Όπως γινόταν και επί Τσίπρα, τόσο στην εποχή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, στην εποχή της διακυβέρνησης, αλλά και στην εποχή της μεγάλης πτώσης, αυτός που καθόριζε τις εξελίξεις περισσότερο κι από τον ίδιο τον Τσίπρα, ήταν ο Νίκος Παππάς.
Το τελευταίο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια, ως το καλύτερο παράδειγμα για ένα κόμμα και το πως μπορεί να διαλυθεί από μόνο τους με τις άστοχες επιλογές του.
Όταν πριν από χρόνια, ανάμεσα στο 2012 και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κάλπαζε προς την εξουσία, αυτό που ήξεραν όσοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα από κοντά, ήταν ότι το κόμμα ήταν τελείως ανέτοιμο για να αναλάβει την εξουσία, καθώς επρόκειτο για ένα συνοθύλευμα ανθρώπων, που αυτό που τους ένωνε ήταν μόνο η δίψα για την εξουσία και το μόνο άλλο ήταν κάποιες δήθεν “αριστερές” ατάκες, που δεν είχαν καμιά θέση στην εποχή μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ που πήγαινε με ανοιχτά πανιά προς την εξουσία, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν ένα “ασκέρι”.
Το πέρασμα από την εξουσία ήταν μια καταστροφή, που θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο σοβαρή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει να εφαρμόσει αυτά που ήθελαν κάποια από τα βασικά στελέχη του. Ευτυχώς δεν το τόλμησαν και έτσι η καταστροφή, ήταν – έστω και με μεγάλο κόπο διαχειρίσιμη.
Όταν ανέλαβε την εξουσία η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης, ήταν σαφές ότι ούτε ο αρχηγός ούτε τα στελέχη, είχαν διδαχθεί τίποτα από τα σχεδόν πέντε χρόνια που είχαν παραμείνει στην εξουσία. Το σταθερό “όχι” σε όποια πρόταση της κυβέρνησης, ήταν ο εύκολος τρόπος για να μην κάνεις τίποτα.
Η πανωλεθρία στις προηγούμενες εκλογές, ήταν περισσότερο από αναμενόμενη, καθώς συνοδεύτηκε και από την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα.
Η επόμενη περίοδος και η κατάληξη της με την ξαφνική εμφάνιση Κασσελάκη και την νίκη του ήταν κάτι που μάλλον μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να συμβεί.
Ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει την προσωπικότητα του Κασσελάκη, ούτε την γκέι επιλογή που έχει κάνει στην προσωπική του ζωή – κι ας μην το είπε ανοιχτά αυτό κανείς.
Η αλλοπρόσαλλη διαχείριση του ρόλου του ως ηγετικής φιγούρας, που την μια μέρα μπορεί να εμφανίζεται πάνω σε ένα τρακτέρ, την άλλη να ξεφαντώνει σε ένα γκέι μπαρ με τον σύζυγό του και την τρίτη να εμφανίζεται σε ένα πρωτοκλασάτο εστιατόριο σε κάποια πρωτεύουσα της Ευρώπης, δεν βοήθησε κανέναν να καταλάβει το πολιτικό του στίγμα και έτσι μετά την πρώτη διάσπαση με την αποχώρηση της Αχτσιόγλου και της παρέας της ή των συντρόφων της, ήταν μόνο θέμα χρόνου να οδηγήσει σε μια δεύτερη, καθώς η παλιά φρουρά των στελεχών που είχε απομείνει, δεν μπορούσαν να ανεχθούν τον καινούργιο αρχηγό που είχε κάτσει στον σβέρκο τους.
Το Συνέδριο το οποίο παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες, εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο αλαλούμ με σημαντικές επιπτώσεις.
Ο Τσίπρας που είχε καταφέρει να διατηρήσει το προφίλ του “Βούδα” της παράταξης, που με μια παρέμβαση του θα μπορούσε να λύσει όλα τα προβλήματα, έκανε πράγματι την παρέμβαση του ζητώντας νέες εκλογές για ανάδειξη αρχηγού.
Αυτό κατέληξε στην μεγαλύτερη ήττα της καριέρας του και ίσως την πιο συντριπτική, που τον οδηγεί ακόμη πιο μακριά στο περιθώριο, καθώς η πρόταση του όχι μόνο απορρίφθηκε τελικά από το Συνέδριο, αλλά και η επιλογή στην οποία οδήγησε η παρέμβαση του, δηλαδή η Όλγα Γεροβασίλη, έγινε “Ιφιγένμεια” μέσα σε λίγες ώρες, με τον αμίμητο διάλογο της πάνω στο βήμα με τον Κασσελάκη.
Ο μόνος που κατάφερε να διασωθεί από την τραγωδία του Συνεδρίου, ήταν ο Νίκος Παππάς, που παίζοντας έντεχνα και στα δυο πλατό, καθώς συμμετείχε και στην νυκτερινή πρωτοβουλία τω 8, που εξέλεξαν την Γεροβασίλη, δηλώνοντας συγχρόνως ότι θα υποστηρίξει τον Κασσελάκη.
Έτσι αναδείχθηκε από τα πράγματα στον King Maker του Συνεδρίου – έναν ρόλο που είχε παλιότερα στο Πασόκ, ο Κώστας Λαλιώτης, φτιάχνοντας συγχρόνως και μια τρόικα, μαζίμε τον Σωκράτη Φάμελο και τον Γιώργο Τσίπρα.
Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο τραγέλαφος του Συνεδρίου, πιθανότατα θα ρίξει ακόμη περισσότερα τα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις, κάτι που μόνο στις Ευρωεκλογές θα γίνει τελεσίδικο.
Έτσι ο Νίκος Παππάς κέρδισε για την ώρα τον ρόλο του King Maker, αλλά κανείς δεν γνωρίζει, αν μετά από μερικούς μήνες θα υπάρχει το βασίλειο, για να διορίσει τον “βασιλιά” που θα επιλέξει.
Είναι μάλλον πιθανόν ότι μετά τις Ευρωεκλογές, όχι και τελείως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα τους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε καινούργια φάση εσωστρέφειας…
