O Dennis Hopper, ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες ο οποίος πέρασε μια ζωή 55 ετών αφιερωμένη στην ηθοποιία και τη σκηνοθεσία. Γεννήθηκε το 1936 στο Κάνσας το 1936 και οικογένειά του μετεγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια. Από παιδί ακόμα, εκδήλωσε την προτίμησή του για στην υποκριτική τέχνη καθώς και το ταλέντο του. `Εκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο το 1955 με έναν μικρό ρόλο στην αμερικάνικη σειρά «Medic». Πήρε δυο ρόλους κοντά στο είδωλο της δεκαετίας του `50, τον James Dean – με τον «Επαναστάτη χωρίς αιτία» του Νίκολας Ρέι και τον «Γίγα» του Τζορτζ Στίβενς –. Ο Hopper, ωστόσο  κλονίστηκε μαθαίνοντας το 1955 ότι ο James Dean σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στα 24 του χρόνια.

Αφού μετακόμισε στην Ανατολική Ακτή και ολοκληρώνοντας την εκπαίδευσή του στο φημισμένο στούντιο της Νέας Υόρκης «Actors Studio«, η καριέρα του απέκτησε ανοδική πορεία. `Εγινε γρήγορα τακτικός σε διάφορα αμερικανικά TV  shows, ανάμεσά τους :«The Defenders«, «Bonanza«, «The Legend of Jesse James» and «Combat!»

Έκανε σύντομες εμφανίσεις στο «Cool Hand Luke» του Paul Newman και στις ταινίες του John Wayne: «The Sons of Katie Elder»  και «True Grit». Οι ερμηνείες, δε, που τον καταξίωσαν  περιλαμβάνονται σε ταινίες του Francis Ford Coppola «Αποκάλυψη τώρα», «Out of the Blue» και  «Ο Αταίριαστος».

H ταινία όμως, που  θα k;anei αξέχαστο τον Hopper είναι ο «Ξένοιαστος Καβαλάρης» του 1969. Ο ρόλος του εδώ είναι διπλός. Δεν ήταν μόνο ο σκηνοθέτης της αλλά και πρωταγωνιστής δίπλα στους Peter Fonda και Jack Nicholson.  Δεν θεωρείται τυχαία μία από τις καλύτερες ταινίες του αμερικανικού σινεμά καθώς και ορόσημο της κινηματογραφικής αντικουλτούρας- ένα έργο το οποίο σηματοδότησε την αρχή μιας νέας εποχής για το Χόλιγουντ.

O Dennis Hopper κέρδισε ένα βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, ενώ ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, καθώς συνέγραψε το σενάριο της ταινίας.

Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα  ροκ γουέστερν  που αποτυπώνει την αίσθηση της ελευθερίας του ανοιχτού ορίζοντα και τη σκληρή  διάψευση του νέου αμερικανικού ονείρου. Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας του `60 κι αναφέρεται στις περιπέτειες δυο περιπλανώμενων μοτοσυκλετιστών, που προσπαθούν να ανακαλύψουν τον πραγματικό εαυτό τους και να γνωρίσουν τη ζωή. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη η εποχή  σημαδεύτηκε από την αμφισβήτηση των ηθικών αρχών της κοινωνίας και την επανάσταση των νέων ενάντια στο κατεστημένο.

Στην ταινία ακούγονται αξέχαστα συγκροτήματα  εκείνης εποχής, όπως: Steppenwolf, The Byrds, The Band, The Jimi Hendrix Experience, Little Eva και The Electric Prunes.

Ο σκηνοθέτης του θεωρήθηκε μετά από αυτή την ταινία ως ένας ανεξάρτητος δημιουργός και καταξιώθηκε τόσο από τους κριτικούς αλλά και από τους πνευματικούς της 7ης Τέχνης. Ο Jack Nicholson ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β` ανδρικού ρόλου και η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου.

Η τεράστια επιτυχία του, δυστυχώς,  στάθηκε μοιραία στην προσωπική του ζωή. Ο οχτάχρονος γάμος του με την πρώτη του σύζυγο, Brooke Hayward, διαλύθηκε ενώ ο ίδιος βρέθηκε μπλεγμένος με κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ.

 Η προσωπικότητα του Dennis Hopper, εντός και εκτός οθόνης, καθρέφτιζε τον χαμένο ιδεαλισμό της δεκαετίας του 1960. Υπήρξαν στάδια στην καριέρα του όταν κρίθηκε άνεργος λόγω της φήμης του ως κολασμένου και της κατάχρησης ουσιών. Ωστόσο, έκανε θεαματικές επιστροφές και κατάφερε να σταματήσει την εξάρτησή του από το αλκοόλ και την κοκαΐνη.

Το πιο αντιπολιτισμικό οδικό ταξίδι του Easy Rider είναι μια χίπικη φασαρία που θα γινόταν μέρος του κινήματος του τέλους του 20ού αιώνα.  Eίναι μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες της δεκαετίας του 1960 και μια που θα γιορταζόταν για τα επόμενα χρόνια.

Μιλώντας σε μια συνέντευξη το 2019, λίγο πριν τον θάνατο του ηθοποιού την ίδια χρονιά, ο πρωταγωνιστής του Easy Rider, Peter Fonda, συζήτησε τη σχετική κληρονομιά της ταινίας. «Οι άνθρωποι με ρωτούν αν είναι ακόμα σχετικό. Και θα πω, «Λοιπόν, βγες έξω και κοίταξε έξω από το παράθυρό σου και πες μου ότι δεν το έχουμε σκάσει»». είπε ο Fonda και συνέχισε «Μπορώ να πω ότι ακόμα ψάχνω την Αμερική. Αυτό ήταν το θέμα. ένας άντρας πήγε να βρει την Αμερική και δεν τη βρήκε πουθενά. Ακόμα ψάχνω. Ελπίζω να μην αρχίσω να αναποδογυρίζω πέτρες».

Το Easy Rider ήταν ένα προκλητικό κομμάτι κινηματογραφικής δημιουργίας που άνοιξε τον δρόμο για αλλαγές στην πραγματική ζωή, εμπνέοντας πολλούς να γίνουν πολιτικοί και να ασχοληθούν με κοινωνικές ιδέες.

Αν και πίσω από τις σκηνές της ταινίας, η παραγωγή αποδείχθηκε ταραχώδης. Ας ρίξουμε μια ματιά σε 7 από τις πιο εκπληκτικές ιστορίες από τη δημιουργία του Easy Rider:

Τα ναρκωτικά που καταναλώθηκαν στην ταινία ήταν αληθινά

Όπως θυμάται ο Peter Fonda, «Όλοι είχαν το [φάρμακο] της επιλογής τους στο Easy Rider. Ο [Hopper] έπινε το ποτό του, ο Nicholson κάπνιζε μαριχουάνα και το πλήρωμα βούτηξε με οξύ και ναρκωτικά». Σε ορισμένες σκηνές,  μπορεί κανείς να δει το καστ  μεθυσμένο στην οθόνη, με τον Jack Nicholson να σχολιάζει: «Όλοι μας λιθοβολήσαμε τη νύχτα που γυρίσαμε τη σκηνή της φωτιάς… Η ιστορία με το ότι καπνίζω 155 τσιγάρα μαριχουάνας – είναι λίγο υπερβολική. Αλλά κάθε φορά που έκανα μια λήψη ή μια γωνία, αυτό περιλάμβανε το κάπνισμα σχεδόν ενός ολόκληρου τσιγάρου μαριχουάνας ».

Το soundtrack του ήταν το πρώτο στο είδος

Οι μουσικές παρτιτούρες της ορχηστρικής μουσικής ήταν τα συνηθισμένα soundtrack της επιλογής όταν επρόκειτο για τον κινηματογράφο, αν και ο μοντέρ Donn Cambern και ο σκηνοθέτης Dennis Hopper ένιωθαν επαναστατικοί, έτσι πρόσθεσαν σύγχρονη μουσική στα πλάνα τους.

Όπως θυμάται ο Hopper, «Κανείς δεν είχε χρησιμοποιήσει πραγματικά τη μουσική σε μια ταινία πριν, εκτός από το να παίζει στα ραδιόφωνα ή όταν κάποιος τραγουδούσε σε μια σκηνή. Ήθελα όμως το Easy Rider να είναι κάπως μια χρονοκάψουλα για εκείνη την περίοδο, οπότε ενώ έκανα μοντάζ για την ταινία άκουγα ραδιόφωνο».

Η εμφάνιση του Fonda και του Hopper τους έβαλε σε κίνδυνο στη βαθιά Νότια Αμερική της Αμερικής

Oι δύο πρωταγωνιστές της ταινίας, βίωναν προκατειλημμένη μισαλλοδοξία για την εμφάνισή τους όπου κι αν ταξιδεύουν σε όλη την Αμερική, αν και τον ίδιο φανατισμό είχαν και οι οι ίδιοι οι ηθοποιοί.

Ο  Peter Fonda θυμάται ότι περπατούσε έξω από τα γραφεία τους στο Μπέβερλι Χιλς παριστάνοντας τον χαρακτήρα του στην ταινία, σημειώνοντας ότι, «Φορούσαμε τα κοστούμια μας για να τα συνηθίσουμε, οπότε οι δυο μας περπατούσαμε μοιάζοντας με δυο χίπις. Όταν ήμασταν στο δρόμο, ο κόσμος μας απέφευγε!».

Ο Hopper σχολίασε επίσης ότι ένιωθαν ιδιαίτερα ανεπιθύμητοι στο Νότο, δηλώνοντας: «Όταν φτάσαμε στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πραγματικά επικίνδυνο γιατί υπήρχαν αυτοί οι πεζοναύτες που ήθελαν να με δείρουν επειδή είχα μακριά μαλλιά. Θα άκουγες πολλές ιστορίες εκείνη την εποχή για παιδιά που κόπηκαν με ξυράφια και πράγματα. Ήταν τόσο κακό που παραλείψαμε να πάμε στο Τέξας».

Οι διαφωνίες για το ποιος κατασκεύασε τις μοτοσυκλέτες της ταινίας κράτησαν χρόνια

«Εγώ έφτιαξα τις μοτοσυκλέτες που οδηγούσα εγώ και ο Dennis. Αγόρασα τέσσερα από αυτά από το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες. Λατρεύω την πολιτική ανακρίβεια αυτού… Και πέντε μαύροι τύποι από το Watts με βοήθησαν να τα φτιάξω», δήλωσε ο Peter Fonda, υποστηρίζοντας ότι οι μοτοσικλέτες κατασκευάστηκαν από το δικό του χέρι.

Χρόνια αργότερα, δύο μηχανικοί μοτοσυκλετών Ben Hardy και ο σχεδιαστής Clifford “Soney” Vaughs ισχυρίστηκαν ότι ήταν τα δικά τους μυαλά πίσω από τα εμβληματικά δίτροχα οχήματα. Ο Hopper θα πιστώσει αργότερα στον Βον για το σχεδιασμό των μοτοσυκλετών σε ένα σχολιασμό του DVD για την ταινία το 2009, αν και η αληθινή οριστική ιστορία παραμένει μυστήριο.

Ένα περιστατικό με μαχαίρι κόστισε τον ρόλο του Rip Torn και δόθηκε στον Jack Nicholson

Ο ηθοποιός Rip Torn είχε αρχικά γραφτεί για να παίξει το ρόλο του George Hanson, ενός χαρακτήρα που απεικονίστηκε τελικά από τον Jack Nicholson, με τον λόγο για αυτήν την αλλαγή φέρεται να ήταν ένας καυγάς στο εστιατόριο μεταξύ του Torn και του Dennis Hopper.

Υποτίθεται ότι σε ένα δείπνο το 1967 που περιελάμβανε τους Torn, Hopper, Peter Fonda και Terry Southern, ο σκηνοθέτης Hopper ισχυρίστηκε ότι ο Torn του τράβηξε ένα μαχαίρι, ωστόσο, ο Torn ισχυρίζεται ότι ήταν ο Hopper που τράβηξε το μαχαίρι. Ο  Rip Torn μήνυσε τον Dennis Hopper, κατηγορώντας τον σκηνοθέτη για το γεγονός ότι δεν μπορούσε να βρει δουλειά μετά την αποχώρησή του από την ταινία.

Ο μάρτυρας ήταν ο Terry Southern που τάχθηκε στο πλευρό του Rip Torn και ο Dennis Hopper αναγκάστηκε να αποζημιώσει τον ηθοποιό με σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια.

Πνευμονία και αρκετά ατυχήματα ταλαιπώρησαν την παραγωγή

«Όταν οδηγείς μοτοσυκλέτες για όσο καιρό ήμασταν εμείς, θα πέσεις περιστασιακά. Είχα μερικές πτώσεις. Ο [Fonda] είχε μερικές πτώσεις. Κάποιος τράκαρε το αυτοκίνητο της κάμερας. Λίγα κοψίματα, μερικές μελανιές. Κανείς δεν [γλύτωσε]», θυμάται ο Hopper για την παραγωγή της ταινίας του 1969.

Ενώ ο Hopper μπορεί να το περιγράψει ως «μερικές πτώσεις», η πραγματικότητα ήταν ότι ο Peter Fonda βρέθηκε στο νοσοκομείο με πνευμονία και κάταγμα στα πλευρά.

Ο Fonda ισχυρίστηκε ότι, «Το να οδηγείς πίσω από κάποιον [με μοτοσικλέτα] είναι πάντα δύσκολο, και όταν αυτό το μπροστινό μέρος έγινε λίγο σμπαράλια, τα γόνατα [του Nicholson ] έσκασαν κατευθείαν στην πλάτη μου. Έσπασε τρία πλευρά στην αριστερή μου πλευρά».

Η ιδιοσυγκρασία του Dennis Hopper πρόσφερε κάποιες προκλήσεις στο πλατό

Τροφοδοτημένος από το αλκοόλ και την παράνοια, η ιδιοσυγκρασία του Dennis Hopper τον οδήγησε, σε ένα σημείο της παραγωγής της ταινίας, να σταθεί σε ένα πάρκινγκ και να ουρλιάξει: «Αυτή είναι η ταινία μου και με τσακωμό κανείς δεν πρόκειται να πάρει τίποτα. Είναι η ταινία μου… μείνετε μακριά από μένα!».

Είχε έρθει μετά από χρόνια που μπήκαν στη μαύρη λίστα από τα στούντιο του Χόλιγουντ, όπως ένα περιστατικό το 1955 όταν ο Hopper συναντήθηκε με την Columbia Pictures για να συζητήσουν ένα πιθανό συμβόλαιο. Αν και όταν ένα στέλεχος του πρότεινε να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής, ο Hopper ξέσπασε με οργή και στη συνέχεια ο ηθοποιός αποκλείστηκε από οποιεσδήποτε μελλοντικές ταινίες.