Ολοκληρώθηκε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Υπουργών Άμυνας της ΕΕ στην Κοπεγχάγη. Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, η Ύπατη Εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Κάγια Κάλας, αναφέρθηκε στα τρία βασικά ζητήματα – την Ουκρανία, την ευρωπαϊκή άμυνα και τις αποστολές της ΕΕ – παρουσιάζοντας τις κατευθύνσεις που αποφάσισαν οι υπουργοί.
Για την Ουκρανία, η κ. Κάλας δήλωσε ότι «η επίθεση στο Κίεβο δείχνει πόσο εσκεμμένα η Ρωσία επιλέγει την κλιμάκωση και ουσιαστικά κοροϊδεύει τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες». Χαιρέτισε τις δεσμεύσεις κρατών-μελών για στρατιωτική υποστήριξη, σημειώνοντας ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Ειρήνης μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτή την προσπάθεια και κατήγγειλε την «αδικαιολόγητη» παρεμπόδισή του. Όπως τόνισε, «διμερή ζητήματα δεν πρέπει να μπλοκάρουν την παροχή βοήθειας» και είναι σημαντικό να λυθεί το θέμα ώστε να συνεχιστεί η συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Οι υπουργοί συζήτησαν επίσης τον ρόλο της Ευρώπης στις εγγυήσεις ασφαλείας. «Είναι σαφές ότι η Ευρώπη θα διαδραματίσει πλήρως τον ρόλο της», δήλωσε η κ. Κάλας, προσθέτοντας ότι θα υπάρξει συντονισμός με τον «συνασπισμό των προθύμων». Υπογράμμισε πως «οι εγγυήσεις ασφάλειας προς την Ουκρανία πρέπει να είναι ισχυρές και αξιόπιστες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφθεί το 2022» και σημείωσε ότι «οι ΗΠΑ ήταν ξεκάθαρες ότι η Ευρώπη πρέπει να ηγηθεί».
Για την ευρωπαϊκή άμυνα, τα κράτη-μέλη έχουν προσδιορίσει εννέα τομείς προτεραιότητας, όπως η αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα και όπως ανακοίνωσε η κ. Κάλας θα δημιουργηθεί οδικός χάρτης για την άμυνα με σαφείς στόχους και χρονοδιαγράμματα. Όπως δήλωσε η Ύπατη Εκπρόσωπος, «μέχρι τον Οκτώβριο, θα προσδιορίσουμε τις χώρες που θα ηγηθούν σε κάθε τομέα».
Τέλος, σχετικά με τις αποστολές και επιχειρήσεις της ΕΕ, η κ. Κάλας εξήγησε τη σημασία και τον νέο προσανατολισμό τους τονίζοντας ότι «αυτές οι αποστολές είναι ζωτικής σημασίας για την παγκόσμια ασφάλεια». Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι υπουργοί συζήτησαν πώς οι αποστολές μπορούν να εξυπηρετούν καλύτερα τα γεωπολιτικά συμφέροντα της ΕΕ, δηλαδή όπως είπε η ίδια «πού μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερη επιρροή, πού όχι, πώς μπορούμε να τις κάνουμε να λειτουργούν πραγματικά σε συνεργασία με τις χώρες-εταίρους, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους».
