Όταν ο μεγαλομανής ηγέτης που αδυνατεί να αποδεχθεί την ήττα του αποπειράται να καταστρέψει εκείνο του οποίου ηγήθηκε. Είτε αυτό είναι μια χώρα που έχασε έναν πόλεμο, είτε ένα κόμμα που απώλεσε την εξουσία…
Βερολίνο, 1945… Ο Άντολφ Χίτλερ, αδυνατώντας να αποδεχθεί την ήττα του Τρίτου Ράιχ και εμφορούμενος από την μεγαλομανή ιδέα ότι «η Γερμανία είμαι Εγώ», είπε στους επιτελείς του λίγο πριν αυτοκτονήσει στο Führerbunker:
«Ο Γερμανικός λαός διέψευσε τις προσδοκίες μου και αξίζει τώρα να καταστραφεί!»
Και έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να συμπαρασύρει τη χώρα του και τον λαό της στη δική του καταστροφή…
Αθήνα, 2023… Ένας πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός κόμματος, αδυνατώντας να αποδεχθεί ότι ο ελληνικός λαός τού γύρισε την πλάτη, και εμφορούμενος από την μεγαλομανή ιδέα ότι «το κόμμα είμαι Εγώ», σκέφτηκε (όπως βάσιμα μπορούμε να εικάσουμε):
«Ο λαός που κάποτε με ανέδειξε στην εξουσία, με διέψευσε. Δεν του αξίζει πλέον το κόμμα μου και θα το καταστρέψω!»
Και έβαλε σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο: Έντυσε με στολή υποψήφιου αρχηγού κόμματος έναν καλογυαλισμένο αχυράνθρωπο περιορισμένου πολιτικού βεληνεκούς, που ήταν σίγουρο ότι θα έκανε «γκελ» σε ελαφρόμυαλα πλειοψηφικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Και τον έστειλε να διεκδικήσει από το πουθενά την ηγεσία του κόμματος που ήθελε να καταστρέψει. Γνωρίζοντας ότι η επικράτησή του θα σήμαινε πολιτικό ευτελισμό ως και πιθανή διάσπαση του χώρου αυτού…
Πώς το είπε ο Μαρξ εκείνο το ωραίο για την Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα;
Όμως, η «φάρσα» δεν περιορίζεται, δυστυχώς, σε ένα μεμονωμένο πολιτικό κόμμα, αφού υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε trend που θα μολύνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Κάτι εύκολο να συμβεί σε μία κοινωνία που εντυπωσιάζεται περισσότερο από το επικοινωνιακό στυλ παρά από την πολιτική ουσία. Όπως περίτρανα (και εφιαλτικά) αποδείχθηκε το καλοκαίρι του 2015, όταν ένας νάρκισσος με μοτοσικλέτα έπεισε το 62% των Ελλήνων ότι η γοητεία του ήταν από μόνη της αρκετή για να εξαφανίσει το χρέος της χώρας…
