Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που το βάρος των άλλων γίνεται πιο βαρύ κι από το δικό μας. Οι κρίσεις, οι προσδοκίες, οι απορρίψεις και τα βλέμματα μπορούν να φυλακίσουν την ψυχή μας. Κι όμως, η λύτρωση δεν έρχεται από περίπλοκες απαντήσεις αλλά από δύο απλές λέξεις: «Άφησέ τους». Σε αυτές κρύβεται η ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, να ζεις τη δική σου αλήθεια και να πορεύεσαι χωρίς να ζητάς την έγκριση κανενός.
Μεγάλωσα σε μια όμορφη, δεμένη οικογένεια που μου έδωσε ρίζες για να έχω στήριξη στη ζωή μου και φτερά για να πετάξω. Ο κόσμος ομως, είναι σκληρος. Πρέπει να βρει κανείς τη δική του μέθοδο για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και να περάσει από πολλές δοικιμασίες, πριν βρει τον δικό του δρόμο.
Μετά από μια σειρά εμπειριών σε όλους τους τομείς της ζωής μου, έμαθα κάτι που με άλλαξε. Ότι πολλές φορές, το κλειδί για να βρω γαλήνη, δεν κρύβεται σε μεγάλες θεωρίες, σε πολυσέλιδα βιβλία αυτοβελτίωσης ή σε ακριβές συνεδρίες που υπόσχονται απαντήσεις. Για εμένα, κρύβεται τελικά, σε δύο μικρές λέξεις.
Δύο λέξεις που, όταν τις είπα στον εαυτό μου, ήταν σαν να έφυγε από πάνω μου ένα βάρος που κουβαλούσα χρόνια. Να με απασχολεί η γνώμη των άλλων για εμένα. Η αποδοχή ή η απόρριψη έγιναν οι δικοί μου «δαίμονες». Μπορεί εκείνος που δεν με αποδεχόταν, να μην άξιζε καν ή απλώς να με φθονούσε, κι εγώ αυτομάτως, αντί να σκέφτομαι ποιος είναι αυτός που με έκρινε , να έριχνα το βάρος σε εμένα.
Αυτές οι λέξεις, λοιπόν, που με έβγαλαν από εκείνο το αδιέξοδο, ήταν δύο απλές αλλά πραγματικά σημαντικές : «Άφησέ τους».
Άφησέ τους να πουν.
Άφησέ τους να νομίζουν.
Άφησέ τους να σε κρίνουν, να σε παρεξηγήσουν, να σε υποτιμήσουν. Δεν είναι δική σου δουλειά να τους πείσεις.
Για χρόνια πάλευα να αποδείξω την όποια αξία μου.
Σαν παιδί, κυνηγούσα τη βαθμολογία και την αποδοχή. Ένα «μπράβο» από έναν δάσκαλο είχε τη δύναμη να με ανεβάσει στον ουρανό, κι ένα «όχι αρκετά» μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία μου ή ακόμα χειρότερα… να με ρίξει στα τάρταρα.
Σαν ενήλικας, έψαχνα την αναγνώριση στη δουλειά, στις σχέσεις, ακόμα και στα μάτια ανθρώπων που φαίνονταν ότι ήταν κοντά μου, αλλά δεν νοιάζονταν πραγματικά για μένα. Έμαθα να κοιτάζω τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια των άλλων, και στην πορεία, κάπου έχασα εμένα.
Η φωνή μου χαμήλωσε. Τα όνειρά μου μικρύνανε. Κι όσο έδινα σημασία σε μια γνώμη, σε μια κριτική, σε ένα σχόλιο, ήταν σαν να έσβηνα λίγο-λίγο το φως μου.
Ώσπου μια μέρα, είπα στον εαυτό μου: άφησέ τους.
Άφησέ τους να φύγουν
Άφησέ τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Άφησέ τους να φύγουν, αν θέλουν να φύγουν.
Άφησέ τους να κάνουν τα λάθη τους, να κουβαλήσουν τα βάρη τους. Δεν είναι δικό σου χρέος να τους σώσεις όλους. Δεν είναι δουλειά σου να διορθώσεις τον κόσμο.
Κι αυτό δεν ήταν παραίτηση. Ήταν θάρρος.
Γιατί θέλει θάρρος να πεις: «Δεν θα ξοδέψω άλλο την ψυχή μου εδώ».
Θέλει αυτοεκτίμηση να μη γυρεύεις την αποδοχή κανενός.
Θέλει ωριμότητα να αφήνεις τον άλλον να είναι αυτός που είναι, κι εσύ να στέκεσαι εκεί που σε γεμίζει.
Στις σχέσεις
Έμαθα να λέω: άφησέ τους.
Αν σε αγαπήσουν, θα μείνουν. Αν όχι, απλώς δεν ήταν για σένα. Ποιο το νόημα να κρατηθείς κοντά σε ανθρώπους που έχουν ήδη φύγει μέσα τους; Γιατί να υποτιμήσεις τον εαυτό σου και να προσποιηθείς ότι δεν βλέπεις, ότι δεν ακούς, μόνο και μόνο για να μη βρεθείς αντιμέτωπος με τη μοναξιά; Μα η αλήθεια είναι πως η μοναξιά με τον εαυτό σου είναι πολύ πιο τίμια από την ψεύτικη συντροφιά.
Στη δουλειά
Έμαθα να λέω: άφησέ τους.
Εγώ θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, κι εκείνοι ας πουν ό,τι θέλουν.
Σε κάθε χώρο υπάρχουν φωνές που σχολιάζουν, συγκρίνουν, υποτιμούν. Αν σταθείς να απαντήσεις σε καθεμιά, θα χάσεις τον δρόμο σου. Ο χρόνος και η συνέπεια είναι οι καλύτερες απαντήσεις.
Στον εαυτό μου
Έμαθα να λέω: άφησέ τους.
Οι φόβοι, οι αμφιβολίες, οι φωνές που με έκαναν να πιστεύω ότι δεν μπορώ — άφησέ τους να περνούν σαν σύννεφα. Δεν χρειάζεται να παλεύεις με κάθε σκοτεινή σκέψη. Αρκεί να την αφήσεις να περάσει. Όπως το κύμα που σκάει και χάνεται.
Η ελευθερία
Σιγά-σιγά, κατάλαβα κάτι που κανείς δεν μου είχε μάθει:
Δεν μπορώ να ελέγξω τι θα κάνουν οι άλλοι.
Μπορώ μόνο να ελέγξω πώς θα σταθώ εγώ απέναντί τους.
Και σε αυτή την επιλογή κρύβεται η ελευθερία μου. Εκεί βρίσκεται η δύναμη που δεν μπορεί να μου πάρει κανείς.
Γι’ αυτό κι αν με ρωτήσεις ποιο είναι το μυστικό για να ελαφρύνει η ψυχή σου, θα σου πω μόνο αυτο:
Δεν μπορείς να ελέγξεις τον κόσμο.
Μπορείς όμως να ελέγξεις τον τρόπο που στέκεσαι απέναντί του.
Κι εκεί, σε αυτή τη συνειδητοποίηση, γεννιέται η ελευθερία σου.
Η πραγματική ελευθερία είναι να μην χρειάζεσαι την έγκριση κανενός για να ζήσεις όπως θέλεις.
Η ελευθερία να μη σε ορίζει η κριτική τους, ούτε η σιωπή τους, ούτε η απόρριψή τους.
Η ελευθερία να ξέρεις ότι, ακόμα κι αν μείνεις μόνος, έχεις τον εαυτό σου.
Κι αυτό είναι αρκετό.
Στο τέλος της ημέρας, «άφησέ τους» σημαίνει:
Άφησε τα βλέμματά τους να σε προσπεράσουν.
Άφησε τις κρίσεις τους να χαθούν στον αέρα.
Άφησε το βάρος τους να φύγει από πάνω σου.
Κράτα μόνο το φως σου.
Δεν είναι εύκολο. Καμιά φορά πονάει.
Αλλά είναι το πιο δίκαιο δώρο που μπορείς να χαρίσεις στον εαυτό σου.
Γι’ αυτό κι εγώ σήμερα, κάθε φορά που η ψυχή μου βαραίνει, ψιθυρίζω αυτές τις δύο λέξεις.
Όταν με κοιτούν με δυσπιστία, λέω : άφησέ τους.
Όταν αμφιβάλλουν για μένα,λέω: : άφησέ τους.
Όταν φεύγουν χωρίς εξηγήσεις, λέω: άφησέ τους.
Όταν επιστρέφουν χωρίς συγγνώμη, λέω: άφησέ τους.
Γιατί δεν αξίζει να χάνεις την ελευθερία σου για χάρη τους.
Κι αν με ρωτήσεις τι έμαθα ως τώρα, θα σου πω αυτό μόνο:
Ζήσε τη ζωή σου όπως τη θέλεις.
Κράτα τα όνειρά σου ζωντανά.
Μείνε πιστός στην αλήθεια σου.
Κι αν ο κόσμος δεν σε καταλαβαίνει, μην προσπαθείς πια να εξηγείς.
Κι αν καταθέτεις την ψυχή σου κάπου κι αποδειχτεί λάθος… μ’ένα μαγικό τρόπο θα έρθει στον δρόμο σου αυτό που πραγματικά σου αξίζει.
Άφησέ τους, λοιπόν.
Και δες πώς η ζωή σου θα γίνει πιο δική σου από ποτέ.
