Στις 17 Ιουλίου του 1918 δολοφονήθηκαν τα μέλη της τελευταίας αυτοκρατορίας

“Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο”  Λέων Τολστόι 

Λες και κάποιος ιδιοφυής συγγραφέας έχει δημιουργήσει αυτές τις ιστορίες. Όπως αυτή της οικογένειας Ρομανώφ.

Στις 17 Ιουλίου 1918, ο Τσάρος Νικόλαος Β`, η οικογένειά του και όσοι τον συνόδευαν στη φυλάκιση εκτελέστηκαν από πράκτορες των Μπολσεβίκων με πυροβολισμούς και ξιφολόγχες στο σπίτι του Ιπάτιεφ στο Αικατερίνμπουργκ. Μέχρι τότε ο Νικόλαος δεν ήταν πλέον μονάρχης. Είχε παραιτηθεί από τον θρόνο του υπέρ του αδελφού του, Μεγάλου Δούκα Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς, αλλά ο αδελφός του αρνήθηκε το στέμμα και τερμάτισε την 300χρονη δυναστεία των Ρομανώφ.

Τον Μάρτιο του 1917, ο Νικόλαος εντάχθηκε στην οικογένειά του σε κατ` οίκον περιορισμό στο Tsarskoye Selo. Στη συνέχεια, η οικογένεια μεταφέρθηκε στην έπαυλη του πρώην κυβερνήτη στο Τομπόλσκ από την προσωρινή κυβέρνηση που αντικατέστησε τη μοναρχία. Οι συνθήκες διαβίωσής τους επιδεινώθηκαν όταν οι Μπολσεβίκοι ήρθαν στην εξουσία και μετέφεραν την οικογένεια στο σπίτι του Ιπάτιεφ στο Αικατερίνμπουργκ. Τους εποπτεύονταν αυστηρά 300 φρουροί, περιορίστηκαν σε πλήρη απομόνωση και τους έβαζαν τα σιτηρέσια των στρατιωτών (χωρίς βούτυρο ή καφέ). Τα παράθυρά τους σφραγίστηκαν και βάφτηκαν καθώς χτίζονταν όλο και ψηλότεροι τοίχοι γύρω από το κτίριο. Οι διοικητές μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε από τα δωμάτια της οικογένειας ανά πάσα στιγμή και ανάγκασαν τους κρατούμενους να χτυπήσουν ένα κουδούνι για να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Στην οικογένεια δεν επιτρεπόταν η επαφή με τον έξω κόσμο μέσω επιστολών ή εφημερίδων.

Καθ` όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου του 1918, οι Μπολσεβίκοι ανησυχούσαν μήπως ο Λευκός Στρατός θα απελευθέρωνε τους Ρομανώφ, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι ένα ισχυρό σύμβολο για την αντικομμουνιστική υπόθεση. Το Περιφερειακό Σοβιέτ των Ουραλίων αποφάσισε στις 29 Ιουνίου να εκτελέσει την οικογένεια και έλαβε προσωρινή έγκριση από τη Μόσχα. Στις 16 Ιουλίου, οι απαγωγείς διατάχθηκαν να σκοτώσουν την οικογένεια επειδή οι δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού υποχωρούσαν.

Το χρονικό της δολοφονίας

Το χρονικό της εκτέλεσής τους είναι ίσως γνωστό. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα στις 17 Ιουλίου του 1918, όταν ο γιατρός της βασιλικής οικογένειας , Γιουτζίν Μπότκιν, μπήκε στα δωμάτιά τους για να τους ξυπνήσει, λέγοντάς του να ετοιμαστούν γρήγορα, γιατί θα μεταφέρονταν σε μια πιο ασφαλή τοποθεσία. Οι Ρομανώφ ήταν φυλακισμένοι από τους Μπολσεβίκους από τον Μάρτιο.

Σηκώθηκαν, ετοιμάστηκαν κι οδηγήθηκαν από τους στρατιώτες  σε ένα μικρό δωμάτιο στο υπόγειο, όπου τους ζήτησαν να ποζάρουν για μία οικογενειακή φωτογραφία.

Οι κοπέλες είχαν ράψει στους κορσέδες τους τα κοσμήματα της βασιλικής οικογένειας για να τα κρύψουν από τους επαναστάτες.

Η ανησυχία και η κούραση ήταν φανερή… Οι Μπολσεβίκοι που κλήθηκαν να εκτελέσουν την αυτοκρατορική οικογένεια, εξεπλάγησαν όταν άρχισαν να πυροβολούν, καθώς τα βαρύτιμα κοσμήματα που φορούσαν μέσα από τα ρούχα τους, απέκρουαν τις σφαίρες. Οι στρατιώτες, μάλιστα, χρειάστηκε να πυροβολήσουν αρκετές φορές μέχρι να τελειώσουν την αποτρόπαια πράξη…

Οι εκτελέσεις του Τσάρου Νικολάου Β`, της συζύγου του Τσαρίνας Αλεξάνδρα, των πέντε παιδιών τους Όλγας, Τατιάνας, Μαρίας, Αναστασίας και Αλεξέι και των μελών της συνοδείας τους έγιναν τη νύχτα της 16ης Ιουλίου και το πρωί της 17ης Ιουλίου. Για να αποφύγουν την αναγνώριση  των πτωμάτων , οι φρουροί έγδυσαν τα νεκρά σώματα από ρούχα και κοσμήματα, τα ακρωτηρίασαν με θειικό οξύ και τα έθαψαν στο δάσος Κοπτυάκι.

Σοβιετικοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν μόνο τον θάνατο του Τσάρου για να αποφύγουν τις πολιτικές αντιδράσεις, ισχυρίστηκαν ότι η οικογένεια είχε μεταφερθεί σε ασφαλές μέρος. Αυτή η ασάφεια ως προς το καθεστώς της οικογένειας του Τσάρου έδωσε τη δυνατότητα σε μια σειρά απατεώνων Ρομανώφ. Το 1938, ο Στάλιν απαγόρευσε τη συζήτηση για τις δολοφονίες των Ρομανόφ. Τα λείψανα βρέθηκαν και αναγνωρίστηκαν μόνο δεκαετίες αργότερα.

Αν και η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να μην αποδέχεται ότι τα λείψανα που βρέθηκαν είναι της οικογένειας Romanov, το 1998, η οικογένεια κηδεύτηκε με τιμές στον καθεδρικό ναό Πέτρου και Παύλου της Πετρούπολης μαζί με τους περισσότερους από τους άλλους Ρώσους μονάρχες μετά τον Μέγα Πέτρο. Το 2000, η ​​Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποίησε την οικογένεια για το πάθος, για την «ταπεινότητα, την υπομονή και την πραότητα» με την οποία αποδέχθηκαν τον θάνατό τους.

Μια έρευνα του 2018 από το Ρωσικό Κέντρο Έρευνας Κοινής Γνώμης διαπίστωσε ότι το 57 τοις εκατό των Ρώσων ηλικίας 35 ετών και άνω «πιστεύουν ότι η εκτέλεση της βασιλικής οικογένειας είναι ένα αποτρόπαιο αδικαιολόγητο έγκλημα», ενώ το 46 τοις εκατό ηλικίας 18-24 ετών «πιστεύει ότι ο Νικόλαος Β` έπρεπε να τιμωρηθεί για τα λάθη του».

Στις 17 Ιουλίου, η Κρατική Δούμα τιμά τη μνήμη του Νικολάου Β` με ενός λεπτού σιγή. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει επίσης ανακηρύξει την 17η Ιουλίου ημέρα μνήμης για τον Νικόλαο Β` και την οικογένειά του.