Ο πίνακάς του, Buffalo II γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα σε δύο καλλιτεχνικά κινήματα: τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και την pop art. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο θεωρείται μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και αγοράστηκε για το μνημειώδες ποσό των 88.8 εκατομμυρίων δολαρίων στον οίκο Christie`s το 2019.

Από τους τολμηρούς μονόχρωμους καμβάδες του μέχρι τους μεταξοτυπωμένους του μεταγενέστερους συνδυασμούς του, ο αυτοαποκαλούμενος ζωγράφος-γλύπτης  Robert Rauschenberg πέρασε έξι ταραχώδεις δεκαετίες σε συνεχή συνομιλία με την ιστορία της τέχνης και τη σύγχρονη κουλτούρα.

Robert Rauschenberg`s Early Years

Γεννημένος ως Milton Rauschenberg το 1925, ο καλλιτέχνης μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη του Τέξας που ονομάζεται Port Arthur. Οι αυστηροί γονείς του του επέβαλαν αυστηρές οδηγίες σε όλη την προστατευμένη παιδική του ηλικία, ιδιαίτερα η μητέρα του, μια πιστή φονταμενταλιστική χριστιανή. Εξίσου λιτή, έφτιαξε και τα εφηβικά του ρούχα από αταίριαστα αποκόμματα, μια ιδιοσυγκρασία που θα επηρέαζε πολύ τον Rauschenberg αργότερα.

Κατά τα πρώτα του χρόνια, ωστόσο, αφιέρωνε κυρίως χρόνο σκιαγραφώντας εικόνες από κόμικς, δυσλεξικές, παρεξηγημένες και υποτιμημένες από τους συνομηλίκους του. Ακολούθησε έτσι μια δουλειά ως λειτουργός στην εκκλησία για να κατευνάσει τη συντηρητική κοινότητα του, αν και γρήγορα παρέδωσε αυτό το όνειρο μόλις συνειδητοποίησε ότι η εκκλησία του θεωρούσε αμαρτία τον χορό, την αγαπημένη του παραστατική διασκέδαση. Το 1943, παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο του Τέξας για να σπουδάσει Φαρμακολογία κατόπιν εντολής του πατέρα του, αναπόφευκτα αντιμέτωπος με την αποβολή λόγω της άρνησής του να ανατέμνει έναν βάτραχο. Ευτυχώς, ένα εισερχόμενο σχέδιο επιστολής του Β` Παγκοσμίου Πολέμου του γλίτωσε από την αμήχανη συνομιλία με τους γονείς του.

Ο Rauschenberg στο ναυτικό

Robert Rauschenberg του Dennis Hopper, 1966

Ο Robert Rauschenberg κατατάχθηκε στο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών το 1943. Σταθμευμένος στην Καλιφόρνια, απέφυγε σθεναρά το πεδίο της μάχης και υπηρέτησε ως ιατρός τεχνικός για το Νοσοκομείο του Ναυτικού. Στο Σαν Ντιέγκο, χρησιμοποίησε επίσης τον ελεύθερο χρόνο του για να εξερευνήσει τον κοντινό Σαν Μαρίνο, όπου είδε για πρώτη φορά μια ελαιογραφία στην Πινακοθήκη Χάντινγκτον. Αυτή η εμπειρία επηρέασε βαθιά την απόφαση του Rauschenberg να γίνει καλλιτέχνης. Μετά την απόλυσή του το 1945, ο καλλιτέχνης σκέφτηκε την επόμενη κίνησή του, μια κρατική πληρωμή που έκαιγε μια τρύπα στις τσέπες του. Τελικά, μάζεψε τα χρήματά του και γράφτηκε σε μαθήματα τέχνης στο Kansas State University. Ωστόσο, η απλή αλλαγή επαγγέλματος αποδείχτηκε ανεπαρκής για εκείνον. Για να χρίσει τη νέα του ζωή ως καλλιτέχνης, αποφάσισε επίσης να αλλάξει το όνομά του σε =«Βοb». Ένας αναγεννημένος Robert Rauschenberg μετανάστευσε στο Παρίσι λίγους μήνες αργότερα για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία Julian.

Nέα ταυτότητα στο Παρίσι

Untitled (Red Painting) by Robert Rauschenberg, 1953, via The Robert Rauschenberg Foundation, Νέα Υόρκη

Αντί να ερωτευτεί βαθύτερα την τέχνη του στο Παρίσι, γνώρισε τη Susan Weil μια άλλη Αμερικανίδα που ζούσε στο εξωτερικό. Ερωτεύτηκε τόσο πολύ που σύντομα εξοικονόμησε αρκετά χρήματα για να ακολουθήσει την Weil στο Black Mountain College στη Βόρεια Καρολίνα. Η εγγραφή του εκεί θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στον θαυμασμό του για τον διάσημο σκηνοθέτη Josef Albers. Σύντομα, όμως, η σχέση τους είχε επικρατήσει με απρόσμενη ένταση, που αμαυρώθηκε από την αδιάκοπη κριτική του Αlbers. Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής του απέφευγε τη δουλειά του τόσο συχνά, που ο Rauschenberg θεωρούσε τον εαυτό του ανόητο της τάξης. Ωστόσο, ο χρόνος του καλλιτέχνη υπό αυστηρές οδηγίες του έδωσε πρόσθετες ευκαιρίες να οξύνει τις δημιουργικές του επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της ατημέλητης υφής και της γραμμικής του δουλειάς. Ενώ η εγγραφή του στο Black Mountain μπορεί να άλλαξε απότομα το 1949, η γοητεία του με τη συναρμολόγηση πολυμέσων, ευτυχώς, τον ακολούθησε σε μια νέα αρχή στη Νέα Υόρκη.

Επιστροφή στην Αμερική

White Painting (τρία πάνελ) του Robert Rauschenberg, 1951

Το νέο καλλιτεχνικό επίκεντρο της Αμερικής περίμενε την άφιξή του ανάλογα. Παντρεμένος με ένα νεογέννητο, ο Rauschenberg πέρασε τις αρχές της δεκαετίας του 1950 μοιράζοντας το πολυάσχολο πρόγραμμά του μεταξύ του Arts Student League της Νέας Υόρκης και του Black Mountain. Η απτή φιλοδοξία του τον έκανε επίσης ιδιαίτερα δημοφιλή στους συνομηλίκους του. Ανταποκρινόμενος στον αφηρημένο εξπρεσιονιστικό περιβάλλον του, ο Rauschenberg ζωγράφισε τον πρώτο του πρωτοποριακό καμβά το 1951, που αποτελείται από πολλαπλά αρθρωτά πάνελ. Ωστόσο, δεν είχε ορατό σημάδι καλλιτέχνη, αναφερόμενος στο White On White. Αφαιρώντας οποιαδήποτε σημάδια της δικής του δημιουργικότητας, ο Rauschenberg ζήτησε επίσης από φίλους όπως ο Brice Marden να συν-πειραματιστούν, με στόχο ο καθένας να απογυμνώσει τη ζωγραφική στην πιο αγνή της μορφή. Ωστόσο, όσο ιδεαλιστική κι αν φαινόταν η ιδέα, το κοινό δεν ήταν πολύ πρόθυμο για την εκτέλεσή της. Όταν αργότερα παρουσιάστηκε σε μια ομαδική έκθεση το 1953 στην Betty Parsons Gallery, το White Painting προκάλεσε μια κολοσσιαία διαμάχη μεταξύ των αξιότιμων καλεσμένων του. Οι κριτικοί θεώρησαν γρήγορα τον καλλιτέχνη έναν κακότεχνο απατεώνα.

Χωρίς τίτλο (Glossy Black Painting) από τον Robert Rauschenberg, 1951 

Καθώς η τέχνη του ωρίμαζε, το ίδιο ωρίμαζε και η προσωπική ζωή του Rauschenberg. Μέχρι το 1952, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη ως ένας γρήγορος διαζευγμένος, αναζητώντας συμβουλές σταδιοδρομίας από τους συγχρόνους του. Ο συνάδελφος ζωγράφος Jack Tworkov είχε προτείνει το πείραμα του Rauschenberg με το μαύρο, για παράδειγμα, το οποίο τελικά δημιούργησε τη Βlack Series (1951-1953). Σε αντίθεση με το άχρωμο αντίστοιχό της, ωστόσο, η Black Series αφθονούσε με τσέπες χοντρής υφής, διάσπαρτες σε αποκόμματα εφημερίδων. Η Black Series εξελίχτηκε επίσης από τους προηγούμενους πίνακες του Rauschenberg μέσω της χρήσης της αντανάκλασης, εξαρτώμενη από τους θεατές για να εφεύρουν ανανεωμένο νόημα μέσα από κάθε σκιά που περνάει. Την ίδια χρονιά, συνόδευσε τον Cy Twombly στην Ιταλία και στη Βόρεια Αφρική, ενώ είχαν μια παράνομη σχέση. Στην Ιταλία, ο περιπλανήθηκε επίσης σε εγκαταλελειμμένα σκουπίδια τραβώντας φωτογραφίες, αναζητώντας υλικά για να τα ενσωματώσει στους καμβάδες του. Τα αναμνηστικά του σύντομα έμειναν σε ξύλινα κουτιά, με τίτλο Scatole Personali (1952-1953), οι οποίες αργότερα ονομάστηκαν «συναρμολογήσεις».

Buffalo II | Η μεγάλη επιτυχία του Robert Rauschenberg που αγοράστηκε για το μνημειώδες ποσό των 88.8 εκατομμυρίων δολαρίων στον οίκο Christie`s το 2019.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο γεννημένος στο Τέξας καλλιτέχνης Robert Rauschenberg ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική, βιώνοντας ένα ευρύ φάσμα πολιτισμών, ενώ πειραματιζόταν με διαφορετικές φόρμες τέχνης. Στο Μαρόκο, για παράδειγμα, δημιούργησε κολάζ από σωρούς πεταμένων σκουπιδιών, πριν τα πάει πίσω στην Ιταλία, όπου πολλά εκτέθηκαν και πουλήθηκαν στις πιο σημαντικές γκαλερί της χώρας.

Τέτοια διαμορφωτικά πειράματα καρποφόρησαν μια δεκαετία αργότερα με τη μορφή των επιδραστικών του κομματιών μεταξοτυπίας. . Συνδυάζοντας εικόνες από τη σύγχρονη κουλτούρα, φυσικές φιγούρες και πινελιές, αυτά τα αριστουργήματα εισήγαγαν έναν νέο τρόπο αποτύπωσης και μετάδοσης του χάους της σύγχρονης ζωής.

 Η επιτυχία του Rauschenberg εντάθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το πιο διάσημο και σίγουρα πιο ακριβό έργο τέχνης του Rauschenberg είναι το Buffalo II, το οποίο εξέθεσε για πρώτη φορά στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1964. Ο τεράστιος καμβάς έχει ύψος πάνω από οκτώ πόδια και εμφανίζει μια πληθώρα φαινομενικά ανόμοιων εικόνων, συμπεριλαμβανομένου ενός κοίλου κυβοειδούς, ενός ανατέλλοντος ήλιου και μιας μεγάλης φωτογραφίας του John F. Kennedy. Το Buffalo II όχι μόνο αποτυπώνει το κέφι της αμερικανικής δεκαετίας του `60, αλλά γεφυρώνει επίσης το χάσμα ανάμεσα σε δύο καλλιτεχνικά κινήματα: τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και την pop art.

Γι’αυτό ακριβώς το λόγο θεωρείται μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και αγοράστηκε για το μνημειώδες ποσό των 88.8 εκατομμυρίων δολαρίων στον οίκο Christie`s το 2019. Φημολογείται ότι η νικήτρια προσφορά προήλθε από την Walmart-κληρονόμο και προστάτιδα των τεχνών, Alice Walton.

Ένα επικό έργο που συγκεντρώνει τον κόσμο της τέχνης και της πολιτικής

Κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα γόνιμης περιόδου μεταξύ 1962 και 1964, ο Rauschenberg δημιούργησε μια σειρά από καμβάδες στους οποίους συγκέντρωσε φαινομενικά ανόμοιες εικόνες —από τις γνωστές έως τις μυστηριώδεις— για να αποτυπώσει το κοινωνικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό κέφι της εποχής. Ο John F. Kennedy, ένας φαλακρός αετός, το λογότυπο της Coca-Cola, τα διαστημικά ταξίδια και το τοπίο στο κέντρο της πόλης παρουσιάζονται εδώ, ωστόσο οι πίνακες μεταξοτυπίας του Rauschenberg αφορούν τόσο την καλλιτεχνική καινοτομία και τον τρόπο που φαινόμαστε όσο και για την αποτύπωση της κακοφωνίας του σύγχρονου στην αστική ζωή τη δεκαετία του 1960. «Ο αυτοαποκαλούμενος στόχος του ήταν «να φτιάξει μια επιφάνεια που προσκαλούσε μια συνεχή αλλαγή εστίασης και εξέταση της λεπτομέρειας», μια επιφάνεια αρκετά πλούσια σε μορφή και ιδέα για να ανταμείψει τον έλεγχο τόσο από το μάτι όσο και από το μυαλό», γράφει η επιμελήτρια Roni Feinstein. R. Feinstein, Robert Rauschenberg: The Silkscreen Paintings, 1962-64, έκθ. κατ., Whitney Museum of American Art, Νέα Υόρκη, 1990, σ. 23). Πολλά μικρότερα δείγματα μεταξοτυπίας του καλλιτέχνη περιλαμβάνονται σε μεγάλες συλλογές μουσείων, καθιστώντας αυτό ένα από τα τελευταία σημαντικά παραδείγματα που παραμένουν σε ιδιώτες. Εκτέθηκε στην XXXII Biennale της Βενετίας το 1964, ο Buffalo II ήταν μέρος μιας ομαδικής έκθεσης νέων Αμερικανών ζωγράφων για την οποία ο Rauschenberg έγινε ο πρώτος Αμερικανός που κέρδισε το πολυπόθητο Μεγάλο Βραβείο Ζωγραφικής.

Με ύψος πάνω από οκτώ πόδια, αυτός ο επιβλητικός καμβάς είναι γεμάτος με μια φαινομενικά αταίριαστη σειρά εικόνων. Κυριαρχείται από μια μεγάλη εικόνα του John F. Kennedy, που φωτογραφήθηκε όταν ήταν γερουσιαστής και υποψήφιος για πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο  Rauschenberg συγκεντρώνει μια εκλεκτική σειρά μοτίβων που, για αυτόν, καθορίζουν την αισιοδοξία και τις προκλήσεις της Αμερικής: διάσημοι πολιτικοί, η διαστημική κούρσα, ο στρατός , οικεία καταναλωτικά προϊόντα και πατριωτικά σύμβολα της Αμερικής διανθίζονται με ανώνυμες εικόνες του αστικού τοπίου αλλά και πιο προσωπικά αντικείμενα. Πρωτοπόρος της τεχνικής μεταξοτυπίας (μαζί με τον Andy Warhol που είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί την τεχνική μόλις μερικούς μήνες νωρίτερα), ο Rauschenberg οικειοποιείται εικόνες που συνέλεξε από εφημερίδες και άλλες εκδόσεις (συμπεριλαμβανομένου του περιοδικού Life) – μαζί με τις δικές του φωτογραφίες – για να δημιουργήσει ένα πορτρέτο μιας χώρας κατά την κοινωνική και πολιτική αναταραχή της δεκαετίας του 1960. Ωστόσο, αυτός ο πίνακας είναι πολύ περισσότερο από ένα ιστορικό στιγμιότυπο της δεκαετίας του `60. Σηματοδοτεί επίσης ένα κομβικό σημείο στην καλλιτεχνική ανάπτυξη του Rauschenberg και μαρτυρεί τη δική του ριζοσπαστική εφευρετικότητα και προσοχή στα νέα της ημέρας. Συγκεντρώνοντας προϋπάρχουσες εικόνες από τη λαϊκή κουλτούρα με μια σειρά από σταγόνες και ζωγραφικές χειρονομίες, το Buffalo II λειτουργεί επίσης ως γέφυρα μεταξύ της φθίνουσας κυριαρχίας του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού και του νέου αναπτυσσόμενου κόσμου της ποπ.

Ο καλλιτέχνης έβαλε τη φωτογραφία του Kennedy—που τραβήχτηκε κατά τη δεύτερη προεδρική συζήτηση με τον Richard Nixon τον Οκτώβριο του 1960— σε μια οθόνη πριν δολοφονηθεί ο Αμερικανός Πρόεδρος τον Νοέμβριο του 1963. Ως εκ τούτου, μεταξύ του χρόνου που ο Rausenberg οικειοποιήθηκε την εικόνα και όταν τη χρησιμοποίησε στην μεταξοτυπίες, το πλαίσιο είχε αλλάξει και είχε πια πολύ περισσότερο συναισθηματικό βάρος και απήχηση: «Οι φωτογραφικές εικόνες αποκτούν νέα νοήματα και συνειρμούς με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης του Kennedy,», έγραψε ο Richard Meyer στον κατάλογο της μεγάλης αναδρομικής του καλλιτέχνη στο το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη. Έτσι, ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος έγινε ένα από τα πιο ανθεκτικά μοτίβα των μεταξοτυπιών, τα οποία εμφανίζονται σε τουλάχιστον οκτώ καμβάδες, πολλοί από τους οποίους περιλαμβάνονται τώρα σε μεγάλες συλλογές μουσείων, συμπεριλαμβανομένων των Retroactive I (1963), Wadsworth Atheneum, Hartford. Retroactive II (1963), Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Σικάγο; Skyway (1964), Μουσείο Τέχνης του Ντάλας. Untitled (1963), The Broad, Λος Άντζελες.

Ενώ η εικόνα του Kennedy μπορεί να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας των ΗΠΑ, η αμερικανική πρόοδος αντιπροσωπεύεται από τη φωτογραφία ενός αστροναύτη – μια εικόνα της NASA που αναπαράγεται στο Life περιοδικό τον Σεπτέμβριο του 1963 – η οποία βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον πολιτικό, στην κάτω δεξιξά του πίνακα. Κρεμασμένο από ένα μεγάλο ασημί αλεξίπτωτο, το κράνος του διαστημόπλοιου είναι μόλις ορατό κατά μήκος της ακραίας κάτω άκρης. Το 1964, η χρονιά που το “Buffalo II” ζωγραφίστηκε, σήμανε το απόγειο του διεθνούς διαστημικού αγώνα όταν Ρώσοι και Αμερικανοί επιστήμονες προκαλούσαν ο ένας τον άλλον να πάνε όλο και πιο βαθιά στο διάστημα.

Άλλα μοτίβα που εμφανίζονται σε όλη την επιφάνεια αυτού του πίνακα περιλαμβάνουν ένα στρατιωτικό ελικόπτερο (ένα νεύμα για τη συνεχιζόμενη εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και τον εκρηκτικό πόλεμο), ένα σωρό κλειδιά από μια διαφήμιση στο ραδιόφωνο αυτοκινήτου Bendix, ένα αστικό τοπίο στο κέντρο της πόλης, μερικές εικονογραφήσεις πουλιών, μια σειρά από διακεκομμένες γραμμές και ένα διάγραμμα ενός τρισδιάστατου πλαισίου (το οποίο ορισμένοι μελετητές έχουν συνδέσει με το έργο του Josef Albers, με τον οποίο ο Rauschenberg σπούδασε στο Black Mountain College τη δεκαετία του 1950).

Ενώ ορισμένα από τα αντικείμενα είναι άμεσα αναγνωρίσιμα, άλλα γίνονται, μερικές φορές δυσδιάκριτα όταν εντάσσονται σε μια σειρά από ζωγραφικές χειρονομίες. Στο Buffalo II, φαίνεται ότι ορισμένες από τις μεταξοτυπημένες εικόνες έχουν διαταραχθεί είτε από ένα πινέλο που διαταράσσει την εικόνα είτε από ένα ύφασμα που σκουπίζεται πάνω από την πρόσφατα τοποθετημένη εικόνα. Αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει στην επιμονή του Rauschenberg ότι οι πίνακές του δεν είναι διδακτικοί. Μάλλον είναι μια συλλογή μοτίβων που οδηγούν τον θεατή στο δικό του ταξίδι σκέψεων, αντιλήψεων και συναισθημάτων.

«Δεν κρατούσε απλώς έναν καθρέφτη για την πολλαπλότητα του κόσμου. Αντίθετα, εκμεταλλεύτηκε την πολλαπλότητα για να αποκαλύψει κάτι παγκόσμιο και βαθύ για τη συνείδηση ​​σε έναν αστικό, βιομηχανικό κόσμο. Αν και δεν είναι διδακτική, η τέχνη του δείχνει πώς να λαμβάνει και να επεξεργάζεται πληροφορίες και πώς να βρίσκει τάξη και συνδεσιμότητα σε ένα φαινομενικά τυχαίο και ασυνεχές περιβάλλον» (R. Feinstein, Robert Rauschenberg: The Silkscreen Paintings).

Ενώ οι κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες ενδιέφεραν τον Rauschenberg, ένα άλλο σημαντικό ενδιαφέρον για αυτόν ήταν η ιδέα του πώς η κίνηση μπορεί να απεικονιστεί σε έναν στατικό, δισδιάστατο καμβά. Οι ίδιες οι εικόνες, αλλά και ο τρόπος που της διάταξης  ενθαρρύνουν το μάτι να περιπλανηθεί στην επιφάνεια του πίνακα. Η χειρονομία  του JFK  που γίνεται δύο φορές μάλιστα για μεγαλύτερη έμφαση, οι διακεκομμένες γραμμές, ο στροβιλισμός των λεπίδων του ελικοπτέρου δίνουν επίσης στον πίνακα μια δυναμική αίσθηση ενέργειας.

Τεράστια αξία 55 χρόνια μετά τη δημιουργία του

Ο εν λόγω πίνακας είναι πολύ περισσότερο από ένα ιστορικό στιγμιότυπο της δεκαετίας του `60. Σηματοδοτεί ένα κομβικό σημείο στην εξέλιξη του Rauschenberg ως καλλιτέχνη και μαρτυρεί τις δικές του έρευνες για το τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης. Συγκεντρώνοντας προϋπάρχουσες εικόνες από τη λαϊκή κουλτούρα με μια σειρά από σταγόνες και ζωγραφικές χειρονομίες, το Buffalo II λειτουργεί επίσης ως γέφυρα μεταξύ της φθίνουσας πλέον κυριαρχίας του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού και του νέου αναπτυσσόμενου κόσμου της pop. Πολλά μικρότερα δείγματα Μεταξοτυπίας του καλλιτέχνη περιλαμβάνονται σε μεγάλες συλλογές μουσείων, καθιστώντας αυτό ένα από τα τελευταία σημαντικά παραδείγματα που παραμένουν σε ιδιώτες. Το Buffalo II ήταν μέρος της ομαδικής έκθεσης νέων Αμερικανών ζωγράφων για την οποία ο Rauschenberg τιμήθηκε με το πολυπόθητο Διεθνές Μεγάλο Βραβείο Ζωγραφικής.

Το Μάιο του 2019, πενηνταπέντε χρόνια αργότερα από την ημερομηνία δημιουργίας του “Βuffalo II” το έργο του Robert Rauschenberg Buffalo II πουλήθηκε για 88,8 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Christie`s, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ του καλλιτέχνη σχεδόν κατά πέντε φορές.

Εν μέσω της ευρύτερης άνθησης της αγοράς σύγχρονης τέχνης και σε μια εποχή που κορυφαία έργα από κολοσσούς της αγοράς όπως ο Jeff Koons, ο Andy Warhol, ο Mark Rothko και ο Cy Twombly ξεπερνούν τακτικά τις τιμές δημοπρασιών άνω των 50 εκατομμυρίων δολαρίων, η δράση της αγοράς για τον Rauschenberg ήταν σχετικά υποτονική.

Η πολυπόθητη μεταξοτυπία, που ερμηνεύεται ως γέφυρα μεταξύ του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και της ποπ αρτ, δημιουργήθηκε την ίδια χρονιά που ο Ράουσενμπεργκ κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1964, όταν βρισκόταν στο απόγειο της φήμης του και στην κορυφή του παιχνιδιού του. Πουλήθηκε από την περιουσία των αείμνηστων συλλεκτών του Σικάγο Robert και Beatrice Mayer, στους οποίους το έργο ανήκε για 50 χρόνια. Οι μοναδικές αμερικανικές εικόνες αντιπροσωπεύουν κάτι σαν χρονοκάψουλα της ιστορίας των ΗΠΑ.

«Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιας ποιότητας, κλίμακας και σπουδαιότητας που να έχει αυτό το πραγματικά εμβληματικό, αριστουργηματικό καθεστώς», δήλωσε στο artnet News η Sara Friedlander, διεθνής διευθύντρια μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης του Christie`s πριν από την πώληση του έργου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η  προσφορά για το έργο ξεκίνησε από 40 εκατομμύρια δολάρια. Η Friedlander χειρίστηκε τη νικητήρια προσφορά για έναν πελάτη μέσω τηλεφώνου.

O Robert Rauschenberg υπογράφει αυτόγραφα