Αν και ο Μοnet δημιούργησε αυτόν τον πίνακα ως πείραμα, και για δική του πρακτική, είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακές του.
O Claude Monet έφυγε από τη ζωή στις 5 Δεκεμβρίου του 1926.

“Ο πλούτος που πετυχαίνω προέρχεται από τη φύση, την πηγή της έμπνευσής μου.” Claude Monet

Ο Claude Monet σταμάτησε να ζωγραφίζει φιγούρες μετά τη δεκαετία του 1860 για να επικεντρωθεί στα τοπία, ενώ επέστρεψε στο προηγούμενο θέμα τη δεκαετία του 1880. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που αναφέρονται για αυτήν την απόφαση, οι οποίοι φαίνεται να επικεντρώνονται γύρω από την επιθυμία του Monet να χρησιμοποιήσει ένα μοντέλο για να ποζάρει για μια σκηνή στην παραλία με γυμνούς λουόμενους.  Ως αποτέλεσμα, ο Monet εξακολουθούσε να επιδιώκει την επιθυμία του να ζωγραφίζει φιγούρες, αλλά επέλεξε να επικεντρωθεί στα ντυμένα μέλη της μεγάλης οικογένειάς του.

Η ιστορία του πίνακα

“Η  Γυναίκα με ομπρέλα – Η μαντάμ Monet με τον γιο της”  δημιουργήθηκε από τον Monet σε εξωτερικούς χώρους, πιθανώς σε μία μόνο συνεδρία πολλών ωρών. Ο καλλιτέχνης σκόπευε το έργο να μεταφέρει την αίσθηση μιας περιστασιακής οικογενειακής εκδρομής και όχι ενός επίσημου πορτραίτου, ενώ χρησιμοποίησε πόζα και τοποθέτηση για να προβάλλει ότι η σύζυγος και ο γιος του διέκοψαν τη βόλτα τους ενώ εκείνος απαθανάτιζε τις ομοιότητές τους.

Σε αυτόν τον πίνακα της Camille και του γιου του Jeon, ο Monet έχει υιοθετήσει μια ασυνήθιστη χαμηλή άποψη, έτσι ο καλλιτέχνης κοιτάζει ψηλά το θέμα του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνει την εισαγωγή της Camille καθώς γεμίζει τα πάνω μέρη του καμβά, δίνοντάς της μια σχεδόν εμβληματική αίσθηση. Οι φούστες της φαίνονται να ανεμίζουν από τον άνεμο, προσθέτοντας κίνηση σε μια κατά τα άλλα στατική εικόνα, η μικρή φιγούρα του Jeon χρησιμοποιείται από τον Monet για να εξισορροπήσει τη συνολική σύνθεση.

Ο Claude Monet ζωγράφισε τη Γυναίκα με ομπρέλα – Η μαντάμ Monet με τον γιο της ενώ βρισκόταν στο Argenteuil της Γαλλίας το 1875. Ο Monet παρήγαγε μερικά από τα πιο δημοφιλή έργα του κατά την περίοδο που ζωγράφιζε τον εν λόγω πίνακα.

Ο  Γάλλος καλλιτέχνης Claude Monet υπήρξε διάσημος Γάλλος τοπιογράφος και υπέρμαχος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος στην τέχνη. Ο ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική επικεντρώθηκε σε αυτό που αντιλαμβάνεται το μάτι κοιτάζοντας τα χρώματα των αντικειμένων σε διάφορους βαθμούς ηλιακού φωτός. Το en plein aire, ή η ζωγραφική σε εξωτερικούς χώρους, ήταν χαρακτηριστικό του έργου του Μonet και του κινήματος του ιμπρεσιονισμού στην τέχνη.  Zωγράφιζε με λαδομπογιές σε καμβά, μόνο με χρώματα λευκό, κόκκινο, μπλε και πράσινο. Οι σκιές του είναι ανάμεικτα χρώματα, συνήθως σκούρα βιολετί, και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ μαύρο στους πίνακές του. Ο Monet πίστευε ότι αν ζωγραφιστούν τα φώτα και τα σκοτάδια της φύσης, τότε ο πίνακας θα πάρει μορφή.

Το 1871 ο ζωγράφος μετακόμισε από την Αγγλία στην Ολλανδία και στη συνέχεια στο Argenteuil της Γαλλίας όπου θα ζούσε για έξι χρόνια. Το Argenteuil απέχει μόλις δεκαπέντε λεπτά με το τρένο από το Παρίσι, καθιστώντας το ιδανική απόδραση για τους Παριζιάνους που θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα από την πόλη. Στα μέσα του 1800, είχαν ξεπηδήσει εργοστάσια στη μικρή πόλη, αλλά εξακολουθούσε να παρέχει γραφικά τοπία και ένα γραφικό περιβάλλον για χαλάρωση. Για τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, το Argenteuil ήταν μια πόλη γεμάτη έμπνευση.Το Argenteuil ήταν ένα δημοφιλές μέρος για να πηγαίνουν οι οικογένειες για βόλτες, και αυτό αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Monet.

Ο πίνακας “Η  Γυναίκα με ομπρέλα – Η μαντάμ Monet με τον γιο της” της ανήκει σε μια σειρά από πίνακες που δημιούργησε ο Monet τα καλοκαίρια του 1875 και του 1876. Το φόντο του τοπίου στη σειρά των έργων ζωγραφικής απεικονίζει τον κήπο που περιβάλλει το δεύτερο σπίτι του Monet στο Argenteuil, τα προάστια του Παρισιού, και μαζί με τα καλυμμένα με παπαρούνες χωράφια στο Colombes και στο Gennevilliers. Η σύζυγος του Monet, Camille, υπηρέτησε ως μοντέλο του για τη δημιουργία αυτού του πίνακα με τον γιο του, Jean, ο οποίος ήταν οκτώ ετών την εποχή του πίνακα.

Περιγραφή

Η πανέμορφη σκηνή του Monet απεικονίζει την Camille, -ντυμένη με ένα ογκώδες, λευκό φόρεμα, με ένα καπέλο με πέπλο- να κρατά μια ομπρέλα και να στέκεται σε έναν καταπράσινο λόφο, με σιλουέτα πάνω σε έναν εκθαμβωτικό μπλε, ουρανό.  Tα ρούχα της στροβιλίζονται καθώς στρέφονται προς τον θεατή. Ο Μοnet ήταν ένας ζωγράφος που πειραματίστηκε με το φως και το χρώμα, και αυτό φαίνεται στο χρώμα των ρούχων της γυναίκας. Η φιγούρα φοράει λευκά, αλλά επειδή ο ήλιος είναι πίσω της, φαίνεται στη σκιά και η λευκή της ενδυμασία φαίνεται μπλε. Στα χέρια της κρατά μια πράσινη ομπρέλα και κοιτάζει τον θεατή.

Πιο κάτω από τον λόφο, απέναντι από το θεατή, ένα νεαρό αγόρι – ο γιος του Monet- στέκεται επίσης κοιτάζοντας τον θεατή. Είναι ορατός μόνο από τη μέση μέχρι τα πόδια του κρυμμένος πίσω από το πράσινο γρασίδι και τα κίτρινα λουλούδια που φυτρώνουν στο λόφο.

Πρόκειται για μια αντιπροσωπευτική εικόνα του ιμπρεσιονισμού του Monet και του ιμπρεσιονισμού με πολλούς τρόπους, και ο Argenteuil προσέφερε το ιδανικό σκηνικό. Ο Monet κοιτούσε τον κόσμο και τον απεικόνιζε με τρόπο που δεν είχε ξαναγίνει. Η αντίθεση μιας βιομηχανικής πόλης ήταν ελκυστική  σε αυτούς τους καλλιτέχνες. Οι ιμπρεσιονιστές γιόρτασαν την εργατική τάξη, τις οικογένειες και τα μοντέρνα τοπία – όλα αυτά θα μπορούσαν να βρεθούν σε αυτή την πόλη λίγο έξω από το Παρίσι. Πριν από τον ιμπρεσιονισμό, οι Ακαδημίες καθόριζαν ποια τέχνη θα παρουσιαζόταν και θα γιορταζόταν. Καλλιτέχνες όπως ο Monet, ο Renoir και οι άλλοι ιμπρεσιονιστές πήραν την απόφαση να σχηματίσουν μια ομάδα και να δείξουν τη δουλειά τους μαζί – χωρίς την κρίση των Ακαδημιών. Ο εν λόγω πίνακας παρουσιάστηκε στη δεύτερη από αυτές τις ομαδικές εκθέσεις.

Η απομάκρυνση από τους περιορισμούς των Ακαδημιών σήμαινε ότι ο Monet μπορούσε να ζωγραφίσει θέματα όπως αυτό – την οικογένειά του σε μια απογευματινή βόλτα. Στον πίνακα, ο θεατής βρίσκεται στο σημείο που θα ήταν ο Monet. Έτσι, όταν βλέπουμε τις φιγούρες να κοιτάζουν προς το μέρος μας, στην πραγματικότητα κοιτάζουν προς τον Monet. Με το να τους δείξουμε έτσι, είναι σαν να τους διακόψαμε τη βόλτα τους και έκαναν μια στιγμιαία παύση για να ρίξουν μια ματιά. Αυτός ο αυθορμητισμός σε ένα πορτρέτο ήταν μια νέα σύμβαση που χρησιμοποιούσε ο διάσημος ζωγράφος. Αντί να ζωγραφίζει ένα πορτρέτο της οικογένειάς του σε ένα σκηνικό με μια τυπική πόζα πορτραίτου, τα δείχνει στην καθημερινή ζωή. Αυτό, σε συνδυασμό με τις γρήγορες ορατές πινελιές, δημιουργεί την εντύπωση ότι λαμβάνει χώρα σε πραγματικό χρόνο.

Ο Monet ήξερε πώς να αποτυπώνει ιδανικά μια στιγμή, μια ματιά στον χρόνο. Στους πίνακες της σειράς του δείχνει την επίδραση που μπορούν να έχουν οι αλλαγές στο φως και την ατμόσφαιρα σε ένα θέμα. Στο “Woman with a Parasol – Madame Monet and Her Son”, ο Monet δείχνει αυτή τη φευγαλέα στιγμή με μια απλή ματιά και όχι με χρώμα.

Η αριστοτεχνική απεικόνιση του φωτός από τον Monet φαίνεται σε αυτόν τον πίνακα. Υπάρχει επίσης μια πολύ πειστική απεικόνιση της κίνησης στον αέρα. Ο Monet καταγράφει τα φευγαλέα εφέ του ηλιακού φωτός, χρησιμοποιώντας αποχρώσεις σκούρων και ανοιχτόχρωμων χρωμάτων για να υποδείξει τις σκιές και τις ηλιόλουστες περιοχές, που είναι χαρακτηριστικό του στυλ του. Το γρασίδι δημιουργείται με συντομευμένες πινελιές που μοιάζουν με κόμμα, και γρήγορες, δυνατές, κοφτερές πινελιές ποικίλου μεγέθους και κατεύθυνσης δημιουργούν τον απέραντο ουρανό, με έναν άτυπο αλλά αριστοτεχνικό τρόπο.

Η Camille είναι φτιαγμένη για να φαίνεται μεγαλοπρεπής ή αγαλματώδης λόγω της προοπτικής, ωστόσο τα αληθινά θέματα των πινάκων του Monet είναι το χρώμα και η κίνηση. Ο τρόπος με τον οποίο αναμειγνύει χρώματα, δημιουργώντας σκιές και η πινελιά δημιουργώντας ρευστότητα, κάνουν τη σκηνή ρεαλιστική, με τον θεατή να αισθάνεται σχεδόν το άνοιγμα του εξωτερικού χώρου.

Αν και ο Μοnet δημιούργησε αυτόν τον πίνακα ως πείραμα, και για δική του πρακτική, είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακές του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης, στην Ουάσιγκτον DC.