Ο συνοδός της 28χρονης Κυριακής Γρίβα, που στάθηκε μάρτυρας της δολοφονίας της, κατέθεσε στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. «Ήμασταν έξω από το Τμήμα, ακούσαμε ποδοβολητό, κάποιος τρέχει καταπάνω μας και ξαφνικά η Κυριακή γυρίζει από την άλλη και φωνάζει χάνομαι, τρώει την πρώτη μαχαιριά, τρώει τη δεύτερη μαχαιριά, ο δράστης πήδηξε πάνω της, μέχρι να γυρίσω να δω, έτρεχε το αίμα πίδακας, με πιάνει σοκ λες και βλέπω ταινία», είπε ο 40χρονος πρώην σύντροφος για την δολοφονία της 1ης Απριλίου του 2024, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων.
Παρουσία της οικογένειας του θύματος, με τη μητέρα τού θύματος να ξεσπά σε λυγμούς, ο μάρτυρας περιέγραψε τα τελευταία λεπτά της Κυριακής:
«Στον διάλογο με την Άμεση Δράση την άκουγα να επαναλαμβάνει το όνομα της. Έλεγε ότι ήθελε ένα περιπολικό να πάει σπίτι της. Είπε ότι φοβάται. Εκείνη την στιγμή άκουσα έντονο βηματισμό από πίσω. Εκεί γύρισα πίσω και είδα τον δράστη με το μαχαίρι να βουτάει την Κυριακή. Μέχρι να γυρίσω, προσπάθησα να σώσω την Κυριακή που ήταν μέσα στα αίματα. Εκεί τα έχασα. Είδα δύο μαχαιριές. Τα έχασα τελείως. Δεν μπόρεσα να μείνω. Έτρεξα προς το τμήμα. Κάθισα σε ένα παγκάκι και φώναζα. Βγήκαν δύο γυναίκες αστυνομικοί μετά και κάθισαν πιο μπροστά από εμένα. Μετά ανέβηκε πάνω στην Κυριακή ο δράστης και συνεχίζει να την μαχαιρώνει. Το περιστατικό δεν έγινε και τόσο γρήγορα. Έγινε λες και ήταν σκηνοθετημένο».
Για το πρώτο μέρος της έκκλησης για βοήθεια, ο μάρτυρας είπε:
«Μας σταμάτησε ο σκοπός και ζήτησε αν γίνεται να τη συνοδεύσει κάποιος στο σπίτι της γιατί φοβάται. Μου είπε κάθισε εσύ έξω για να πάω να τα πω στον αξιωματικό υπηρεσίας. Της είπαν να του κάνει μήνυση. Είχε ξανακάνει μήνυση αλλά τη φόβισε και την πήρε πίσω.Τελικά δεν έκανε τη μήνυση. Της ζήτησαν να πληρώσει κάποιο παράβολο, αλλά δεν είχε τα χρήματα».
Η Πρόεδρος του Δικαστηρίου ρώτησε εάν ήταν συγκεκριμένη η στόχευση του δράστη και ο μάρτυρας απάντησε:
«Ο στόχος ήταν συγκεκριμένος. Ήταν η Κυριακή. Αφού της έδωσε δύο μαχαιριές μπρούμυτα, μετά τη γύρισε ανάσκελα και συνέχιζε να της δίνει άλλες μαχαιριές. Εκείνο το διάστημα κανένας αστυνομικός δεν είχε εμφανιστεί. Εγώ έτρεξα και κάθισα σε ένα παγκάκι και φώναζα βοήθεια την σκοτώνουν.»
Ο μάρτυρας επισήμανε πολλές φορές ότι «εκείνη την ώρα που πήγαμε στο Τμήμα δεν μας είπε κανένας τι να κάνουμε. Πήγε να ζητήσει βοήθεια χωρίς να ξέρει τι. Γι’ αυτό ζήτησε το πιο απλό πράγμα, μια συνοδεία για το σπίτι της, λέγοντας ότι ο πρώην σύντροφός της την περίμενε έξω από το σπίτι της και ίσως να την είχε ακολουθήσει μέχρι το Τμήμα».
Στην ερώτηση αν η Κυριακή προσπάθησε να αμυνθεί, ο μάρτυρας απάντησε «ναι».
Με το που τελείωσε με την Κυριακή, ο δράστης αυτοτραυματίστηκε, έπεσε κάτω, αλλά κρατούσε ακόμα το μαχαίρι. Εγώ φώναζα:«ρε παιδιά, κρατάει ακόμα το μαχαίρι, πόσους ακόμα πρέπει να σκοτώσει;». Τότε βγήκε ο σκοπός από το φυλάκιο και του κλώτσησε το μαχαίρι, περιέγραψε, τέλος ο μάρτυρας.
