Ισραήλ- Παλαιστίνη | Η αληθινή Ιστορία της πιο ταραγμένης περιοχής του κόσμου
Σε μια ανάρτηση του στο Facebook ο άριστα ενημερωμένος Αστέριος Κεχαγιάς, γράφει για στην Ιστορία των 4.000 ετών, της περιοχής, που τώρα βρίσκεται το Ισραήλ και η Παλαιστίνη και που θα ήταν καλό όλοι να την γνωρίζουμε για να ξέρουμε τι λέμε
Τι θα σήμαινε μια ισραηλινή χερσαία εισβολή για τη Γάζα
Οι κάτοικοι αντιδρούν στην καταστροφή στη γειτονιά της πόλης της Γάζας μετά το ισραηλινό πλήγμα
Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…
Με κάθε δυσκολία μαθαίνεις να μην πληγώνεσαι πια και να προχωράς…
«Το κόμμα είμαι Εγώ και δεν θα υπάρχει μετά από Εμένα!»
Όταν ο μεγαλομανής ηγέτης που αδυνατεί να αποδεχθεί την ήττα του αποπειράται να καταστρέψει εκείνο του οποίου ηγήθηκε. Είτε αυτό είναι μια χώρα που έχασε έναν πόλεμο, είτε ένα κόμμα που απώλεσε την εξουσία…
Στέφανος Κασσελάκης | Όταν μπαίνεις στο παιχνίδι του αντιπάλου…
Ο κος Κασσελάκης ήρθε από το ‘πουθενά’ και πήρε τα ηνία του κόμματος της
Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Η μόνη αλήθεια που μένει από την ταινία Barbie | Ο μονόλογος- ύμνος για τις γυναίκες
Βαρέθηκα τόσο πολύ να βλέπω τον εαυτό μου και κάθε άλλη γυναίκα να δένει τον εαυτό της σε κόμπους για να είναι αρεστή στους άλλους.
Foreign Affairs | Πώς δεν τελειώνουν οι πόλεμοι
Η εμπειρία ενός προηγούμενου μεγάλου πολέμου στην Ευρώπη —τον ξέρουμε ως Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο— θα πρέπει να μας υπενθυμίζει το τρομερό κόστος μιας παρατεταμένης και πικρής ένοπλης σύγκρουσης. Και όπως σήμερα, εκείνος ο πόλεμος ευρέως αναμενόταν να είναι σύντομος και αποφασιστικός.
Ο Βύρωνας, η Κυρά-Μαλαίνα, και οι γειτονιές τού χθες…
Εικόνες από μια γειτονιά της Αθήνας, σε κάποια άλλη εποχή που έφυγε χωρίς να προλάβει να μας αποχαιρετήσει…
Το σήμερα που αύριο θα θέλω πίσω…
Νιώθω τόσο τυχερή κι ευγνώμων που μέσα από τα μάτια των παιδιών μου, μπορώ να ζήσω τη ζωή από την αρχή. Να ζήσω και πάλι όλες τις υπέροχες πρώτες φορές.Όπως την πρώτη μέρα στο σχολείο…
Γυναικοκτονία: Το κακό δεν ξορκίζεται αν αρνηθούμε τη λέξη!
Αρνούμαστε τη λέξη «γυναικοκτονία» επειδή κατά βάθος δεν έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε το φαινόμενο κατάματα. Δείγμα απλού στρουθοκαμηλισμού, ή μήπως έμμεση ομολογία ενοχής μιας «μάτσο» πατριαρχικής κουλτούρας;