Για περισσότερα από 61 χρόνια, η Ποντικοπαγίδα έχει σπάσει ρεκόρ στο West End του Λονδίνου. Στις 25 Νοεμβρίου του 1952, το αριστούργημα της Agatha Christie, κάνει πρεμιέρα στο `Ambassadors Theatre` του Λονδίνου.
Η Βρετανίδα Agatha Christie έκανε ένα μεγάλο μέγεθος στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Κι αυτό είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Πρόκειται για ένα μέγεθος που ο χρόνος του φέρθηκε γλυκά, αν σκεφτεί κανείς πως τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πενήντα περίπου ξένες γλώσσες και εξακολουθούν να διαβάζονται με πάθος.
Η Agatha υπήρξε ιδιαίτερα περίεργη, φοβερά εργατική, πολύ κοινωνική, πολυταξιδεμένη, πολυγραφότατη. Έγραψε πάνω από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεκαεννέα θεατκά έργα κι έξι διηγήματα με το ψευδώνυμο Μαίρη Ουέστμακοτ. Έπλασε δύο εκπληκτικούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Τον Πουαρό και την αιωνίως δεσπονίδα Marple . Η τελευταία, ήταν ένας έμμεσος φόρος τιμής στις “καημένες γεροντοκόρες” , στις ανώνυμες γυναίκες της επαρχίας που δεν έκαναν οικογένεια, δεν καταξιώθηκαν επαγγελματικά, δεν θάμπωσαν με το φυσικό τους κάλλος. Ο παχούλος κι εγωπαθής Βέλγος ντετέκτιβ, εκφράζει – μεταξύ άλλων – τον κοσμοπολιτισμό της Κρίστι. Εκείνη πετυχαίνει να τον επιβάλει ως εθνικό ήρωα στη Μεγάλη Βρετανία. Ένας τύπος από την Continent, όπως υποτιμητικά αποκαλούν οι συμπατριώτες της την ηπειρωτική Ευρώπη.
Το σκηνικό διαδραματίζεται όταν μια ομάδα ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν σε ένα εξοχικό σπίτι αποκομμένο από το χιόνι, ανακαλύπτουν με φρίκη ότι υπάρχει ένας δολοφόνος ανάμεσά τους. Ποιος μπορεί να είναι; Ένας- ένας οι ύποπτοι χαρακτήρες αποκαλύπτουν το άθλιο παρελθόν τους ώσπου την τελευταία στιγμή αποκαλύπτονται τελικά η ταυτότητα και το κίνητρο.
Με συνεχή ροή για περισσότερα από 60 χρόνια, η Ποντικοπαγίδα έχει σπάσει ρεκόρ στο West End του Λονδίνου και καθιέρωσε την Agatha Christie ως θεατρική συγγραφέα στο κοινό. Από το ντεμπούτο του το 1952 έχει γίνει το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του West End του Λονδίνου με την 25.000η παράσταση να λαμβάνει χώρα στις 18 Νοεμβρίου 2012. Η 25.000η παράσταση χαρακτηρίστηκε με μια μοναδική παράσταση με αστέρια, που εισήγαγε ο εγγονός του Christie`s Ο Mathew Prichard και με τους Patrick Stewart, Julie Walters και Miranda Hart. Η παράσταση συνόδευσε τα αποκαλυπτήρια του αναμνηστικού αγάλματος της Agatha Christie στην πλατεία Leicester, που μνημονεύει τα σπουδαία έργα της και τη συνεισφορά της στο θέατρο.
Η ιστορία διασκευάστηκε από ένα ραδιοφωνικό έργο, Three Blind Mice, που γράφτηκε για τη βασιλική οικογένεια το 1947. Το θεατρικό έργο έπρεπε να μετονομαστεί με την επιμονή ενός άλλου παραγωγού, του Emile Littler, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει το όνομα στη σκηνή πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν ο γαμπρός της Agatha Christie, Anthony Hicks που πρότεινε τον νέο τίτλο. Στην πραγματικότητα, αναφέρεται στον Άμλετ του Σαίξπηρ , στον οποίο ο Άμλετ αποκαλεί κρυπτικά το έργο που απεικονίζει τη δολοφονία του βασιλιά, «Η Ποντικοπαγίδα».
St Martin`s theatre, Λονδίνο -1974
Το αρχικό καστ του West End περιελάμβανε τον Richard Attenborough και τη σύζυγό του Sheila Sim. Ένας ηθοποιός έχει συμπεριληφθεί σε κάθε παράσταση από τη βραδιά έναρξης και αυτός είναι ο Deryck Guyler, του οποίου η ηχογράφηση φωνής διαβάζει το δελτίο ειδήσεων του ραδιοφώνου σε κάθε παράσταση στο St Martin`s Theatre.
Η Agatha Christie έδωσε τα δικαιώματα της Ποντικοπαγίδας στον εγγονό της Mathew Prichard για τα 9α γενέθλιά του, «Ο Mathew, φυσικά, ήταν πάντα το πιο τυχερό μέλος της οικογένειας και θα ήταν το δώρο του Mathew που βγήκε ο μεγάλος νικητής». (Την εποχή που ήθελε ένα ποδήλατο.)
Το 1954 το έργο ήταν ένα από τα τρία Christie`s που έτρεχαν ταυτόχρονα στο West End του Λονδίνου, ένα κατόρθωμα που έκανε την Agatha Christie την πρώτη γυναίκα θεατρική συγγραφέα.
Το 1997 ξεκίνησε η πρωτοβουλία The Mousetrap Theatre Projects, μια φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθά τους νέους να γνωρίσουν το θέατρο του Λονδίνου και στην οποία δωρίστηκαν τα χρήματα από την 25.000η παράσταση.
Οι όροι του συμβολαίου του έργου αναφέρουν ότι καμία κινηματογραφική έκδοση δεν μπορεί να γίνει μέχρι να κλείσει η παράσταση του West End για τουλάχιστον έξι μήνες (ίσως κανείς δεν περίμενε την επιτυχία της παράστασης), ωστόσο μια μη εγκεκριμένη ρωσική κινηματογραφική εκδοχή έγινε το 1990 με τίτλο Myshelovka.
St Martin`s theatre, 1912
