Φτωχικά παιδικά χρόνια, πληρωμένο σεξ με gay άντρες, τους χτυπούσε, τους έκλεβε κι άνοιγε τάφους για να κλέψει από μέσα από κοσμήματα μέχρι παπούτσια. Η ανικανότητά του να υπάρξει μέσα στα χρόνια ένας πατέρας για τα συνολικά τέσσερα παιδιά του από δύο διαφορετικούς γάμους. Στις 27 Δεκεμβρίου έκλεισε τα 75 του χρόνια.
Ως παιδί, το παρατσούκλι του ήταν Petarou- η μικρή κροτίδα. Ως ενήλικας, αναφερόταν από την αείμνηστη Marguerite Duras, η οποία τον σκηνοθέτησε σε δύο ταινίες, ως «ένα μεγάλος, όμορφος δραπέτη φορτηγό ενός άνδρα». Έχει ξανθά μαλλιά σαν άχυρο και δάχτυλα χοντρά σαν λουκάνικο, αν και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β` νόμιζε ότι έμοιαζε με τον Άγιο Αυγουστίνο.
Ο Ντεπαρντιέ επέζησε από 17 (στην τελευταία καταμέτρηση) ατυχήματα με μοτοσικλέτα, ένα πενταπλό καρδιακό bypass και ένα ατύχημα στο διάδρομο προσγείωσης όταν το μικρό αεροπλάνο του χτύπησε ένα Boeing 727 στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης. Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια μέσα στη φτώχεια, ένα σύντομο χρονικό διάστημα στη φυλακή για κλοπή και έναν γάμο 26 ετών.
Δεν είναι περίεργο που οι Γάλλοι τον αποκαλούν «une force de la nature».
«Είμαι δολοφόνος της ζωής, αλλά δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ τις σφαίρες μου!» είπε δέκα χρόνια πριν, σε συνέντευξή του στην Independent κι ας μην εξήγησε ακριβώς τι εννοούσε. Όταν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για το Cyrano de Bergerac (1990), ήταν ίσως η μόνη φορά που η μύτη ενός χαρακτήρα που υποδύθηκε ξεπέρασε τη δική του βολβώδη προεξοχή.
Μια μικρή αλλά βασική λεπτομέρεια ενός άρθρου στο Time ισχυριζόταν ότι ο ηθοποιός “συμμετείχε σε έναν βιασμό σε νεαρή ηλικία”. Ωστόσο, θα έπρεπε να γραφτεί, ότι “ήταν μάρτυρας ενός βιασμού”. Μέχρι να διορθωθεί η μετάφραση, η ζημιά είχε γίνει κι έτσι έχασε από τον Jeremy Irons το “Reversal of Fortune”.
Παραμένει για λίγο καιρό στο Λος Άντζελες. Η ταινία “Green Card” του 1990 σημείωσε μεγάλη επιτυχία, σε αντίθεση με το “102 Dalmatians” (2000) και “Last Holiday” (2006). Στην Ευρώπη, αντιθέτως, γύρισε περισσότερες από 180 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες από το 1970, όταν και ξεκίνησε. Αυτό σημαίνει τεσσερισήμισι ταινίες το χρόνο για τέσσερις δεκαετίες. Φαίνεται περίεργο για έναν άνδρα που συνάντησε τον Πάπα, γευμάτισε με την πριγκίπισσα Diana και αποκαλούσε τον Fidel Castro στενό φίλο του για να ισχυριστεί ότι δεν έχει φιλοδοξίες. «Ποτέ δεν έχω. Ζω στο παρόν. Δεν έχω φιλοδοξίες. Είναι αλήθεια. Αλλά θέλω να ζήσω. Είμαι περίεργος για τους ανθρώπους. Αυτό έκανα πάντα από τότε που ήμουν μικρό αγόρι. Είμαι περίεργος για τους άλλους. Κάνω αυτό το επάγγελμα. Είμαι ηθοποιός. Και είναι, για μένα, μια ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους. Ένα από τα πλεονεκτήματα του επαγγέλματός μου είναι ότι έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους.”
H υποκριτική είναι μόνο ένα μέρος του χαρτοφυλακίου Depardieu. Εκτός από τις επενδύσεις στα κοιτάσματα πετρελαίου της Κούβας (εξ ου και η σύνδεση του Castro) και στις ρουμανικές βιομηχανίες τηλεπικοινωνιών και κλωστοϋφαντουργίας, κυρίως είναι παραγωγός κρασιού, αγοράζοντας το 1989 το κτήμα Chateau de Tigné του 13ου αιώνα στο Anjou, στη δυτική Γαλλία, η οποία πλέον παράγει ετησίως 12 cuvées – 350.000 μπουκάλια. Έκτοτε επεκτάθηκε παγκοσμίως, συνιδιοκτήτης μιας σειράς μικροσκοπικών κτημάτων στην Αργεντινή, την Ιταλία, την Αλγερία, το Μαρόκο και το Μπορντό με τον μεγιστάνα του κρασιού Bernard Magrez.
Ο Depardieu είναι το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του στο Chateauroux, 160 μίλια νότια του Παρισιού. Ο πατέρας του, Dédé, ήταν ένας αναλφάβητος, εξαρτημένος από το αλκοόλ εργάτης λαμαρίνας. Η μητέρα του, Lilette, ήταν τόσο συντετριμμένη από τη φτώχεια που κάποτε σκέφτηκε να αποβάλει τον νεαρό Gerard με μια βελόνα πλεξίματος. Η οικογένεια ήταν τόσο φτωχή που σπάνια μπορούσε να αντέξει οικονομικά ακόμη και το φθηνότερο κρέας, αλλά ο Depardieu αρέσκεται να κάνει μια ρομαντική περιστροφή στα νιάτα του. «Τα Χριστούγεννα, είχαμε ίσως ένα πορτοκάλι», έγραψε στο γευστικό του βιβλίο My Cookbook, «αλλά είχα την ελευθερία μου».
Έφυγε από το σπίτι στα 12, έτσι λέει η ιστορία, για να ζήσει με ένα ζευγάρι ηλικιωμένων -φαινομενικά φιλόξενων ιερόδουλων που δούλευαν στη βάση του αμερικανικού στρατού στην άλλη άκρη της πόλης- πριν βγει στο δρόμο στα μέσα της εφηβείας του. Στριφογυρίζοντας, ακόμη και πουλώντας κλεμμένο ποτό, κατέληξε στο Παρίσι όπου γράφτηκε σε σχολή υποκριτικής. Η ζωή του του θυμίζει τον χαρακτήρα στην ταινία “Mammuth”.
«Είμαι σχεδόν αλήτης ο ίδιος. Είμαι απόλυτος θεατής της ζωής, άρα είμαι πολύ σαν αυτόν τον άνθρωπο. Είμαι πιο τυχερός από αυτόν γιατί έχω μια δουλειά όπου κερδίζω πολλά χρήματα. Αλλά υπάρχει επίσης πολλή βλακεία και βλακεία γύρω μου στη δουλειά – όπως η επίδραση που έχουν τα χρήματα στους ανθρώπους», έχει παραδεχτεί.
Στην αυτοβιογραφία του “Έτσι απλά συνέβη”, ο κορυφαίος Γάλλος ηθοποιός αποκάλυψε πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του που συζητήθηκαν πολύ, βάζοντας στην άκρη το υπέροχο κομμάτι του ταλέντου του.
Η Daily Mail δημοσίευσε αποσπάσματα που από το βιβλίο που όχι μόνο έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά παράλληλα σοκάρουν.
Ο Γάλλος ηθοποιός δούλευε ως rent boy, από δέκα ετών- ενώ έδειχνε τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερος-. Από εκείνη την ηλικία έκανε πληρωμένο σεξ με gay άντρες, τους χτυπούσε, τους έκλεβε κι άνοιγε τάφους για να κλέψει από μέσα από κοσμήματα μέχρι παπούτσια…
Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Ηξερα από πολύ μικρός πως να ευχαριστώ τους ομοφυλόφιλους και κάθε φορά που κάποιος με πλησίαζε ζητώντας σεξ εγώ ζητούσα για αντάλλαγμα χρήματα», γράφει, προσθέτοντας πως συχνά λήστευε τους «πελάτές» του: «Τους έκλεβα. Τους χτυπούσα και έφευγα με όλα τα λεφτά τους.”
«Στα 20 μου ο κακοποιός ζούσε μέσα μου. Είχα μπει ήδη φυλακή για τρεις εβδομάδες για κλοπή αυτοκινήτου, βοηθούσα κατά καιρούς ένα τύπο να ανοίξουμε τάφους και να κλέψουμε από κοσμήματα ως παπούτσια και ενίοτε λήστευα τους gay πελάτες μου. Τους έδερνα και τους έπαιρνα όλα τα λεφτά. Με έσωσε ένας gay ατζέντης που με ανακάλυψε. »
«Ξεκινώ με σαμπάνια ή κόκκινο κρασί πριν από τις 10 το πρωί. Μετά πάλι σαμπάνια. Στη συνέχεια παστίς, ίσως μισό μπουκάλι. Κατόπιν τρώω φαγητό, το οποίο συνοδεύω με δύο μπουκάλια κρασί. Το απόγευμα πίνω σαμπάνια, μπύρα, και περισσότερο παστίς, περίπου στις 5 μ.μ., για να τελειώσω το μπουκάλι. Αργότερα βότκα ή και ουίσκι. »
«Πριν σκοτώσω κάτι του μιλάω πάντα. Ένα ζώο που το χαϊδεύεις πριν το σκοτώσεις το κάνει να χαλαρώνει, να μην σφίγγει τους μυς του και να παράγει αδρεναλίνη. Ένα ζώο που το σφάζεις έτσι, έχει καλύτερη γεύση.»
«Με το που έβγαλα αρκετά λεφτά αγόρασα ένα αεροπλάνο για να πηγαίνω όπου θέλω. Γιατί η πραγματική πολυτέλεια είναι να είσαι ελεύθερος και να εξαρτάσαι μόνο από τον εαυτό σου. Δεν είναι να κουβαλάς μια Vuitton τσάντα. Τι να την κάνω εγώ την τσάντα; Για να βάλω σκουπίδια μέσα; Η ελευθερία μου είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω. »
H ταινία “Mammuth” που αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι αφιερωμένη στον γιο του Guillaume- από τον μακροχρόνιο γάμο του με την ηθοποιό Elisabeth Guignot, με την οποία πρωταγωνίστησε στο Jean de Florette. Ο Guillaume πέθανε πριν από δεκατέσσερα χρόνια – σε ηλικία 37 ετών – μετά από ιογενή πνευμονία στη Ρουμανία. Ήταν ένα τραγικό τέλος σε μια βασανισμένη ζωή, μια ζωή που έμοιαζε να παίρνει τα παράξενα νιάτα του πατέρα του και να τα σκοτεινιάζει πολύ. Πιάστηκε να κλέβει ένα τηλεφωνικό κουτί στα 16 του. Πιάστηκε να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ μέχρι για διακίνηση ηρωίνης- με αποτέλεσμα να εκτίσει τρεις μήνες ποινής ενός έτους. Ένα ατύχημα με μοτοσικλέτα οδήγησε σε 17 επεμβάσεις για να επισκευάσει το κατεστραμμένο γόνατό του. Προσβλήθηκε από μια βακτηριακή λοίμωξη που προκάλεσε τόσο πολύ πόνο που τελικά επέλεξε να ακρωτηριαστεί το πόδι του.
Στο γαλλικό περιοδικό Paris Match, ο Depardieu αποκάλεσε τον γιο του «δύσκολο» και «αδιόρθωτο», μόνο για να απαντήσει ο Guillaume ότι ο πατέρας του ήταν δειλός και απατεώνας. «Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του παρά ο δόλος», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. «Είναι το μόνο άτομο που ξέρω που λέει ψέματα στον αναλυτή του». Συνάντησα τον Guillaume σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. συνήθως οι συναντήσεις ήταν περίεργες, νευρικές υποθέσεις. Έγινε ηθοποιός, μου είπε κάποτε, «για να καταλάβω κάτι για τον πατέρα μου». Και τι έμαθε; “Είναι ένας εθισμός. Την πρώτη ταινία που έκανα, κατάλαβα πολλά πράγματα: 
Σίγουρα, αυτό αντιστοιχεί στην υπόθεση της υπεράσπισης όταν ο Guillaume δικάστηκε για πώληση ηρωίνης – ο δικηγόρος του υποστήριξε ότι ο πατέρας του πελάτη του απουσίαζε σε μεγάλο βαθμό και δεν εμπλεκόταν συναισθηματικά κατά την παιδική του ηλικία. Από την πλευρά του, ο Depardieu δεν φοβάται να παραδεχτεί τις αποτυχίες του ως γονιός. «Το μόνο μου πρότυπο για να είμαι πατέρας ήταν ο πατέρας μου, ένας αναλφάβητος στο περιθώριο της κοινωνίας», είπε κάποτε. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να τον τιμωρήσουμε απλώς επειδή είναι βάναυσος ή αδιαφορώντας. Η μικρότερη αδερφή του Guillaume, Julie, επίσης ηθοποιός, είναι από όλες τις απόψεις πολύ πιο σταθερή. «Είναι το κορίτσι που θα συμπεριφέρεται πάντα καλά, που θα τα κάνει πάντα καλά», λέει ο πατέρας της. «Είναι αυτή που μου μοιάζει περισσότερο».
Μετά τον χωρισμό από την Guignot, ο Depardieu απέκτησε ένα τρίτο παιδί, μια κόρη που ονομάστηκε Roxanne –από τον γυναικείο χαρακτήρα του Cyrano de Bergerac– με το μοντέλο Karine Sylla. 
Όσο για την αγάπη, έχει πει ότι πιστεύει, αλλά όχι στην αγάπη για όλη τη ζωή.
