιανε κάνα 10% στι εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ και μετά θα εξαφανιζόταν, έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε.
Είχα τελείως άλλη γνώμη, αλλά και δεν τους αδικούσα για το συμπέρασμα τους. Ήταν όλοι άνω των πενήντα, μερικοί είχαν πιάσει και τα εβδομήντα και σ’ αυτή την ηλικία κανένας δεν ασχολείται με τα σύγχρονα Μέσα Ενημέρωσης και τις τακτικές επικοινωνίας, στο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί εδώ και 19 χρόνια, από το 2004, όταν ο Ζούκεμπεργκ, λάνσαρε τότε το Facebook.
Οι φίλοι στο διπλανό τραπέζι λειτουργούν πολιτικά με όρους της “εποχής της εφημερίδας” και του είναι μάλλον δύσκολο να κατανοήσουν, τις καινούργιες παραμέτρους που ρυθμίζουν την εποχή μας.
Γι αυτό και έπεσαν τόσο εντυπωσιακά έξω στις προβλέψεις τους.
Στον χθεσινό πρώτο γύρο των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης έφτασε άνετα στο 45,04 %, ενώ το πριν από την εμφάνιση του φαβορί η Έφη Αχτσιόγλου, έμεινε στο 36,21 %.
Και τώρα τι γίνεται θα πει κανείς ; Ο Νίκος Παππάς, που ανήκει κι αυτός στην συντροφιά του Αλέξη Τσίπρα, θα στρέψει τους ψηφοφόρους του προς τον Κασσελάκη και κάπως έτσι θα λήξει η πρώτη φάση αυτού του εντυπωσιακού εγχειρήματος.
Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευτεί να αποφύγει την διάσπαση, αλλά μπορεί και να το καταφέρει.
Ούτε κι αυτό αρκεί όμως.
Παρά τα δέκα χρόνια που έχουν περάσει από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και που τον έφεραν στην εξουσία το 2015, η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ , ζει ακόμη στην εποχή των φοιτητικών θεωρητικών αντιπαραθέσεων, που δεν έχουν καμιά εφαρμογή στην πολιτική, στην εποχή που ζούμε, όπου τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με θεωρητικούς όρους, αλλά με εξειδικευμένη γνώση σε κάθε τομέα και πολύ σκληρή δουλειά για να γίνουν πράξη. Αυτό δηλαδή που κατάφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που μετέτρεψε την Νέα Δημοκρατία, σε ένα κόμμα δράσης, που μπορεί να σκεφθεί και να εφαρμόσει λύσεις σε προβλήματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική τοποθέτηση, που αρκούσε στο παρελθόν, για να πάρεις την εξουσία και μετά να κάθεσαι να την κοιτάς.
Η εποχή μας έχει μεγάλα και δύσκολα προβλήματα, που δεν λύνονται με όρους του παρελθόντος.
Ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο καινούργιος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι πολλή και πολύ δύσκολη.
