Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Συρίας σχετικά με μια νέα συμφωνία ασφαλείας έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, μετά από θεμελιώδεις διαφωνίες που προέκυψαν κατά τη διάρκεια των γύρων που διοργάνωσαν το Παρίσι και το Μπακού υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, σύμφωνα με συγκλίνοντα ισραηλινά και συριακά δημοσιεύματα.
Η Ισραηλινή Ραδιοτηλεοπτική Αρχή (Kan) δηλώνει ότι η αποτυχία οφείλεται στην επιμονή της Δαμασκού στην αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τις περιοχές που ελέγχει από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024, ενώ το Τελ Αβίβ ορίζει την υπογραφή μιας «ολοκληρωμένης ειρηνευτικής συμφωνίας» πριν από οποιαδήποτε αποχώρηση, αρνούμενο να συμβιβαστεί μόνο με μια «συμφωνία ασφαλείας».
Ο Σύρος πρόεδρος Άχμεντ αλ-Σαράα είχε επιβεβαιώσει στην αμερικανική εφημερίδα «The Washington Post» ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν σημειώσει «καλή πρόοδο».
Ωστόσο, τόνισε ότι η επίτευξη τελικής συμφωνίας απαιτεί την επιστροφή του Ισραήλ στα προ της 8ης Δεκεμβρίου 2024 σύνορα, λαμβάνοντας υπόψη ότι «η ισραηλινή επέκταση στη νότια Συρία δεν σχετίζεται μόνο με ανησυχίες για την ασφάλεια, αλλά και με πολιτικές φιλοδοξίες».
Οι τρέχουσες διαφωνίες περιστρέφονται γύρω από τρία κύρια ζητήματα:
- Η αποχώρηση του Ισραήλ από το Όρος Ερμών, τη ζώνη ασφαλείας και την περιοχή Κουνέιτρα.
- Η απαίτηση του Τελ Αβίβ για την απομάκρυνση βαρέων όπλων από τη νότια Συρία.
- Μια διαμάχη σχετικά με την ελευθερία των ισραηλινών αεροπορικών επιχειρήσεων εντός του συριακού εναέριου χώρου.
Αμερικανικές αναφορές υπογραμμίζουν ότι το Ισραήλ εισήγαγε έναν επιπλέον όρο την τελευταία στιγμή: τη δημιουργία ενός χερσαίου διαδρόμου που το συνδέει με το Κυβερνείο της Σουάιντα, έναν όρο που απορρίφθηκε από τη Δαμασκό.
Η Ουάσινγκτον φοβάται την πλήρη κατάρρευση της διαδικασίας, ειδικά δεδομένων των αυξανόμενων ενδείξεων κλιμάκωσης, ιδίως με τη συνέχιση των ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών, οι οποίες ξεπέρασαν τις χίλιες επιθέσεις πέρυσι.
Οι παρατηρητές πιστεύουν ότι οι διαπραγματεύσεις είναι πιθανό να συνεχιστούν μέσω περιορισμένων διαύλων ασφαλείας, αλλά η επίτευξη μιας συνολικής συμφωνίας παραμένει επισφαλής λόγω της πολυπλοκότητας της κατάστασης επί τόπου, του περιφερειακού ανταγωνισμού και των αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των εγγυητριών μερών.
