Μια λαϊκή εξέγερση στο Νεπάλ, ένα βαθύ πολιτικό αδιέξοδο στην Γαλλία και μια πολιτική δολοφονία στις ΗΠΑ, γύρω από την 11η Σεπτεμβρίου, την μέρα που ο 210ς αιώνας, έδειξε το εντυπωσιακό, κινηματογραφικό πρόσωπό του.
Καθώς ο 210ς αιώνος συμπλήρωσε το πρώτο τέταρτο του, θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε πέρα από αυτό που προέβλεψαν τα δυο εμβληματικά βιβλία στο τέλος του περασμένου αιώνα και μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το ένα του Φράνσις Φουκουγιάμα με τίτλο “Το τέλος της Ιστορίας” που προέβλεπε ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, θα οδεύαμε προς ένα ομογενοποιημένο κόσμο, με μια ιδεολογία, οπότε δεν θα υπήρχαν πια μεγάλα παγκόσμια γεγονότα, άξια να γραφτούν στο βιβλίο της παγκόσμιας Ιστορίας. Ισως δεν έχει υπάρξει άλλο τέτοιου τύπου βιβλίο που να έχει πέσει τόσο έξω στις προβλέψεις του. Είναι καλό να ξέρεις από Ιστορία, αλλά ακόμη καλύτερο να γνωρίζεις την ανθρώπινη φύση. Ακόμη και δυο άνθρωποι να είχαν μείνει ζωντανοί στον κόσμο, το πιθανότερο θα ήταν να αλληλοσκοτώνονταν στο τέλος.
Το δέυτερο βιβλίο ήταν η περίφημη “Σύγκρουση των Πολιτισμών” του Σάμιουελ Χάντινγκτον που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και χαρακτήρισε την έναρξη του 21ου αιώνα.Όμως κι αυτή η σύγκρουση των πολιτισμών, ανάμεσα στην Δύση και το Ισλάμ, έχει ξεπεραστεί καθώς η σύγκρουση της εποχής μας, αυτή που αναμένεται και δύσκολα θα τελειώσει, χωρίς να καταστραφεί ο πλανήτης, είναι η σύγκρουση ανάμεσα στις δικτατορίες και τις οικονομίες της Ανατολής και στις κοινωνίες της Δύσης, που είναι έστω και ατελώς δημοκρατικές.
Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε το μέλλον και για να έχουμε κάποια σχετική επιτυχία, θα έπρεπε να κατανοούμε τα σημαντικά μεγέθη της εποχής μας.
Υποθέτω πως υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά μεγέθη, που ήδη χαράζουν το παρόν και μάλλον θα χαράξουν και το μέλλον.
Σε επίπεδο κοινωνίας αυτό που συμβαίνει είναι η “διάρρηξη του Κοινωνικού Ιστού”. Ο Κοινωνικός Ιστός είναι ο άγραφος νόμος που συνδέει όλους σε μια συμφωνία κοινωνικής συμβίωσης. Το ότι δηλαδή μπορούμε να εχουμε τις απόψεις μας, αλλά η αντιπαράθεση μας φτάνει μέχρις ένα συγκεκριμένο σημείο, που κυρίως απορρίπτει τον φόνο ως μέσο επίλυσης των διαφορών. Όταν ο κοινωνικός ιστός δαρραγεί τότε ο φόνος και τα εγκλήματα βίας γίνονται καθημερινότητα.
Το άλλο γεγονός είναι η διείσδυση της Τεχνητής Νοημοσύνης στη ζωή μας, αλλά αυτό θα το δούμε κάποια άλλη φορά
Τρία από τα γεγονότα αυτών των ημερών, μοιάζουν με ματιές στο μέλλον.
Για το Νεπάλ το μόνο που γνωρίζαμε ίσως οι περισσότεροι, είναι ότι στην επικράτεια του, που είναι σε μέγεθος όσο και η Ελλάδα, βρίσκονται9 οκτώ από τις δέκα υψηλότερες κορυφές του κόσμου και ανάμεσά τους τα Ιμαλάϊα. Πολλοί είχαν μάθει την πρωτεύουσά του το Κατμαντού στην διάρκεια της δεκαετίας του 7ο, όταν οι χίππυς πήγαιναν μαζικά εκεί ελπίζοντας να βρουν το Θεό ή κάτι σχετικό, λόγω υψομέτρου. Όλοι νομίζουμε πως ο Θεός βρίσκεται κάπου ψηλά γι αυτό και ο Λίο Μέσσι όταν έβαζε γκολ έδειχνε και με τους δυο δείκτες των χεριών του τον ουρανό, ευχαριστώντας για την εύνοια του Θεού. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν βάλει την κατοικία των Θεών στον Όλυμπο, αντί να τον βάλουν στην Θήβα ας πουμε. Στην πραγματικότητα ο Θεός βρίσκεται και στον Όλυμπο και στη Θήβα, επειδή βρίσκεται παντού.
Το Νεπάλ ήταν κάποτε βασίλειο, αλλά στην αρχή του αιώνα καταργήθηκε η βασιλεία και έγινε τυπικά δημοκρατία, αλλά ουσιαστικα μεταβλήθηκε σε κομμουνιστική δικτατορία. Η προ ημερών λαϊκη εξέγερση στο Νεπάλ, ήταν εξαιρετικά βίαιη καθώς από τα πυρά των δυνάμεων ασφαλείας σκοτώθηκαν 51 διαδηλωτές. Ήταν και εξαιρετικά πετυχημένη καθώς έριξε την Κυβέρνηση, κυβερνητικά κτίρια τυλίχτηκαν στις φλόγες και ο υπουργός Οικονομίας ξεγυμνώθηκε και προπηλακίστηκε από το πλήθος, ενώ η σύζυγος ενός πρώην αξιωματούχου κάηκε ζωντανη όταν το σπίτι της τυλίχτηκε στις φλόγες. To σημαντικό στην περίπτωση του Νεπάλ, δεν είναι η αφορμή που προκάλεσε την εξέγερση, δηλαδή η απαγόρευση των social media. Ηταν η αιτία. Δηλαδή οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες, αλλά και ένα άλλο συνηθισμένο κοινωνικό φαινόμενο, η επίδειξη του πλούτου από τα νεαρά τέκνα της πάμπλουτης κομμουνιστικής νομενκλατούρας. Ως γνωστόν στα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως και στην Δύση, όλοι είναι ίσοι , εκτός από εκείνους που είναι πιο ίσοι από τουςν άλλους. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι η εξέγερση στο Νεπάλ, έγινε σε κάποιο κομουνιστικό καθεστώς.
Στο κοντινό μέλλον εξεγέρσεις τύπου Νεπάλ, θα γίνουν σε πολλά σημεία του κόσμου. Είτε σε ατελείς δημοκρατίες της Δύσης, είτε σε δικτατορίες της Ανατολής. Είναι πια τόσο μεγάλες οι οικονομικές ανισότητες, αλλά και τόσο εξοργιστική για το μεγαλύτερο μέρος των λαϊκών στρωμάτων , η επίδειξη πλούτου, που το καζάνι θα αρχίσει να εκρήγνυται, όχι σε μεγάλα κέντρα, όπου η αστυνόμευση μπορεί να διαλύσει την μεγαλύτερη διαδήλωσει, αλλά σε εμβληματικούς τουριστικούς προορισμούς, όπου η νομενκλατούρα επιδεικνύει τον πλούτο της. Θυμηθείτε το αυτό…
Το δεύτερο σημείο που τράβηξε τα φώτα των Μέσων Ενημέρωσης, ήταν το Παρίσι. Ως γνωστόν η Γαλλία περνάει μεγάλη οικονομική και ήδη ο δανεισμός της έχει αρχίσει να γίνεται δυσκολότερος, καθώς υποβαθμίστηκε ήδη από τον οίκο Fitch . Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη εμπειρία για το πως μπορεί να εξελιχθεί μια τέτοια κρίση. Η πτώση της κυβέρνησης Μπαιρού συνοδεύτηκε με μεγάλης έκτασης επεισόδια στο Παρίσι, κάτι που δεν είναι τόσο ασυνήθιστο. Η οικονομική κρίση στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, έρχεται σε μια στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη δεν ξέρει που ακριβώς πηγαίνει, ενώ συγχρόνως, όπως έδειξεη δοκιμαστική επιδρομή με drones στην Πολωνία, η Ρωσία αρχίζει να ετοιμάζεται για το επόμενο στάδιο. Την εισβολή δηλαδή σε κάποια Ευρωπαϊκή χώρα.
Η σοκαριστική δολοφονία σε κοινή θέα και τηλεοπτική μετάδοση του ινφλουένσερ Τσάρλι Κερκ, ήταν ένα τραυματικό γεονός για τις ΗΠΑ και ίσως δικαιώσει το μότο και τον τον τίτλο “Turning Point USA”, της οργάνωσης του. Το θέμα για την δολοφονία και τις απόψεις του Κερκ έχει ήδη γραφτεί και αναλυθεί με κάθε δυνατό τρόπο. Ο Κερκ εν συντομία ήταν ένα νεότερο και αρκετά πιο επιδέξιο ρητορικά αντίτυπο του Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιά από οπαδούς αλλά και εχθρούς όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά ακόμη και στην Ελλάδα. Με την γαλατική ευγένεια που διακρίνει αυτές τις δυο αντίπαλες παρατάξεις, όπως είναι φυσικό, οι μεν αντίπαλοι ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς, δείχνοντας πόσο πολύ έχει προοδεύσει η ανθρωπότητα, από άποψη πολιτισμού, ενώ οι οπαδοί σε κατάρες γι “αυτούς” που τον σκότωσαν και σε όρκους εκδίκησης, παρόλο που ο δολοφόνος του, ανήκε σε οικογένεια ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων του Τραμπ, αλλά ο ίδιος βγήκε διαφορετικός, οπότε δολοφόνησε τον Κερκ με μια σφαίρα στον λαιμό.
Τώρα τα πράγματα είναι ιδιαίτερα περί0πλοκα για την Αμερική και η λέξη, ή μάλλον οι δύο λέξεις πυ ακούγονται περισσότερο από όλες, είναι οι λέξεις”Εμφύλιος Πόλεμος” , μια αληθινή κατάρα για οποιαδήποτε χώρα.
Από την πρώτη φορά που είχε εκλεγεί ο Τραμπ αναρωτιόμουν, πως ήταν δυνατόν αυτό το άτομα με το τόσο επιβαρυμένο παρελθόν και προβληματικό από πολλές απόψεις, να εκλεγεί πρόεδρος στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ ήταν ως τότε μια χώρα που εκτιμούσα για τους εσωτερικούς θεσμούς της, είτε ο πρόεδρός της ήταν Ρεπουμπλικάνος , είτε Δημοκρατικός, πράγμα που δεν συμβαίνει πια, καθώς η εκτίμηση μου γι αυτήν την χώρα πήγε περίπατο.
Το να καταφέρει η Αμερική να γλυτώσει τον εμφύλιο, με πρόεδρο τον Τραμπ, ίσως αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο. Το δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος όταν ρωτήθηκε από μια δημοσιογράφο, αν θα έκανε ότι μπορούσε για να ηρεμήσει το οξυμένο κλίμα των ημερών και απάντησε με τεσερσήμισι πολύ χαρακτηριστικές λέξεις : “I couldn’t care less”. Σε απλά ελληνικά δηλαδή και σε ελέυθερη μετάφραση : ” Δεν δίνω δεκάρα”.
Ενας εμφύλιος πόλεμος στις ΗΠΑ, που λόγω των περιστάσεων έχει γίνει πολύ πιθανός, δεν θα κατέστρεφε μόνο αυτή τη χώρα, αλλά και κατά πάσα πιθανότητα, ολόκληρη τη Δύση και το είδος των κοινωνιών, που έχουμε συνηθίσει να ζούμε και το οποίο δεν φαίνεται να εκτιμούμε ιδιαίτερα. Και έτσι θα ολοκληρωνόταν και το πλάνο του Πούτιν, που όπως φαίνεται ελέγχει τον Τραμπ και που γνωρίζει ότι για να υποτάξει την Δύση πρέπει πρώτα να καταστρέψει τις ΗΠΑ. Δεν θα μπορέσει να το χαρεί όμως καθώς στο χάος που θα προκύψει, κάποιος τρελός θα βρεθεί να πατήσει το κουμπί με τις πυρηνικές βόμβες.
Αυτή τη στιγμή όλα αυτά μοιάζουν, εκτός πραγματικότητας, ΄καθώς βρισκόμαστε σε τόσο ηλιόλουστες μέρες, αλλά η πιθανότητα να συμβούν είναι πάνω κάτω φίφτυ-φιφτυ. Αυτό ίσως να σκεφτόταν και ο Τσάρλι Κερκ λίγο πριν δεχτεί την μοιραία σφαίρα στον λαιμό. Περίεργος θάνατος, καθώς για λίγα δευτερόλεπτα το μυαλό εξακολουθεί να λειτουργεί, ενώ γνωρίζεις πως πεθαίνεις, όπως και αυτή η νεαρή πανέμορφη κοπελίτσα από την Ουκρανία στο μετρό, που δολοφονήθηκε από εκείνο το κτήνος με μια μαχαιριά στον λαιμό. Η απόγνωση στο βλέμα της λίγο πριν πεθάνει, ήταν μια πραγματικά ανατριχιαστική εικόνα…
Αν ήσουν Θεός, θα έλεγες ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει ή θα τον κατέστρεφες, ως ανεπίδεκτο μαθήσεως ;..
Χμμμ, τέλος πάντων..
Και επιπλέον όλα αυτά θυμίζουν ταινία επιστημονικής φαντασίας και κανείς δεν γνωρίζει αν πράγματι είναι, καθώς η κβαντική Φυσική λέει πως η πραγματικότητα διαμορφώνεται από την συνείδησή μας…
