Συνέντευξη με μια χαρισματική καλλιτέχνιδα η οποία αποτελεί μια εντυπωσιακή παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο, συνδυάζοντας με ιδιαίτερο τρόπο διάφορες τέχνες και εκφραστικές μορφές.
Απόφοιτη της Νομικής Αθηνών και του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη, η Παρασκευή καταφέρνει να συνδυάσει το θεατρικό ταλέντο της με τη μουσική και τη στιχουργία, δημιουργώντας ένα πολυδιάστατο καλλιτεχνικό πορτρέτο.
Η καλλιτεχνική της πορεία διακρίνεται από τη δοκιμασία σε διάφορους ρόλους στο θέατρο, από το έργο του Μολιέρου, “Ο Μισάνθρωπος”, έως τον ρόλο της Πελαγίας στο έργο “Νύχτα της Κουκουβάγιας” του Γιώργου Διαλεγμένου. Με το θεατρικό της ντεμπούτο, έδειξε την ικανότητά της να ενσαρκώνει διάφορους ρόλους με εξαιρετική ερμηνεία.
Ωστόσο, η Παρασκευή δεν περιορίζεται μόνο στο θέατρο. Η εμπλοκή της στη μουσική σκηνή είναι εμφανής με το πρώτο της ολοκληρωμένο τραγούδι, το “Μαγεμένα νερά”. Στους στίχους της ίδιας και τη μουσική που μοιράζεται με τον Γιώργο Διγενή, δημιούργησε ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι που ξεχωρίζει για την αυθεντικότητα και την έντονη έκφραση.
Η πολυπλοκότητα του ταλέντου της Παρασκευής αποτελεί κινητήριο δύναμη για την δημιουργία της. Η ικανότητά της να ενσωματώνει το θέατρο, τη μουσική, τη στιχουργία και το πιάνο αποτελεί πηγή έμπνευσης και προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού. Με το “Μαγεμένα νερά” αφηγείται μια ιστορία που ξεπερνά τα όρια του συνηθισμένου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια εξομολόγηση και παράκληση προς τον ανεμόμυλο της δημιουργικότητας.
Η Παρασκευή Δουρουκλάκη αποτελεί ένα φρέσκο και δυναμικό πρόσωπο στον πολύπλοκο κόσμο της τέχνης, και η δημιουργία της αναμένεται με ανυπομονησία από όσους εκτιμούν τη δημιουργικότητα και την εξέλιξη στον χώρο της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα να διασκευάσετε το τραγούδι “Δίψασα στην πόρτα σου” και ποια ήταν η έμπνευσή σας για αυτήν τη συγκεκριμένη εκδοχή;
Το τραγούδι αυτό το πρωτοσυνάντησα τυχαία στο spotify από το άλμπουμ “Μικρές Πολιτείες” ερευνώντας ένα χαρακτήρα στη Δραματική Σχολή. Συγκεκριμένα την Αγνή από το “Σχολείο Γυναικών” του Μολιέρου, η οποία ήταν και ο ρόλος μου στις πτυχιακές εξετάσεις. Το κορίτσι αυτό διψούσε για αγάπη χωρίς να την έχει γνωρίσει ακόμα ποτέ, η πρώτη της αγάπη προέκυψε σε ένα περιβάλλον που φέρει όλο τον κόσμο του πρωτότυπου τραγουδιού. Ωστόσο, το “Δίψασα στην Πόρτα σου” πέρα από τον κόσμο της Αγνής άρχισε να παραλληλίζεται και με τον κόσμο της Παρασκευής και να μου γεννά διάφορα ερωτήματα για τη δική μου έντονη ανάγκη για αγάπη. Έτσι αποφάσισα να απαντήσω σε αυτά μέσω της συγκεκριμένης δικής μου εκδοχής αυτού του τραγουδιού.
Πώς η συνεργασία με τον Δημήτρη Σιάμπο και τους υπόλοιπους καλλιτέχνες επηρέασε την τελική εκτέλεση του τραγουδιού;
Ο Δημήτρης Σιάμπος, ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος και ο Νίκος Κόλλιας είναι άνθρωποι με πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στη μουσική από εμένα και ταυτόχρονα με ανοιχτό μυαλό. Κατάλαβαν πολύ γρήγορα το νόημα που ήθελα να δώσω σε αυτό το τραγούδι και πολύ εύστοχα το αποτύπωσαν στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν υπήρξαν διαφωνίες παρά μόνο κοινή αισθητική.
Πώς αντιλαμβάνεστε τον ηλεκτρικό ήχο που επιλέξατε για το τραγούδι και πώς αυτό συμβάλλει στην ατμόσφαιρα που θέλατε να δημιουργήσετε;
Ο ηλεκτρικός ήχος είναι ακριβώς το στοιχείο που εντείνει την παραληρηματική διάσταση που ήθελα να δώσω στην ερμηνεία. Δημιουργεί έναν ηλεκτρισμό ονείρου και αλήθειας από το πρώτο άκουσμα και αυτό ήταν πολύ βοηθητικό για την καθαρότητα της ερμηνείας.
Η προσθήκη ενός γαλλικού τετράστιχου στους στίχους είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή. Μπορείτε να μας πείτε πώς αυτό συνδέεται με το θέμα του τραγουδιού και την ερμηνεία σας;
Το γαλλικό τετράστιχο που δειλά προσέθεσα στους εμβληματικούς στίχους του Μάνου Ελευθερίου είναι το υποσυνείδητο μου. Εξηγεί σαν να μου ξεφεύγει ασυνείδητα πως όλη αυτή η δίψα για ερωτική αγάπη και η αντιμετώπιση της ως κάτι λυτρωτικό και παραδεισένιο δεν σχετίζεται με κανέναν συγκεκριμένο εραστή ή έρωτα, αλλά έχει της ρίζες της στην αναζήτηση της μητρικής αγάπης. Η μητρική αγάπη και το πώς την εκλαμβάνουμε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ασυνείδητα, είναι για μένα είναι η αρχή κάθε έκφρασης αγάπης και επηρεάζει κάθε μας σχέση με πολλαπλές προβολές. Η ηρωίδα λοιπόν στο κομμάτι ψάχνει έναν εραστή που δεν υπάρχει.
Πώς αντιλαμβάνεστε το ρόλο της τέχνης στην έκφρασή σας και πώς η συνεργασία με διάφορους καλλιτέχνες επηρεάζει τον δημιουργικό σας διάλογο;
Μέσα στην τέχνη αλλά και στη ζωή επιδιώκω την επικοινωνία με διαφορετικούς ανθρώπους από μένα. Όλοι είμαστε τόσο διαφορετικοί αλλά με έναν τρόπο και ίδιοι. Η έκφραση μου στην τέχνη έχει σκοπό να μοιραστώ τον διαφορετικό μου κόσμο στα διαφορετικά πλάσματα που έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν και να συνδεθούν με αυτόν βρίσκοντας κάτι από τον εαυτό τους.
Η Τέχνη για μένα είναι μοίρασμα με σκοπό την συγκίνηση, άρα την μετακίνηση, την αλλαγή.
Τι προσδοκάτε από την αντίδραση του κοινού στην νέα εκδοχή του τραγουδιού σας;
Προσδοκώ να μη βλέπουν εμένα και να λένε «αχ τι ωραία!» για παράδειγμα, αλλά να βρουν κάτι δικό τους μέσα στον κόσμο αυτής της νέας εκδοχής και να συνδεθούν με κάτι προσωπικό τους.
Πώς η τέχνη σας αντανακλά τις προσωπικές σας εμπειρίες και συναισθήματα;
Νομίζω πως κάθε είδους καλλιτέχνης ξεκινά με ερέθισμα τις δικές του εμπειρίες και κυρίως τα δικά του τραύματα. Κάθε μορφή τέχνης φέρει κάτι προσωπικό του δημιουργού, ωστόσο πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να επικοινωνήσει ή να αναφερθεί σε μία συλλογική εμπειρία που δεν σχετίζεται με την προσωπική μου ζωή αλλά την έχει στιγματίσει.
Πώς η εικόνα των δύο κοχυλιών στα μαλλιά αντικατοπτρίζει το θέμα της ελευθερίας και της σύνδεσής σας με τον κόσμο της θάλασσας;
Τα κοχύλια είναι το τρόπαιο που ζητά η ηρωίδα, είναι το άσυλο , είναι το εισιτήριο που της επιτρέπει να μπει αρχικά στον κόσμο της θάλασσας έχοντας θέση μέσα σε αυτόν. Ζητά να της δοθεί μια τιμητική αναγνώριση από έναν φυσικό παράγοντα- τον άνεμο- που θα εγκρίνει την ένωση της με τη θάλασσα κάνοντας την λιγότερο αυθαίρετη και εγωιστική.
Άνεμε μου
Άφησε μου
Δυο κοχύλια στα μαλλιά
Και πήγαινε με στη θάλασσα να πιάσω πάτο
Να γίνω ένα με όλα τα όντα εκεί κάτω”. Στους στίχους αναφέρεστε στο να “γίνετε ένα με όλα τα όντα εκεί κάτω.” Μπορείτε να εξηγήσετε πώς αυτή η ιδέα εκφράζεται στο τραγούδι;
Ο βυθός της θάλασσας δεν είναι άμεσα ορατός σε εμάς. Ωστόσο είναι το σπίτι τόσων πλασμάτων που ζουν εκεί. Απελπισμένη από τον ορατό γήινο κόσμο η ηρωίδα επιλέγει να ελπίζει ακόμα, θέλει να βουτήξει στο άγνωστο της ελευθερίας και να αλλάξει πια κατοικία , ενωμένη με άλλα όντα τελείως διαφορετικά από αυτήν.
Ονειρεύεται την μετουσίωση της ανθρώπινης ύλης της, την σύμπλευση της με τα θαλασσινά όντα που θα της δώσουν την ασφάλεια και την αίσθηση ενότητας που της λείπει στην ξηρά.
Ποια είναι η σημασία της φράσης “Και όταν τα κύματα θα πνίγουν τα όνειρα μου;”
Η στάθμη της θάλασσας χωρίζει τον ορατό από τον αόρατο σε πρώτη φάση κόσμο. Τα κύματα είναι η έκφραση αναταραχής και έντασης – «μάχης» ακριβώς ανάμεσα τους. Η ιδέα είναι ότι στις μάχες που δίνουμε στη ζωή καμιά φορά δεν είμαστε νικητές και τα όνειρα μας δεν πραγματοποιούνται. Στην περίπτωση της ηρωίδας που θα βρίσκεται ήδη στον κόσμο του βυθού ενωμένη με πλάσματα που της επιτρέπουν την ένωση, η ματαίωση των ονείρων της δεν την αγγίζει καν πια, έχει κερδίσει την προσωπική της χαρά.
Πώς η αναφορά στον “Άδη” και το να γίνουν “όλα ένα χάδι” εκφράζει το κλείσιμο ενός κύκλου ή το τέλος μιας περιόδου;
Ο Άδης είναι ένας χώρος ακόμα πιο σκοτεινός και άγνωστος από τον βυθό και έχει συνδεθεί με το θάνατο. Το κοινό τους σημείο είναι ότι οι άνθρωποι χάνουν την φυσική τους αναπνοή – στο βυθό σίγουρα- στον Άδη υποθετικά. Η προσδοκία της ηρωίδας είναι η αναπνοή να μη χαθεί ποτέ, να συνεχίζεται ο αέναος κύκλος της ψυχής ακόμα και πιο κάτω από τον βυθό ακόμα και στον τόσο φοβιστικό Άδη και όλοι οι πόνοι της γήινης ζωής να είναι τόσο επιφανειακοί και τόσο μικροί μπροστά σε αυτή τη μετουσίωση όσο η ανάμνηση από ένα χάδι.
Πώς οι εικόνες των κοχυλιών, των φιλιών, και της θάλασσας αντανακλούν την ερωτική πλευρά του τραγουδιού;
Η ηρωίδα αναπτύσσει και συντηρεί μία ερωτική σχέση με τη φύση.
Δίνεται σε αυτήν και όλα τα στοιχεία της μαγεμένα από τη σύνδεση της δίνουν τη δυνατότητα να φτάσει στο βυθό, να αναπνέει στον Άδη και να ξεφύγει, λυτρωθεί από τα επίγεια.
Από τον ελληνικό και διεθνή χώρο, ποιον ή ποια συνάδελφό σας θαυμάζετε περισσότερο ;
Σίγουρα Florence and the Machine και Lana del Rey αλλά και από πιο κοντά στην ηλικία μου και στη χώρα μου θαυμάζω πολύ τη Μαρίνα Σπανού.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο από όλα στη ζωή σας;
Την έπαρση και την επίδειξη ανωτερότητας. Αυτός είναι ένας λόγος που αυτοσαρκάζομαι με αυτά τα μοτίβα στη δουλειά μας και παίζω πολύ χιουμοριστικά με αυτά τα “attitude”, κάτι που έχει παρεξηγηθεί κάποιες φορές. Στην έπαρση και την αλαζονεία απαντώ με έπαρση και αλαζονεία, αυτό θα ήθελα να το διορθώσω.
Αν είχατε μόνο μία μόνο ευχή, ποια θα ήταν αυτή;
Ειρήνη στον κόσμο.
Ποιο είναι το δικό σας Motto ζωής;
Όλα ή τίποτα.
H μεγαλύτερή σας φοβία;
Η Εξουσία.
“Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.” έχει πει ο Μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις. Τι είναι για εσάς η δόξα;
Δόξα είναι να δέχεσαι αναγνώριση και αγάπη από ανθρώπους που εσύ δεν γνωρίζεις προσωπικά για το έργο σου, τις πράξεις σου, τη στάση ζωής. Πράγματι τα πλαίσια της μπορεί να σε φυλακίσουν ειδικά στην Ελλάδα. Προσωπικά όμως σε αυτή τη στιγμή της ζωής μου πιάνω τον εαυτό μου να έχει ανάγκη αυτή την αγάπη και την αναγνώριση για να συνεχίσει πιο σίγουρα. Το δουλεύω. Σημασία έχει ο λόγος που σε έχουν στο νου ή στην καρδιά οι άνθρωποι και όχι απλά να περιφέρεσαι στις οθόνες του κινητού τους.
Ποιο στίχο ποιήματος ή τραγουδιού αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Πώς νιώθουμε Παράφορα πώς ζούμε έτσι Αδιάφορα! Του Μάλαμα, με ξυπνάει από τις φοβίες μου.
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Αυτή τη στιγμή της ζωής μου οι πραγματικοί ήρωες μου είναι όσοι άνθρωποι έχουν συνδεθεί μαζί μου καλλιτεχνικά και το έχω βιώσει.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη από υπερβολική αγάπη.
Τι είναι για εσάς ευτυχία;
Ευτυχία σίγουρα ΔΕΝ είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει (χαχα). Για μένα ευτυχία είναι να σου επιτρέπουν οι εξωτερικές συνθήκες της ζωής σου αλλά και η ίδια σου η ψυχή να είσαι ευγνώμων για το ΤΩΡΑ σου και απόλυτα συντονισμένος με αυτό.
Ποια είναι τα όνειρά σας- τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;
Δουλεύω πολύ την ψυχοσύνθεση μου, θέλω να απελευθερώσω όλες μου τις πτυχές γιατί βασανίζομαι από πολλούς φόβους και ενοχές προς τη ζωή και τον εαυτό μου.
Επαγγελματικά θέλω να συναντηθώ αλήθεια με ανθρώπους, μυαλά, ψυχές που έχουν να μου πουν κάτι παραπάνω απ’ όσα περιμένω.
Με γοητεύει η υπέρβαση, η έκπληξη και η μεταμόρφωση καλλιτεχνικά.
Από τις εμπειρίες που είχατε έως σήμερα, υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει ;
Μετανιώνω πολύ για τις φορές που ήμουν επιθετική προς τον εαυτό μου και αυτοκαταστροφική. Μετανιώνω την υπέρμετρη αυτολογοκρισία και τις καταχρήσεις ποτού και φαγητού. Επίσης μετανιώνω τον αριθμό των selfies φωτογραφιών που έχω βγάλει στη ζωή μου, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον το 1/3 αυτών (χαχα)
Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο για τη δουλειά σας ή οτιδήποτε άλλο;
Θέλω να πω ότι είμαι Ηθοποιός και μάλιστα στα πολύ πρώτα μου βήματα μόλις 2,5 χρόνια από την αποφοίτηση μου.
Η ενασχόληση μου με τη μουσική προκύπτει ως μια ανάγκη να συγκροτήσω τον τελείως αυθεντικό κόσμο της Παρασκευής με τους στίχους μου, τη φωνή μου και της νότες που επιλέγω σε μελωδίες.
Στους χαρακτήρες που καλούμαστε να υποστηρίξουμε στο θέατρο ή στον κινηματογράφο σίγουρα ενυπάρχουν τα προσωπικά στοιχεία και βιώματα, αλλά δεν θέλω αυτά να καπελώνουν τον ρόλο και την ιστορία. Θέλω να αλλάζω, να σέβομαι τον συγγραφέα, τον σκηνοθέτη, τον συμπαίκτη, να είμαι διαθέσιμη και εύπλαστη. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να προβάλω το Εγώ μου και να ακκίζομαι μέσα από τους ρόλους. Είμαι Ηθοποιός. Σίγουρα δεν θεωρώ τον εαυτό μου συνθέτη ή τραγουδοποιό, ασχολούμαι με τη μουσική χτίζοντας ένα κόσμο που πιστεύω ότι μελλοντικά θα αφορά πολλές ψυχές εκεί έξω αλλά έστω και μία να αφορά εμένα μου είναι αρκετό για να συνεχίζω.
