Στην καρδιά της εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής και της λογοτεχνίας, αναδύεται μια συγκινητική συνεργασία για να τιμηθεί η μνήμη της Λένας Σαμαρά, της οποίας ο ξαφνικός θάνατος συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Η γνωστή ζωγράφος και εικαστικός Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη και ο καταξιωμένος ψυχίατρος Σάββας Σαββόπουλος ένωσαν τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε μια ξεχωριστή πρωτοβουλία, εκφράζοντας βαθιά συγκίνηση και θλίψη για την προσφάτως χαμένη φίλη. Η Μίνα Βαλυράκη παρουσιάζει τον πίνακα «Το πέρασμα Queensboro», αφιερωμένο στην 34χρονη Λένα Σαμαρά, κόρη του Αντώνη και της Γεωργίας Σαμαρά.
Την ίδια στιγμή, το ποίημα «Προσευχή» του Σάββα Σαββόπουλου έρχεται να συμπληρώσει το αφιέρωμα. Μαζί, καλλιγραφία και έργο τέχνης πραγματοποιούν μια σιωπηλή συνομιλία. Σε ανάρτησή της στο Facebook, η Μίνα Βαλυράκη δημοσίευσε το συναισθηματικό κείμενο του Σαββόπουλου: «ΠΡΟΣΕΥΧΗ Για την Λένα Σ. Το ποίημά μου «Προσευχή» συναντά το έργο της Mina Papatheodorou-Valyraki με θέμα τη γέφυρα – το πέρασμα Queensboro στη Νέα Υόρκη. Ποίηση και ζωγραφική συναντιούνται εδώ σε μια σιωπηλή συνομιλία· μια γέφυρα ανάμεσα στο φως, τη μνήμη και την απουσία της Λένας Σαμαρά».
Η Βαλυράκη συνόδευσε τον πίνακα με ένα προσωπικό μήνυμα γεμάτο συγκίνηση: «Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ το συγκινητικό ποίημα του Savvas Savvopoulos αφιέρωμα στη ΛΕΝΑ ΜΑΣ στη Λένα της καρδιάς μου στη ΛΕΝΑ που όλη η ΕΛΛΑΔΑ ΤΙΜΗΣΕ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΡΕΠΕ!!! ταξιδεύει σαν ήλιος το κορίτσι μου πέρα απ την Queensboro bridge να συναντήσει τον Ήλιο το Μέγα». Οι εμπνευστές αυτού του μοναδικού έργου σκεπάζουν με σεβασμό και αγάπη τη μνήμη ενός εξέχοντος προσώπου, προσφέροντας παράλληλα ένα δίαυλο ανάμεσα στη μνήμη και την τέχνη, υπό το φως μιας συγκινητικής πολιτιστικής εκδήλωσης.
Το ποίημα του Σάββα Σαββόπουλου στη μνήμη της Λένας Σαμαρά με τίτλο «Προσευχή»:
Η βροχή σε ρίχνει
στη λάσπη·
το πρόσωπό σου
ορθώνεις,
κυκλάμινο.
Στα μάτια σου
ουράνια τόξα
έσταζαν δάκρυα
από ρωγμές.
Χαρμολύπη σε σμίλευε·
τα παιχνίδια σου
χάριζες στα παιδιά.
Εσύ στις λεωφόρους
μιλούσες στους άστεγους,
ήξερες τη γλώσσα τους.
Τη νύχτα, στο φεγγάρι,
έλεγες τα μυστικά σου.
Ύστερα σιωπή.
Από μέταλλο
η γέφυρα Queensboro·
λιμουζίνες σαν σκιές,
ποδηλάτες και πεζοί
το ποτάμι αγνοούσαν.
Ο East River — αδιάφορος
για όλα.
Εσύ
στεκόσουν ανάμεσα
στο Εδώ και στο Εκεί.
Ταλαντευόσουν.
Στο γκρίζο ουρανό
περίμενες καλοκαίρι,
μα ο ήλιος σε τύφλωνε.
Ούτε κατάλαβες
τον Αύγουστο·
ήταν παγωμένος,
σαν απουσία.
