«Έχουν γράψει κι έχουν πει για σένα αυτές τις μέρες πανέμορφα πράγματα. Λόγια ψυχής. Τελικά κατάφερες και μας έκανες όλους ποιητές και ενωμένους. Πραγματικά ο κόσμος τα έχει πει όλα, τα νιώθει όλα. Και πως αλλιώς θα ήταν άλλωστε αφού μας έχεις δώσει τέτοια δώρα; Θέλουμε με κάποιο τρόπο να σου ανταποδώσουμε με αυτό το μεγάλο ευχαριστώ;» δήλωσε στον επικήδειο λόγο του για τον Διονύση Σαββόπουλο η Δήμητρα Γαλάνη.
Και συνέχισε τονίζοντας: «Σε ένα από αυτά που γράφηκαν διάβασα “ο Σαββόπουλος είναι ο ρυθμός μέσα μας”. Από κει πιάστηκα, γιατί αυτόν τον ρυθμό, αλλά της καρδιάς μου θα ακολουθήσω, για να με οδηγήσει τώρα να σε αποχαιρετήσω. Το έργο σου είναι και θα είναι πάντα ολοζώντανο, νέο, αιώνια κληρονομιά μας. Εσύ όμως θα λείπεις. Θα μου λείπεις. Γιατί είσαι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα μου; Γιατί ο λόγος σου ήταν το πιο φωτεινό μονοπάτι της ζωής μου. Είναι πραγματικά δύσκολο όταν έχεις να θυμάσαι στιγμές. Γιατί ήμουν εκεί στα γλέντια μας με τις κιθάρες και τα τραγούδια. Πρίμο σεκόντο. Γιατί κρεμόμουν από το στόμα σου κάθε φορά που θα μιλούσες; Γιατί έφηβη στεκόμουν στην ουρά για να πάρω τον καινούργιο σου δίσκο; Για τον κόμπο που είχα στο λαιμό από τη συγκίνηση κάθε φορά που σε έβλεπα στις παραστάσεις σου. Γιατί πρώτα έπαιξα με την κιθάρα μου στη λατρεμένη μου Άσπα, την παιδική μου φίλη, τα τραγούδια σου, λίγο πριν σε συναντήσει στο δρόμο της ζωής σου. Και τελικά για την τελευταία αυτή Καθαρή Δευτέρα που περάσαμε μαζί με την οικογένειά σου. Ξεκουράσου, ξεκουράσου τώρα, Διονύση.
«Ήξερες ακριβώς τι θα παίξεις για τα παιδιά που θα έρθουν και που θα κατανοούν όλο και καλύτερα την κάθε πολύτιμη λέξη σου. Για να μαθαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, ποια είναι η ταυτότητά τους και για ποιο λόγο πρέπει να συνεχίσουν να αγαπούν και να είναι περήφανοι για αυτή τη γλώσσα, για ό, τι ελληνικό υπάρχει ακόμα μέσα μας και γύρω μας. Για αυτόν τον πολιτισμό που τόσο αγάπησες και τραγούδησες για αυτή την ταλαίπωρη πατρίδα τελικά. Άσπα, αγαπημένη μου, εφηβική μου φίλη. Έχεις την οικογένειά σου, τα υπέροχα παιδιά και τα εγγόνια σου που σε κρατάνε στην αγκαλιά σου, στην αγκαλιά τους, για να σου απαλύνουν όσο γίνεται αυτό το τεράστιο κενό. Πενήντα οκτώ χρόνια. Θεέ μου, είναι μια ολόκληρη ζωή. Όλα. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι και θα είμαι πάντα κοντά σου. Στο καλό! Πολύ αγαπημένο μας Διονύση! Σε ευχαριστούμε για όλα» είπε η Δήμητρα Γαλάνη.
