‘Σήμερα η κρίσιμη συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ για τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια
Ξεκινά αύριο στην Ολομέλεια της Βουλής η τριήμερη συζήτηση επί του νομοσχεδίου που προβλέπει την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Στις 3.30 μετά το μεσημέρι σήμερα θα γίνει η άτυπη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, όπου θα συζητηθεί το επίμαχο νομοσχέδιο.
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας θα εισαχθεί προς συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής την ερχόμενη Τετάρτη 6 Μαρτίου, και αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση την Παρασκευή 8 Μαρτίου, ενώ προγραμματίζεται νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει διατάξεις «για την αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου» και προβλέπει την δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ στη χώρα μας, επιμένοντας πως τα 176 από το 205 άρθρα του σχεδίου αφορούν στην αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Σήμερα η κρίσιμη συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ για τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια
Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ενιαία στάση της κοινοβουλευτικής ομάδας κατά τη ψηφοφορία- ο κ. Ανδρουλάκης έχει ήδη κάνει αναλυτική συζήτηση τόσο με την κυρία Γιαννακοπούλου, όσο και με τον κύριο Κωνσταντινόπουλο, ενώ σκοπεύει να περιγράψει από το βήμα της βουλής τη θέση και τις «βέλτιστες λύσεις» του ΠΑΣΟΚ την Πέμπτη ή το αργότερο την Παρασκευή, πριν από τη ψήφιση της ρύθμισης.
Το σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα δώσει έμφαση στην προώθηση των προτάσεων για την ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων. Στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη επισημαίνουν ότι σε όλα τα γκάλοπ ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων, κυρίως από τις νεότερες γενιές διατυπώνει ενστάσεις για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Η δική τους πρόταση και για τα δημόσια πανεπιστήμια υπογραμμίζουν ότι περιλαμβάνει τέσσερα ορόσημα για τα καταρχάς:
· Αντί μίας τεκμηριωμένα αμφιλεγόμενης νομοθετικής παράκαμψης του Συντάγματος, την έναρξη ενός θεσμοθετημένου διαλόγου και τη δρομολόγηση της αναθεωρητικής διαδικασίας για το άρθρο 16 του Συντάγματος, που θα επιτρέψει την ίδρυση μη κερδοσκοπικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ενσωματώνοντας ρυθμίσεις και περιορισμούς ακολουθώντας το πετυχημένο παράδειγμα Σκανδιναβικών χωρών.
· Αντί της υποχρηματοδότησης, πολιτική δέσμευση για αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης στην Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και αύξηση της χρηματοδότησης στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση στο ποσοστό του 1,5%, δηλαδή στο διπλάσιο του μέσου όρου των κρατών του ΟΟΣΑ.
· Αντί της υποστελέχωσης στα πανεπιστήμια, την αύξηση της αναλογίας φοιτητών – μελών ΔΕΠ από το θλιβερό 1:30 που ισχύει σήμερα στο 1:13, στον μέσο όρο δηλαδή των χωρών της Ε.Ε, μέσω των αναγκαίων σημαντικών προσλήψεων διδακτικού προσωπικού, όχι απλώς καλύπτοντας με προκηρύξεις τις αφυπηρετήσεις κάθε χρόνο, που ούτε αυτό γίνεται σήμερα.
· Την εξάλειψη του ασφυκτικού γραφειοκρατικού εναγκαλισμού των πανεπιστημίων από το κράτος, σε πλαίσιο ώριμης λογοδοσίας, κατά τρόπο ώστε η διαδικασία εξασφάλισης των πόρων που κατευθύνονται στην εκπαίδευση και την έρευνα να εξομοιωθεί με εκείνη της Ε.Ε..
Παράλληλα, πιστεύουν ότι το στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με στόχο το ποιοτικό πανεπιστήμιο μοχλό ανάπτυξης της χώρας πρέπει να διαρθρώνεται στους ακόλουθους άξονες:
· Την επανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ).
· Την ψήφιση ενός νέου νόμου, πραγματικά «πλαισίου», που θα απελευθερώνει τις δυνάμεις στα πανεπιστήμια: θα καθορίζει μεν ο νόμος τις κεντρικές επιλογές στο πλαίσιο της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας, αλλά θα καταργεί την ισοπεδωτική μονοτυπία που θεσμικά έχει επιβάλει ο νόμος Κεραμέως, ενώ θα εξασφαλίζει στο κάθε ίδρυμα την ελευθερία να εξειδικεύει τις λεπτομέρειες της λειτουργίας του μέσω εσωτερικών κανονισμών οργάνωσης και λειτουργίας.
· Τη χάραξη ενός νέου ακαδημαϊκού χάρτη.
· Την ανάπτυξη σαφώς προσδιορισμένων κανόνων χρηματοδότησης της λειτουργίας των ιδρυμάτων σε επίπεδο τετραετίας, ώστε κάθε ίδρυμα να μπορεί να κάνει το δικό του προγραμματισμό, να θέτει τους δικούς του ποσοτικοποιημένους στόχους και σύμφωνα με αυτούς να αξιολογείται.
· Τη χρηματοδότηση ενός ευρύτατου προγράμματος ταχείας κατασκευής φοιτητικών εστιών, σε συνδυασμό και με άλλες εναλλακτικές πολιτικές ενίσχυσης της στέγασης φοιτητών και φοιτητριών, με έμφαση στα νησιά ως ακαδημαϊκή ρήτρα νησιωτικότητας, αλλά και στην υπόλοιπη περιφέρεια, για την προστασία των οικονομικά αδυνάτων που επιθυμούν να σπουδάσουν και να ενταχθούν στην ανοδική κοινωνική και πολιτισμική κινητικότητα.
